Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 8 listopada 2025

Objawienie
Dwa razy pojawiła się przed córką, gdy ta zamknęła oczy. Nigdy jako postać, nawet nie jako zakutana w czerń kobieta ze świątyni. Matka była łuną światła, ale ilekroć wizja się kończyła, Rianna miała lodowate dłonie. Musiała długo trzymać je pod gorącą wodą, by krążenie wróciło do normy.
Fundacja: Sez. 3. odc. 2. Sekrety wielkie i małe
W tym odcinku możemy się przekonać, że przygotowania Drugiej Fundacji na pojawienie się Muła były nie tylko długotrwałe (w końcu trwały półtora wieku!), lecz także wymagające dużego poświęcenia. W niezwykle ciekawy sposób rozwija się też sytuacja na Trantorze, gdzie tym razem naszą uwagę w największym stopniu przykuwają działania Zmierzchu.
Polski Dziki Zachód: Nikt nie rodzi się westmanem
Z „Gwiazdy trapera” możemy dowiedzieć się, jak wyglądały początki Karola Gordona na Dzikim Zachodzie. W powieści naprawdę sporo się dzieje, ale można odnieść wrażenie, że przy konstruowaniu fabuły Wiesław Wernic kilka razy zdecydował się pójść trochę na skróty.
Apel Esensji
Ostra białaczka szpikowa nagle wtargnęła do drobnego ciała z rodziny jednego z redaktorów „Esensji”. Dorotka dzielnie walczy, ale potrzebuje pomocy by zwyciężyć chorobę i spełniać swe marzenia. Czy wiesz, że TWÓJ SZPIK może uratować życie? Fundacja DKMS działa w Polsce od 2008 roku jako niezależna organizacja non-profit. Zapisz się. Liczy się czas!

Filmy

Magazyn CCL

Pobierz magazyn

Konkursy

Nabór do Rocznika Fantastycznego 2026

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Mel Gibson
‹Pasja›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Pasja
Tytuł oryginalny	The Passion of the Christ
Dystrybutor	Monolith
Data premiery	5 marca 2004
Reżyseria	Mel Gibson
Zdjęcia	Caleb Deschanel
Scenariusz	Mel Gibson, Benedict Fitzgerald
Obsada	Monica Bellucci, James Caviezel, Maia Morgenstern, Rosalinda Celentano, Hristo Shopov
Muzyka	John Debney
Rok produkcji	2004
Kraj produkcji	USA, Włochy
Czas trwania	125 min
WWW	Polska strona Strona
Gatunek	dramat, historyczny
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Pasja Gibsona
[Mel Gibson „Pasja” - recenzja]

Anna Draniewicz

Mel Gibson zrobił film o Jezusie tak, jakby nikt przez ostatnich 50 lat nie dotykał tego tematu. Był przez cały czas wierny ikonografii chrześcijańskiej i odwiecznej tradycji, a nie faktom historycznym. Nie zastosował złotej zasady, według której lepiej jest zostawić miejsce dla wyobraźni, zamiast epatować obrazem. Najgorsze zaś w „Pasji” jest toporne zakończenie, któremu – podobnie jak całemu filmowi – brak dobrego smaku i finezji.

Anna Draniewicz

Pasja Gibsona
[Mel Gibson „Pasja” - recenzja]

Mel Gibson
‹Pasja›

WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Pasja
Tytuł oryginalny	The Passion of the Christ
Dystrybutor	Monolith
Data premiery	5 marca 2004
Reżyseria	Mel Gibson
Zdjęcia	Caleb Deschanel
Scenariusz	Mel Gibson, Benedict Fitzgerald
Obsada	Monica Bellucci, James Caviezel, Maia Morgenstern, Rosalinda Celentano, Hristo Shopov
Muzyka	John Debney
Rok produkcji	2004
Kraj produkcji	USA, Włochy
Czas trwania	125 min
WWW	Polska strona Strona
Gatunek	dramat, historyczny
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Gibson, specjalnie lub bezwiednie, wykorzystał ogólny apetyt na horror i gore, w którym on i jemu podobni dostrzegają wyższy cel. Skutek jednak niczym nie różni się od efektów osiąganych przez wirtuozów kina „szokowego”, takich jak Quentin Tarantino czy Gaspar Noé, który poddał Monikę Bellucci tak przykremu upokorzeniu w „Nieodwracalnym”. Gibson jest z usposobienia mniej formalnie ryzykującym reżyserem, ale nie mniejszym koneserem przemocy i zabawnie będzie usłyszeć, jak te same zrzędy, które potępiały „Kill Bill” Tarantino, będą teraz chwalić „Pasję”.

A.O. Scott, “New York Times”

Mel Gibson zrobił film o Jezusie tak, jakby nikt przez ostatnich 50 lat nie dotykał tego tematu. Od lat 60-tych, kiedy to przedstawiano życie Jezusa w stylu biblijnych epopei, powstały jednak takie filmy, jak chociażby „Ewangelia według św. Mateusza” Passoliniego, ekranizacja musicalu „Jesus Christ Superstar” czy „Ostatnie kuszenie Chrystusa” w reżyserii Martina Scorsese. Nie można udawać, że tych obrazów nie było. Do tej pory filmy o Jezusie wnosiły zawsze coś nowego i pokazywały znaną wszystkim historię w nowym świetle. Często powodowały falę protestów, które czasami doprowadzały nawet do zdjęcia filmu z ekranów. „Pasji” to raczej nie grozi, gdyż pozornie nic tutaj nie przeczy nauce Kościoła. Przynajmniej na pierwszy rzut oka, ponieważ tak naprawdę manichejskie przedstawienie walki dobra ze złem, jakie stosuje Gibson, zostało już dawno potępione. Według nauki Kościoła zło to brak dobra, a nie osobna siła, która może mu stawiać czoła. Tymczasem Gibson wprowadza do filmu postać diabła, który w momencie klęski, wydaje z siebie krzyk rozpaczy. Chwyt dosyć tani, choć efektowny.

Podobno celem Gibsona było ukazanie męki Jezusa w taki sposób, żebyśmy minuta po minucie zobaczyli, jak to naprawdę wyglądało. Tak przynajmniej reżyser mówił w wywiadach. Tymczasem oglądając film, przekonujemy się, że zainspirowany malarstwem Caravaggia, był on przez cały czas wierny ikonografii chrześcijańskiej i odwiecznej tradycji, a nie faktom historycznym. W dodatku dotyczy to jedynie postaci Jezusa. Podczas gdy dwaj pozostali skazańcy niosą tylko poziomą belkę, Jezus dźwiga cały krzyż. Oni są do tej belki przywiązani, on przybity. Gwoździe zaś nie są wbijane w nadgarstki i kostki, lecz w dłonie i śródstopie. Oczywiście oba sposoby są równie makabryczne i nie chodzi tu o czepianie się o szczegóły, ale o pokazanie, że argument o realistycznym przedstawieniu męki Jezusa przestaje mieć rację bytu. Od dawna już wiadomo w jaki sposób Rzymianie w tamtych czasach krzyżowali więźniów i żaden film nie jest w stanie pokazać tego lepiej, niż sami możemy to sobie – znając fakty – wyobrazić. Urealnieniu wydarzeń miało także służyć ożywienie dwóch „martwych” dziś języków – łaciny i aramejskiego. I to chyba jedyne, choć tak naprawdę mało zauważalne nowatorstwo w tym filmie.

Najstraszniejsze jest to, czego nie widzimy. Taka zasada obowiązuje w horrorach, a tego gatunku od początku nawiązuje Gibson. Sprawia, że widz co jakiś czas podskakuje ze strachu w fotelu, zaskoczony nagłym, mocnym i głośnym akcentem. Taki efekt daje na przykład ukazanie się Judaszowi diabła w ciemnym lesie oliwnym. Jednak szkoda, że Gibson nie zastosował tej złotej zasady, według której lepiej jest zostawić miejsce dla wyobraźni, zamiast epatować obrazem. Patrząc, szybko przyzwyczajamy się do okropieństwa i w ramach odruchów obronnych, obojętniejemy na obraz.

Po co zatem Gibson zrobił ten film? Jego celem był chyba manifest własnej wiary. Choć z drugiej strony z pewnością chciał także wstrząsnąć widzami i ich zaszokować. To mu się na pewno udało, skoro wszyscy dziś o „Pasji” dyskutują. Ale szokować nie jest trudno, żadna więc w tym jego zasługa. Pozostaje zatem inne pytanie – dla kogo Gibson nakręcił „Pasję”? Wydaje się, że przede wszystkim dla siebie i swojej ekipy. Włożył w to własne pieniądze i zatrudnił ludzi, dla których ten film był również wielkim wyzwaniem i dużym przeżyciem. Można by zatem obraz ten przyrównać do odgrywania męki pańskiej, jakie ma miejsce w wielu częściach świata, na przykład w Górze Kalwarii czy też Filipinach, gdzie człowiek odgrywający Jezusa jest krzyżowany naprawdę. Kto chce na to patrzeć, może tam pojechać. Podobno wiele osób się wtedy nawraca. Wiemy jednak, że oprócz nawróceń, zdarzają się także tragedie. Podczas premiery filmu Gibsona pewna kobieta dostała zawału i zmarła. Nie mogła się tym samym przekonać, że najgorsze w „Pasji” jest toporne zakończenie, któremu – podobnie jak całemu filmowi – brak dobrego smaku i finezji. Wystarczyło je widzom zasugerować, skoro i tak przecież wiadomo, że Chrystus zmartwychwstał.

Czy „Pasja” nie ma zatem żadnych zalet? Ma, przede wszystkim wspaniałe zdjęcia Caleba Deschanela. Sceny w ogrodzie oliwnym utrzymane są w niebieskiej kolorystyce, potem zaś dominuje brąz i odcienie żółci. Cały film jest tak wystylizowany, że niemal każdy jego kadr można by oprawić w ramy i powiesić obok napiękniejszych obrazów. Druga zaleta jest bardziej dyskusyjna. Wydaje się, że mimo wszystko „Pasja“ może silne oddziaływać na ludzi, którzy na co dzień nie zastanawiają się nad wiarą, życiem i śmiercią. Może po wyjściu z kina znajdą czas na chwilę refleksji, bez względu na to, do jakich wniosków dojdą? I może jest to coraz bardziej potrzebne zaganianym ludziom Zachodu, do których przecież i my już należymy.

8 kwietnia 2004

Komentarze

28 III 2013 23:13:42

"Według nauki Kościoła zło to brak dobra, a nie osobna siła, która może mu stawiać czoła." O jakim kościele Pani pisze bo na pewno nie o Kościele Katolickim

29 III 2013 15:23:48

Nie całkiem; jakkolwiek autorka nie trzyma się tu raczej ani litery, ani ducha, to w innym kontekście zacytowane zdanie jest do obrony. 1. Każde zło jest zepsuciem. 2. Każde zepsucie jest brakiem. 3. Szatan to istota, która uległa zepsuciu, a więc wybrakowaniu. Jest więc Zły, któremu czoła stawiać można, jednak zło Złego na tym polega, że "zaistniał" brak, osobną siłą niebędący. Tak gwoli ścisłości; całego teologicznego wywodu autorki nie bronię, bo raczej niepodobna.

31 III 2013 23:48:23

Za dużo Pan-i/u płacą

16 IV 2013 16:31:24

Zanim zaczela sie pani wypowiadac na ten temat to mogla pani przeczytac wizje św. Katarzyny. na tej podstawie film zostal stworzony. czasami "fakty historyczne" sprzedawane w telewizji badz ksiazkach zamydlaja prawde.

17 IV 2013 09:39:27

Dawno-m oglądał Pasję, ale jako żywo, pamiętam wrażenie, jakie na mnie zostawiła. Nie zobojętniałem na obraz, ani szybko, ani wolno, i sądząc po reakcjach publiczności, dotyczyło to 90 % moich współwidzów.

A że zło to brak dobra i nieistniejący Szatan? Eeee, chyba recenzentka powinna odświeżyć sobie dogmaty KK...

17 IV 2013 09:41:51

Hehe, dopiero teraz dotarło do mnie, że data recenzji to 08.04.2004, a nie 2013 :)

22 IV 2019 18:06:36

Mel Gibson nakręcił film o Męce Pańskiej takiej, jaką ona była. I tyle. Nie ma w tym filmie ani ułamka fantazji scenarzysty: cały scenariusz to fragmenty Pisma Św., objawień świętych+didaskalia.

Obraz ten uważają za zły i brutalny, paskudny, przesycony krwią i męczarniami, przeżarty na wskroś okrucieństwem. Tymczasem jest to niejako retransmisja wydarzeń sprzed 2000 lat.

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Alice in Borderland: Sez. 3. odc. 4. Pora na półfinały, ale wątpliwości przybywa
Marcin Mroziuk

7 XI 2025

Wprawdzie w poprzednim odcinku Usagi i jej towarzysze znaleźli się w sytuacji na pierwszy rzut oka zupełnie beznadziejnej, ale to oczywiście ma tylko zapewnić nam kolejne emocje. Pewne jest również, że półfinałowe rozgrywki nie będą wcale łatwiejsze.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Harbiński łącznik
Sebastian Chosiński

5 XI 2025

W trzecim (dwuczęściowym) filmie z serii „Granica państwowa”, zarazem kolejnym wyreżyserowanym przez Borisa Stiepanowa, przenosimy się na Daleki Wschód. Jego fabuła ponownie wpisuje się w wydarzenia historyczne i dotyka radziecko-chińskiego konfliktu o biegnącą przez Mandżurię Kolej Wschodniochińską. Stąd też jego tytuł – „Wschodnia rubież”.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 5. odc. 3. Stary pierdziel ciągle w formie
Marcin Mroziuk

3 XI 2025

Zgodnie z przewidywaniami agenci ze Slough House przez jakiś czas pozostają odcięci od świata, ale oczywiście nie może to trwać wiecznie. Z kolei naprawdę fascynującym widowiskiem okazuje się przesłuchanie Roddy’ego Ho przez Dianę Taverner.

więcej »

Polecamy