Germanium - Ge

Germanium

De eerste persoon die over het bestaan van germanium was Dmitri Mendelejef in 1871. Hij baseerde zijn aanname op gaten in zijn periodiek systeem der elementen. Germanium werd uiteindelijk ontdekt door de Duitse scheikundige Clemens Winkler in het mineraal argyrodiet (Ag₈GeS₆) in 1886. Momenteel wordt germanium vooral gewonnen door smelten van zinkertsen en uit de bijproducten van koolverbranding.

Germanium vindt vooral toepassing in de halfgeleider industrie. Wanneer het wordt vermengd met kleine hoeveelheden arseen, gallium, indium, antimoon of fosfor, kan germanium worden gebruikt voor de maak van transistoren voor gebruik in elektrische apparatuur. Germanium wordt ook gebruikt om legeringen te maken en in fluorescerende lampen. Zowel germanium als germanium oxide (GeO) zijn doorzichtig voor infrarood straling en worden daarom gebruikt in infrarood instrumenten en infrarood detectoren. Sommige germanium verbindingen zijn effectieve biocides en momenteel vinden ook studies plaats naar de mogelijkheden voor gebruik in chemotherapie.

Gezondheidseffecten van Germanium

Germanium hydride and germanium tetrahydride zijn zeer licht ontvlambaar en zelf explosief als ze met lucht vermengen. Inademing: maagkrampen, brandend gevoel, kuchen. Huidcontact: roodheid, pijn.

Fysische risico's: Het gas is zwaarder dat lucht en verplaatst zich over de grond; ontbranding van afstand is mogelijk.

Blootstellingroutes: De stoffen kunnen worden opgenomen in het lichaam door inademing.

Inademingrisico: Wanneer men niet voldoende bestrijdingsmaatregelen neemt kunnen de stoffen in lucht zeer snel gevaarlijke concentraties bereiken.

Effecten van korttermijn blootstelling: Oogirritatie, huidirritatie en ademhalingsproblemen. De stoffen kunnen effecten uitoefenen op het bloed, waardoor bloedproppen ontstaan. Blootstelling kan de dood tot gevolg hebben.

Milieueffecten van Germanium

Omdat germanium een zwaar metaal is denkt men dat het effecten kan uitoefenen op met name aquatische ecosystemen.