PL193829B1

PL193829B1 - Pochodne kwasów hydroksamowych, środek farmaceutyczny i zastosowanie pochodnych kwasów hydroksamowych w medycynie

Info

Publication number: PL193829B1
Application number: PL97331598A
Authority: PL
Inventors: David Alan Owen; John Gary Montana; John Fraser Keily; Robert John Watson; Andrew Douglas Baxter
Original assignee: Darwin Discovery Ltd
Priority date: 1996-08-07
Filing date: 1997-08-07
Publication date: 2007-03-30
Also published as: PL331598A1; PT968182E; EP0968182B1; AU730464B2; DK0968182T3; DE69729007T2; BR9711027A; NO990543L; NO314452B1; US6118001A; CA2263154A1; WO1998005635A1; CZ297278B6; ATE266000T1; EP0968182A1; CN1227540A; NO990543D0; KR20000029858A; CZ36899A3; JP2000517297A

Abstract

1. Pochodne kwasów hydroksamowych o ogólnym wzorze (I) B-X-(CH 2 ) n -CHR 1 -(CH 2 ) m -CONHOH (I) w którym m i n niezale znie oznaczaj a 0 lub 1, z tym, ze m i n nie mog a jednocze snie oznacza c 0; X oznacza S(O) 0-2 ; R 1 oznacza atom wodoru, fenylo-C 1 -C 6 -alkil-, pirydylo-C 1 -C 6 -alkil-, C 1 -C 6 -alkil lub C 1 -C 6 -alkil podstawiony grup a wybran a spo- sród C 1 -C 6 -alkoksykarbonylu, ugrupowania ftalimidowego, ugrupowania sukcynimidowego i grupy o poni zszym wzorze w której R 2 oznacza C 1 -C 6 -alkil; B oznacza C 1 -C 6 -alkil ewentualnie podstawiony furanylem, fenylem lub fenylem podstawio- nym grup a -O-C 1 -C 6 -alkilow a, w której C 1 -C 6 -alkil jest podstawiony grup a -C(O)-NH 2 lub ………………………… 9. Srodek farmaceutyczny do stosowania w terapii zawieraj acy substancj e czynn a i farmaceutycznie dopuszczalny roz- cie nczalnik lub no snik, znamienny tym, ze jako substancj e czynn a zawiera pochodn a kwasu hydroksamowego o ogólnym wzorze (I) okre slon a w zastrz. 1. 11. Zastosowanie pochodnej kwasu hydroksamowego o ogólnym wzorze (I), okre slonej w zastrz. 1, do wytwarzania leku przeznaczonego do stosowania w leczeniu lub profilaktyce stanu wybranego z grupy obejmuj acej raka, stan zapalny i choroby na tle stanu zapalnego, zwyrodnienia tkanek, choroby oz ebnej, choroby oczu, zaburzenia dermatologiczne, gor aczk e, stany zwi azane z uk ladem sercowo-naczyniowym, krwotok, zaburzenia krzepni ecia i odpowied z fazy ostrej, wyniszczenie, jad lo- wstr et psychiczny, ostr a infekcj e, infekcj e HIV, stany wstrz asu, reakcje typu przeszczep …………………………. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku są pochodne kwasów hydroksamowych, środek farmaceutyczny i zastosowanie pochodnych kwasów hydroksamowych w medycynie.

Metaloproteinazy, w tym metaloproteinazy macierzy (MMP), kolagenazę (ludzki fibroblast), żelatynazę i konwertazę TNF (TACE) oraz ich sposób działania, a także ich inhibitory oraz działania kliniczne opisano w publikacjach WO-A-9611209, WO-A-9712902 i WO-A-9719075, które przytacza się tu jako odnośnik literaturowy. Inhibitory MMP mogą być także użyteczne w hamowaniu innych ssaczych metaloproteinaz, takich jak rodzina adamalizyn (ADAM), do której należą konwertaza TNF (TACE) i ADAM-10, mogące powodować uwalnianie TNFa z komórek, a także inne metaloproteinazy, które, jak stwierdzono, ulegają ekspresji w komórkach ludzkich chrząstek stawowych oraz biorą udział w destrukcji zasadowego białka mielinowego, zjawiskiem związanym ze stwardnieniem rozsianym.

Wykazano, że związki o właściwościach hamujących działanie metaloproteinaz biorących udział w rozpadzie tkanki łącznej, takich jak kolagenaza, stromielizyna i żelatynaza, hamują uwalnianie TNF zarówno in vitro jak i in vivo. Patrz Gearing i inni (1994), Nature 370:555-557; McGeehan i inni (1994), Nature 370:558-561; zgłoszenie patentowe Wielkiej Brytanii 2268934; i publikacja WO-A-9320047. Wszystkie te inhibitory zawierają wiążące cynk ugrupowanie kwasu hydroksamowego, tak jak w przypadku imidazolo-podstawionych związków ujawnionych w publikacji WO-A-9523790. Inne związki hamujące MMP i/lub TNF opisano w publikacjach WO-A-9513289, WO-A-9611209, WO-A-96035687, WO-A-96035711, WO-A-96035712 i WO-A-96035714.

W publikacji WO-A-9718188 ujawniono inhibitory MMP o wzorze

Ph¹-Ph²-X-(CH2)0-6-(CZ)0-1-(CHR¹)0-1-CO-NHOH w którym każdy z Ph¹ i Ph² niezależnie oznacza ewentualnie podstawiony fenyl; X jest nieobecny lub oznacza O, NH lub S; Z oznacza grupę -CONR²R³; a R¹ oznacza atom wodoru, alkil, alkenyl, OH, ewentualnie podstawiony fenyloalkil lub fenylo-SO0-2-alkil lub grupę alkilo-COOR⁷.

W europejskim zgłoszeniu patentowym EP-A-0780386 ujawniono związki o działaniu hamującym MMP i TNF, o wzorze

Y-CO-CR¹R²-CR³R⁴-S(O)_nR⁵ ₁ w którym n oznacza 0, 1 lub 2; Y oznacza OH lub NHOH; R¹ oznacza atom wodoru lub niższy alkil; R² oznacza atom wodoru, niższy alkil, heteroalkil, aryl, aralkil, aryloheteroalkil, cykloalkil, heteroaryl, heteroaralkil, heteroaryloheteroalkil, heterocyklil, heterocyklilo-niższy alkil, heterocyklilo-niższy heteroaryl lub grupę -NR⁶R⁷; R³ oznacza atom wodoru, niższy alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil, aryl, aralkil, heteroaryl, heteroaralkil, heteroalkil lub niższy alkoksyl; R⁴ oznacza atom wodoru, niższy alkil, cykloalkil lub cykloalkiloalkil; a R⁵ oznacza niższy alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil, aryl, aralkil, heteroaryl lub heteroaralkil.

Związki ze zgłoszenia EP-A-0780386, pierwotnie ujawnione w zgłoszeniu patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 8939, z 20 grudnia 1995 r., mają taki sam wzór, w którym R¹ oznacza atom wodoru; R² oznacza atom wodoru, niższy alkil, aralkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil, heterocyklil lub grupę -NR⁶R⁷; R³ oznacza atom wodoru, niższy alkil, cykloalkil, cykloalkiloalkil lub aralkil; R⁴ oznacza atom wodoru lub niższy alkil; a R⁵ oznacza niższy alkil, aryl, aralkil, heteroaryl lub heteroaralkil.

W zgłoszeniu patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4325964 ujawniono pewne sulfinylohydroksaminiany benzhydrylu jako użyteczne w leczeniu chorób neuropsychiatrycznych.

Zayed i inni w Zeitschrift far Naturforschung (1966) 180-182, ujawnili N-hydroksyamid kwasu 3-fenylosulfonylopropanowego jako fungicyd.

Nieoczekiwanie okazało się, że nowe pochodne kwasów hydroksamowych o poniższym wzorze (I) są użyteczne jako inhibitory metaloproteinaz macierzy i/lub chorób pośredniczonych przez TNFa, w tym chorób zwyrodnieniowych i pewnych raków.

Zatem wynalazek dotyczy nowych pochodnych kwasów hydroksamowych o ogólnym wzorze (I) B-X-(CH2)n-CHR¹-(CH2)m-CONHOH (I) w którym m i n niezależnie oznaczają 0 lub 1, z tym, że m i n nie mogą jednocześnie oznaczać 0; X oznacza S(O)0-2; R¹ oznacza atom wodoru, fenylo-C1-C6-alkil-, pirydylo-C1-C6-alkil-, C1-C6-alkil lub C1-C6-alkil podstawiony grupą wybraną spośród C1-C6-alkoksykarbonylu, ugrupowania ftalimidowego, ugrupowania sukcynimidowego i grupy o poniższym wzorze

PL 193 829 B1

₂ w której R² oznacza C1-C6-alkil; B oznacza C1-C6-alkil ewentualnie podstawiony furanylem, fenylem lub fenylem podstawionym grupą -O-C1-C6-alkilową, w której C1-C6-alkil jest podstawiony grupą -C(O)-NH2 lub atomem chlorowca; C3-C6-cykloalkil; fenyl ewentualnie podstawiony chlorowco-fenylem, fenylo-C1-C6-alkilem-, (fenylo) (OH) -C1-C6-alkilem-, atomem chlorowca, OH, grupą -C(O)R³, w której

R³ oznacza C1-C6-alkil, fenyl, pirydynyl lub tienyl, grupą -OR³', w której R³' oznacza C3-C₆-cykloalkil, fenylo-C1-C6-alkil-, fenylo(cyjano)-C1-C6-alkil- lub ewentualnie podstawiony atomem chlorowca C3-C6-alkil, grupą -CON(C1-C6-alkil)2 lub grupą -NH(-CO-C1-C6-alkil); tiazolil; pirydyl; (C1-C6-alkilo) imidazolil; benzo[1,3]dioksolil; tetrahydropiranyl; chinolil; pirolidynyl lub piperydynyl ewentualnie podstawiony fenylo-C1-C6-alkilem-, fenylo(cyjano)-C1-C6-alkilem-, -C(O)O-C1-C6-alkilem lub -C(O)-fenylem; a także ich sole; z wyjątkiem N-hydroksyamidu kwasu 3-fenylosulfonylopropanowego.

Dozwolone są tylko takie połączenia podstawników i/lub zmiennych, które zapewniają dostarczenie trwałych związków.

Korzystną grupę związków według wynalazku stanowią związki o ogólnym wzorze (I), w którym B oznacza C1-C6-alkil ewentualnie podstawiony furanylem, fenylem lub fenylem podstawionym grupą O-C1-C6-alkilową, w której C1-C6-alkil jest podstawiony grupą -C(O)-NH2 lub atomem chlorowca; C3-C6-cykloalkil; fenyl ewentualnie podstawiony chlorowco-fenylem, atomem chlorowca, OH, grupą -C(O)R³, w której R³ oznacza C1-C6-alkil, fenyl, pirydynyl lub tienyl, grupą -OR^3', w której R^3' oznacza fenylo-C1-C6-alkil-, fenylo(cyjano)-C1-C6-alkil lub ewentualnie podstawiony atomem chlorowca C1-C6-alkil, grupą -CON(C1-C6-alkil)2 lub grupą -NH(-CO-C1-C6-alkil); tiazolil; pirydyl; (C1-C6-alkilo) imidazolil; benzo[1,3]dioksolil; tetrahydropiranyl; pirolidynyl lub piperydynyl ewentualnie podstawiony C(O)O-C1-C6-alkilem lub -C(O)-fenylem.

Inną korzystną grupę związków według wynalazku stanowią związki o ogólnym wzorze (I), w którym B oznacza C1-C6-alkil ewentualnie podstawiony furanylem, fenylem lub fenylem podstawionym grupą -O-C1-C6-alkilową, w której C1-C6-alkil jest podstawiony grupą -C(O)-NH2 lub atomem chlorowca; C3-C6-cykloalkil; fenyl ewentualnie podstawiony chlorowco-fenylem, fenylo-C1-C6-alkilem, (fenylo) (OH)-C1-C6-alkilem, atomem chlorowca, OH, grupą -C(O)R³, w której R³ oznacza C1-C6-alkil, fenyl, pirydynyl lub tienyl, grupą -OR^3', w której R^3' oznacza C3-C6-cykloalkil, fenylo-C1-C6-alkil-, fenlo(cyjano)-C1-C6-alkil- lub ewentualnie podstawiony atomem chlorowca C1-C6-alkil, grupą -CON(C1-C6-alkil)2 lub grupą -NH(-CO-C1-C6-alkil); tiazolil; pirydyl; (C1-C6-alkilo) imidazolil lub chinolil.

Jeszcze inną korzystną grupę związków według wynalazku stanowią związki o ogólnym wzorze (I), w którym m oznacza 0; B oznacza fenyl podstawiony chlorowco-fenylem, fenylo-C1-C6-alkilem, (fenylo)(OH)-C1-C6-alkilem, atomem chlorowca, grupą -C(O)R³, w której R³ oznacza C1-C6-alkil, fenyl, pirydynyl lub tienyl, grupą -OR^3', w której R^3' oznacza C3-C6-cykloalkil, fenylo-C1-C6-alkil-, fenylo(cyjano)-C1-C6-alkil- lub ewentualnie podstawiony atomem chlorowca C1-C6-alkil, grupą -CON(C1-C6-alkil)2 lub grupą -NH(-CO-C1-C6-alkil); tiazolil; pirydyl lub (C1-C6-alkilo) imidazolil; a R¹ oznacza C1-C6-alkil podstawiony grupą wybraną spośród C1-C6-alkoksykarbonylu, ugrupowania ftalimidowego i ugrupowania sukcynimidowego.

Kolejną korzystną grupę związków według wynalazku stanowią związki o ogólnym wzorze (I), w którym X oznacza SO2; B oznacza fenyl ewentualnie podstawiony grupą -C(O)R³, w której R³ oznacza C1-C6-alkil, fenyl, pirydynyl lub tienyl; tiazolil; pirydyl; (C1-C6-alkilo)imidazolil lub chinolil.

Ponadto korzystną grupę związków według wynalazku stanowią związki o ogólnym wzorze (I), w którym X oznacza SO2; a B oznacza C3-C6-cykloalkil, benzo[1,3]dioksolil tetrahydropiranyl, pirolidynyl lub piperydynyl ewentualnie podstawiony fenylo-C1-C6-alkilem-, fenylo(cyjano)-C1-C6-alkilem-, -C(O)O-C1-C6-alkilem lub -C(O)-fenylem, z tym, że B ma znaczenie inne niż niepodstawiony C3-C6-cykloalkil.

Związki według wynalazku korzystnie mogą być w postaci pojedynczego enancjomeru lub diastereoizomeru.

Szczególnie korzystnymi konkretnymi związkami według wynalazku są związki wybrane z grupy obejmującej

PL 193 829 B1

N-hydroksyamid kwasu 5-fenylo-2-((tetrahydropiran-4-ylo-sulfonylo)metylo)pentanowego;

N-hydroksyamid kwasu 2-((1-benzoilopiperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego;

N-hydroksyamid kwasu 2-((1-tert-butoksykarbonylopiperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego;

N-hydroksyamid kwasu 2-((pirolidyn-1-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego; trifluorooctan N-hydroksyamidu kwasu 2-((piperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego; N-hydroksyamid kwasu 2-((1-benzylopiperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego i N-hydroksyamid kwasu 2-((1-(4-cyjanobenzylo)piperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego.

Inne związki z przykładów są również szczególnie korzystne.

Ponadto wynalazek dotyczy środka farmaceutycznego do stosowania w terapii zawierającego substancję czynną i farmaceutycznie dopuszczalny rozcieńczalnik lub nośnik, którego cechą jest to, że jako substancję czynną zawiera określoną powyżej pochodną kwasu hydroksamowego o ogólnym wzorze (I).

Ponadto wynalazek dotyczy środka farmaceutycznego do stosowania w terapii zawierającego substancję czynną i farmaceutycznie dopuszczalny rozcieńczalnik lub nośnik, którego cechą jest to, że jako substancję czynną zawiera związek, który został wskazany powyżej jako szczególnie korzystny konkretny związek według wynalazku.

Ponadto wynalazek dotyczy zastosowania określonej powyżej pochodnej kwasu hydroksamowego o ogólnym wzorze (I) do wytwarzania leku przeznaczonego do stosowania w leczeniu lub profilaktyce stanu wybranego z grupy obejmującej raka, stan zapalny i choroby na tle stanu zapalnego, zwyrodnienia tkanek, choroby ozębnej, choroby oczu, zaburzenia dermatologiczne, gorączkę, stany związane z układem sercowo-naczyniowym, krwotok, zaburzenia krzepnięcia i odpowiedź fazy ostrej, wyniszczenie, jadłowstręt psychiczny, ostrą infekcję, infekcję HIV, stany wstrząsu, reakcje typu przeszczep przeciw gospodarzowi, choroby autoimmunologiczne, uszkodzenia reperfuzyjne, zapalenie opon, migrenę, niezależne od aspiryny zaburzenia krzepnięcia, rozwój nowotworów, angiogenezę, inwazję nowotworową i rozprzestrzenianie się nowotworów, przerzuty, złośliwą puchlinę brzuszną, złośliwy wysięk opłucnowy, niedokrwienie mózgu, niedokrwienną chorobę mięśnia sercowego, reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie kości i stawów, osteoporozę, astmę, stwardnienie rozsiane, zwyrodnieniowe stany neuronów, chorobę Alzheimer'a, miażdżycę, udar, zapalenie naczyń, chorobę Crohn'a, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, owrzodzenie rogówki, retinopatię, gojenie się ran po zabiegach chirurgicznych, łuszczycę, atopowe zapalenie skóry, przewlekłe owrzodzenie, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, zapalenie ozębnej, zapalenie dziąseł, zapalenie śluzówki nosa, alergiczne zapalenie spojówek, wyprysk, anafilaksję, restenozę, zastoinową niewydolność serca, endometriozę i stany zwią zane ze sklerotyzacją .

Ponadto wynalazek dotyczy zastosowania związku, który został wskazany powyżej jako szczególnie korzystny konkretny związek według wynalazku, do wytwarzania leku przeznaczonego do stosowania w leczeniu lub profilaktyce określonego powyżej stanu.

Należy wziąć pod uwagę, iż związki według wynalazku mogą zawierać jeden lub większą liczbę asymetrycznie podstawionych atomów węgla. Obecność jednego lub większej liczby tych centrów asymetrii w związku o wzorze (I) może prowadzić do występowania stereoizomerów, i w każdym przypadku zakresem wynalazku są objęte wszystkie takie stereoizomery, w tym enancjomery i diastereoizomery oraz mieszaniny izomerów, w tym mieszaniny racemiczne.

Stosowane w opisie, samodzielnie lub w połączeniach, określenie „C1-C6-alkil oznacza prostołańcuchowe lub rozgałęzione ugrupowanie alkilowe o 1 - 6 atomach węgla, w tym np. metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, tert-butyl, pentyl, heksyl itp.

Określenie „C3-C6-cykloalkil oznacza nasycone ugrupowanie alicykliczne o 3 - 6 atomach węgla, w tym np. cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl itp.

Określenie „aryl oznacza fenyl lub naftyl ewentualnie podstawione jednym lub większą liczbą podstawników wybranych z grupy obejmującej atom chlorowca, trifluorometylo, C1-C6-alkil, C1-C6-alkoksyl, fenyl itp.

Określenie „heteroaryl oznacza aromatyczny układ pierścieni składający się z atomów w liczbie od pięciu do dziesięciu atomów, spośród których co najmniej jeden atom jest wybrany spośród O, N i S, i obejmuje, np. furanyl, tiofenyl, pirydyl, indolil, chinolil, itp.

Określenie „C1-C6-alkoksyl oznacza prostołańcuchowe lub rozgałęzione ugrupowanie alkoksylowe zawierające do 6 atomów węgla, takie jak metoksyl, etoksyl, propoksyl, izopropoksyl, butoksyl, tert-butoksyl itp.

PL 193 829 B1

Określenie „atom chlorowca oznacza atom fluoru, atom chloru, atom bromu lub atom jodu.

Określenia „zabezpieczona grupa aminowa i „zabezpieczony karboksyl oznaczają grupę aminową i grupę karboksylową zabezpieczone w sposób znany fachowcom. Przykładowo grupę aminową można zabezpieczyć takimi grupami jak benzyloksykarbonyl, tert-butoksykarbonyl, acetyl itp., lub w postaci grupy ftalimidowej itp. Grupę karboksylową można zabezpieczyć w postaci łatwo rozszczepialnego ugrupowania estrowego, takiego jak ugrupowanie estru metylowego, etylowego, benzylowego lub tERT-butylowego.

Do soli związków o wzorze (I) należą sole farmaceutycznie dopuszczalne, np. addycyjne sole z kwasami stanowiące pochodne kwasów nieorganicznych i organicznych, takie jak chlorowodorki, bromowodorki, p-toluenosulfoniany, fosforany, siarczany, nadchlorany, octany, trifluorooctany, propioniany, cytryniany, maloniany, bursztyniany, mleczany, szczawiany, winiany i benzoesany.

Sole można także wytwarzać z zasadami. Do takich soli należą sole pochodzące od nieorganicznych i organicznych zasad, np. sole metali alkalicznych, takie jak sole magnezu i wapnia, oraz sole amin organicznych, takie jak sole z morfoliną, piperydyną, dimetyloaminą lub dietyloaminą.

Gdy zabezpieczoną grupą karboksylową w związkach według wynalazku jest zestryfikowana grupa karboksylowa, może to być ugrupowanie nietrwałego w organizmie estru o wzorze CO2R⁴, w którym R⁴ może oznaczać etyl, benzyl, fenetyl, fenylopropyl, α- lub β -naftyl, 2,4-dimetylofenyl, 4-tertbutylofenyl, 2,2,2-trifluoroetyl, tert-(benzyloksy)benzyl, 1-(benzyloksy)-etyl, 2-metylo-1-propionyloksypropyl, 2,4,6-trimetylobenzyloksymetyl lub piwaloilometyl.

Związki o ogólnym wzorze (I) można wytwarzać z użyciem dowolnych znanych sposobów i/lub z uż yciem opisanych poniżej sposobów wytwarzania.

Należy wziąć pod uwagę, że gdy potrzebny jest określony stereoizomer o wzorze (I), można użyć opisanych tu sposobów syntezy stosując odpowiednie homochiralne związki wyjściowe i/lub izomery możną wydzielać z mieszanin z użyciem znanych technik rozdzielania (np. HPLC).

Związki według wynalazku można wytworzyć następującym sposobem. W opisie i wzorach poniżej grupy R¹, R², R³, R^3', R⁴, B i X mają wyżej podane znaczenie, o ile nie podano inaczej. Należy wziąć pod uwagę, iż grupy funkcyjne, takie jak grupa aminowa, hydroksyl lub karboksyl, obecne w róż nych niżej opisanych związkach i przeznaczone do pozostawienia mogą wymagać zabezpieczenia przed rozpoczęciem wszelkich reakcji. W takich przypadkach usuwanie grupy zabezpieczającej może być ostatnim etapem reakcji. Grupy odpowiednie do stosowania w tym celu będą znane fachowcom. Szczegóły można znaleźć w Greene i inni, „Protective Groups in Organie Synthesis, Wiley Interscience.

Związki o ogólnym wzorze (I) można wytwarzać zgodnie ze sposobem polegającym na tym, że związek o wzorze B-XH (II), w którym B i X mają wyżej podane znaczenie, alkiluje się z użyciem środka alkilującego o wzorze Z-(CH2)n-CHR¹-(CH2)m-CONHOH (III) lub (gdy m oznacza 0) akrylanu o wzorze CH2=CR¹-CONHOH (IV), w którym R¹ ma wyżej podane znaczenie, a Z oznacza odpowiednią grupę odszczepiającą się (np. atom chlorowca, taki jak atom bromu, lub ugrupowanie estru kwasu alkilosulfonowego, takiego jak metanosulfonian).

Środki alkilujące (III) można wytworzyć w postaci chiralej lub racemicznej. Wiele z tych pochodnych można wytworzyć z łatwością z handlowych związków wyjściowych, z użyciem znanych sposobów (patrz publikacja WO-A-9005719).

Akrylany o wzorze (IV) można wytworzyć drogą reakcji Mannicha (to jest z paraformaldehydem i piperydyną w odpowiednim rozpuszczalniku organicznym, takim jak 1,4-dioksan) z użyciem kwasu dikarboksylowego o ogólnym wzorze HO2C-CHR¹-CO2H (V). Reakcja obejmuje etap eliminacyjnej dekarboksylacji, w którym bezpośrednio powstaje α,β-nienasycony kwas karboksylowy. Ten kwas karboksylowy można poddać znanym reakcjom chemicznym z wytworzeniem estrów lub hydroksyamidów (NHOR⁵), gdzie R⁵ oznacza odpowiednią grupę zabezpieczającą, taką jak benzyl, tert-butyl lub tertbutylodimetylosilil (TBDMS).

Kwasy dikarboksylowe o wzorze (V) można wytworzyć np. drogą alkilowania malonianu dietylu z użyciem środka alkilującego o wzorze R¹-Z (VI), w którym Z ma wyżej podane znaczenie, a następnie hydrolizy zasadowej.

Związki o wzorze (II), w którym B obejmuje aryl, heteroaryl, funkcyjną lub inną grupę jako podstawnik jego części rdzenia (B'), można wytworzyć drogą katalizowanego palladem sprzęgania związku arylowego, heteroarylowego, wprowadzającego grupę funkcyjną lub innego związku o ogólnym wzorze A-B'-XR⁶ (VII), w którym R⁶ oznacza odpowiednią grupę zabezpieczającą, taką jak metyl, tert-butyl, benzyl lub trityl, a A oznacza atom chlorowca, taki jak atom jodu, atom bromu lub, w pewnych przypadkach, atom chloru. Następnie usuwa się wszelkie grupy zabezpieczające.

PL 193 829 B1

Fachowcom znane jest wiele takich katalizowanych palladem reakcji sprzęgania, w których można otrzymać związki o wzorze B-XH (II), w którym B oznacza ewentualnie podstawione grupy, powyżej sprecyzowane, tj. grupy podstawione np. -C(O)R³ lub -CON(C1-C6-alkilem)2, w tym związki, w których B oznacza ewentualnie podstawiony aryl, taki jak fenyl, hetero-aryl, taki jak pirydyl, chinolil i inne powyż ej podane grupy, albo alkil. Patrz np. Syn. Comm. (1981) 11:513; Tet. Lett. (1987) 28:5093; i J. Org. Chem. (1994) 59:6502. Inne grupy opisane jako B i/lub ewentualne podstawniki grupy B, można wprowadzić z użyciem znanych przemian chemicznych.

Wiele związków o ogólnych wzorach (II), (VI) i (VII) jest dostępnych w handlu lub można je wytworzyć z użyciem znanych sposobów stosowanych w chemii związków aromatycznych, heteroaromatycznych i innych z handlowych związków wyjściowych.

Związki o wzorze (I) można wytworzyć także drogą przemian innych związków o wzorze (I). Przykładowo związek o wzorze (I), w którym R¹ oznacza C1-C6-alkil, można wytworzyć na drodze uwodorniania (z użyciem palladu na węglu w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak alkohol, np. etanol) związku o wzorze (I), w którym R¹ oznacza C2-C6-alkenyl.

Ponadto związek o wzorze (I), w którym X oznacza S(O)1-2, można wytworzyć drogą utlenienia związku o wzorze (I), w którym X oznacza S.

Kwasy karboksylowe o wzorze B-X-(CH2)n-CHR¹-(CH2)m-COOH można przeprowadzać w inne związki, takie jak estry albo w kwasy hydroksamowe o ogólnym wzorze I z użyciem znanych sposobów.

Wszelkie mieszaniny produktów końcowych lub związków pośrednich można rozdzielać wykorzystując różnice we właściwościach fizykochemicznych poszczególnych składników, z zastosowaniem znanych sposobów, na czyste produkty końcowe lub związki pośrednie, np. drogą chromatografii, destylacji, krystalizacji frakcjonowanej lub wytworzenia soli, stosownie do potrzeb i możliwości.

Związki według wynalazku posiadają in vitro aktywność hamującą wobec stromielizyn, kolagenaz i żelatynaz. Związki według wynalazku posiadają także zdolność hamowania in vitro uwalniania TNF, złuszczania receptora TNF, złuszczania receptora IL-6 i złuszczania receptora L-selektyny.

Receptor TNF 80 kD (TNFR80) zostaje odszczepiany proteolitycznie na powierzchni komórek (złuszczany), co prowadzi do uwolnienia rozpuszczalnego fragmentu receptora wiążącego ligand. Co ciekawe, wykazano, że wytwarzanie TNFa i złuszczanie TNFR₈₀ zachodzą równolegle w aktywowanych limfocytach T, co prowadzi do spekulacji, że w procesie tym może być zaangażowana wspólna proteaza. Crowe i inni (J. Exp. Med. 1995; 181: 1205) wykazali, że syntetyczny inhibitor wytwarzania TNF blokuje również złuszczanie TNFR80, co sugeruje, że procesy te mogą być w sposób skoordynowany regulowane podczas aktywacji limfocytów T. Istotne jest, że miejsce działania proteazy na pro-TNF (Ala-Val) jest również obecne w zewnątrzkomórkowej domenie TNFR80 (Ala²¹³-Val²¹⁴) w miejscu zgodnym z obserwowaną masą cząsteczkową złuszczonego fragmentu receptora. Dlatego inhibitory metaloproteinaz mogą wywierać ochronne działanie w stosunku do uszkadzających systemowych skutków działania TNFa równocześnie na dwóch poziomach, po pierwsze poprzez zapobieganie uwalnianiu rozpuszczalnego TNFa, a po drugie poprzez blokowanie akumulacji złuszczonych TNFR₈₀.

Równolegle z działaniem na TNF, inhibitory metaloproteinaz hamują uwalnianie ligandu dla APO-1/Fas(CD95) (APO-1L), który indukuje apoptozę we wrażliwych komórkach docelowych. Złuszczanie APO-1/Fas(CD95), transmembranowej glikoproteiny typu I należącej do podrodziny receptora czynnika wzrostu nerwów/TNF, jest również blokowane przez znane inhibitory metaloproteinaz, ale nie przez zwykłe inhibitory proteaz serynowych/cysteinowych; patrz: Mariani i inni, Eur. J. Immunol., 1995; 25:2303. Wykazano również, że szereg innych ważnych receptorów, obecnych na powierzchni aktywowanych limfocytów T i B, zostaje złuszczanych z powierzchni komórek poprzez działanie metaloproteinaz. Enzymy te, nazywane łącznie „shedases (z ang. „sched, oznacza złuszczanie receptorów z powierzchni komórek), stanowią nowy cel dla inhibitorów metaloproteinaz, włączając związki według wynalazku.

Aktywność i selektywność związków można wykazać przy pomocy odpowiednich testów hamowania enzymu, na przykład takich, jakie opisano w poniższych przykładach A-M. Pewne związki, według wynalazku, wykazują selektywną aktywność hamującą, w szczególności odnoszącą się do hamowania MMP, zasadniczo bez hamowania uwalniania TNF i związanych z tym działań, określonych powyżej. Może to mieć szczególne znaczenie w przypadkach, gdy tego rodzaju aktywność jest związana z występowaniem niepożądanych objawów.

Związki o wzorze (I), jako inhibitory metaloproteinaz macierzy, znajdują zastosowanie w sposobie leczenia pacjentów (w tym ludzi i/lub ssaków hodowanych do produkcji mleka, mięsa, futra lub

PL 193 829 B1 hodowanych jako zwierzęta domowe) cierpiących na zaburzenia lub choroby, które mogą być przypisane stromielizynie, jak opisano uprzednio.

Odpowiednio, związki o wzorze (I) można stosować wraz z innymi substancjami w leczeniu zapalenia kości i stawów, reumatoidalnego zapalenia stawów, oraz w chorobach i stanach wynikających z nadmiernej ekspresji tych metalproteinaz macierzy, co ma miejsce w pewnych liniach komórek pochodzących z przerzutów nowotworowych.

Jak wspomniano powyżej, związki o wzorze (I) są użyteczne w leczeniu ludzi lub zwierząt, ponieważ są aktywnymi inhibitorami TNF i MMP.

Do wspomnianych powyżej stanów chorób lub stanów należą choroby zapalne, choroby autoimmunologiczne, nowotwory, choroby układu sercowo-naczyniowego, choroby z rozpadem tkanek, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie stawów i kości, osteoporoza, zwyrodnieniowe stany neuronów, choroba Alzheimera, udar, zapalenie naczyń, choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, stwardnienie rozsiane, zapalenie ozębnej, zapalenie dziąseł oraz takie choroby związane z rozpadem tkanek, jak resorpcja kości, krwotok, zaburzenia krzepnięcia, odpowiedź fazy ostrej, wyniszczenie i jadłowstręt psychiczny, ostre infekcje, infekcje wirusem HIV, gorączka, stany wstrząsu, reakcje typu przeszczep przeciwko gospodarzowi, choroby dermatologiczne, gojenie się ran po zabiegach chirurgicznych, łuszczyca, atopowe zapalenie skóry, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, rozwój nowotworów, angiogeneza oraz inwazja przez przerzuty, choroby oczu, retinopatia, owrzodzenie rogówki, uszkodzenie reperfuzyjne, migrena, zapalenie opon mózgowych, astma, zapalenie śluzówki nosa, alergiczne zapalenie spojówek, wyprysk, anafilaksja, restenoza, zastoinowa niewydolność serca, endometrioza, miażdżyca, stany związane ze sklerotyzacją i niezależne od aspiryny zaburzenia krzepnięcia.

W leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, zapalenia stawów i kości oraz w chorobach i wskazaniach wynikających z nadmiernej ekspresji metaloproteinaz macierzy, co występuje np. w pewnych liniach komórek pochodzących z przerzutów nowotworowych lub innych chorób, w patogenezie których biorą udział metaloproteinazy macierzy lub zwiększone wytwarzanie TNF, związki o wzorze (I) można podawać drogą doustną, miejscowo, pozajelitowo, na drodze inhalacji aerozolu lub doodbytniczo w postaci preparatów zawierających jednostki dawkowania, zawierających nietoksyczne, farmaceutycznie dopuszczalne nośniki, środki pomocnicze i zarobki. Użyte tutaj określenie „pozajelitowo obejmuje iniekcje podskórne, dożylne, domięśniowe, iniekcje wewnątrzmostkowe lub techniki infuzyjne. Poza leczeniem stałocieplnych zwierząt, takich jak myszy, szczury, konie, bydło, owce, psy, koty itp., związki według wynalazku są skuteczne w leczeniu ludzi.

Postać farmaceutyczna zawierająca substancję czynną może mieć postać odpowiednią do stosowania doustnego, np. tabletek, kołaczyków, pastylek do ssania, wodnych lub olejowych zawiesin, proszków lub granulek do dyspergowania, emulsji, twardych lub miękkich kapsułek, syropów lub eliksirów. Środki przeznaczone do doustnego stosowania można sporządzać dowolnym sposobem wytwarzania postaci farmaceutycznych znanym fachowcom i takie postaci mogą zawierać jedną lub większą liczbę środków wybranych z grupy obejmującej środki słodzące, środki smakowo-zapachowe, środki barwiące i środki konserwujące tak, by zapewnić farmaceutycznie odpowiednie preparaty o przyjemnym smaku. Tabletki zawierają substancje czynne w połączeniu z nietoksycznymi, farmaceutycznie dopuszczalnymi zaróbkami, odpowiednimi do wytwarzania tabletek. Takimi zaróbkami mogą być, np. obojętne rozcieńczalniki, takie jak węglan wapnia, węglan sodu, laktoza, fosforan wapnia lub fosforan sodu; środki do granulacji i ułatwiające rozpad, np. skrobia kukurydziana lub kwas alginowy; środki wiążące, np. skrobia, żelatyna lub guma arabska, oraz środki poślizgowe, np. stearynian magnezu, kwas stearynowy lub talk. Tabletki mogą być nie powlekane lub można je powlekać przy pomocy znanych technik w celu opóźnienia rozpadu i absorpcji w przewodzie pokarmowym, a co się z tym wiąże, zapewnienia przedłużonego działania w ciągu dłuższego okresu czas. Do przykładowych substancji zapewniających opóźnione uwalnianie należą, między innymi, monostearynian glicerylu lub distearynian glicerylu. Tabletki można również powlekać z wykorzystaniem technik opisanych w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4256108, 4166452 i 4256874, z wytworzeniem osmotycznych terapeutycznych tabletek o kontrolowanym uwalnianiu substancji czynnych.

Środki do stosowania doustnego mogą mieć również postać twardych kapsułek żelatynowych, w których substancja czynna jest zmieszana z obojętnym, stałym rozcieńczalnikiem, np. z węglanem wapnia, fosforanem wapnia lub kaolinem, albo mogą mieć postać miękkich kapsułek żelatynowych, w których substancja czynna jest zmieszana z wodnym lub olejowym ośrodkiem, np. olejem arachidowym, ciekłą parafiną lub oliwą.

PL 193 829 B1

Zawiesiny wodne zawierają substancje czynne w połączeniu z zaróbkami odpowiednimi do wytwarzania takich zawiesin wodnych. Takimi zaróbkami są środki suspendujące, np. sól sodowa karboksymetylocelulozy, metyloceluloza, hydroksypropylometyloceluloza, alginian sodu, poliwinylopirolidon, guma tragakantowa i guma arabska; środki dyspergujące lub zwilżające, które mogą stanowić naturalnie występujące fosfatydy, np. lecytyna, lub produkty kondensacji tlenku alkilenu z kwasami tłuszczowymi, np. stearynian polioksyetylenu, lub produkty kondensacji tlenku etylenu z długołańcuchowymi alkoholami alifatycznymi, jak np. heptadekaetylenoksycetanol, lub produkty kondensacji tlenku etylenu z częściowymi estrami kwasów tłuszczowych i heksytolu, jak np. monooleinian polioksyetyleno-sorbitanu. Zawiesiny wodne mogą również zawierać jeden lub większą liczbę środków konserwujących, np. p-hydroksybenzoesan etylu lub n-propylu, jeden lub większą liczbę środków barwiących, jeden lub większą liczbę środków smakowo-zapachowych oraz jeden lub większą liczbę środków słodzących, takich jak sacharoza lub sacharyna.

Zawiesiny olejowe można sporządzać poprzez zawieszanie substancji czynnej w oleju roślinnym, np. w oleju arachidowym, oliwie, oleju sezamowym, oleju kokosowym lub oleju mineralnym, takim jak ciekła parafina. Zawiesiny olejowe mogą zawierać środek zagęszczający, np. wosk pszczeli, twardą parafinę lub alkohol cetylowy. W celu wytworzenia doustnego preparatu o przyjemnym smaku można dodawać środków słodzących, takich jak te wyszczególnione powyżej oraz środków smakowozapachowych. Takie preparaty mogą być konserwowane poprzez dodanie przeciwutleniacza, np. kwasu askorbinowego.

Proszki i granulki do dyspergowania, z których po dodaniu wody otrzymuje się odpowiednie wodne zawiesiny, zawierają substancję czynną zmieszaną ze środkiem zwilżającym lub środkiem dyspergującym, środkiem zawieszającym i jednym lub większą liczbą środków konserwujących. Odpowiednie środki zwilżające lub dyspergujące zostały podane w przykładach; obecne mogą być również np. środki słodzące, środki smakowo-zapachowe i środki barwiące.

Środki farmaceutyczne według wynalazku mogą mieć również postać emulsji typu olej w wodzie. Fazę olejową może stanowić olej roślinny, np. oliwa lub olej arachidowy, albo olej mineralny, np. ciekła parafina, lub ich mieszaniny. Do odpowiednich środków emulgujących należą naturalne żywice, np. guma arabska lub guma tragakantowa, naturalne fosfatydy, np. lecyryna sojowa oraz estry lub częściowe estry kwasów tłuszczowych i bezwodników heksytolu, np. monooleinian sorbitanu i produkty kondensacji częściowych estrów z tlenkiem etylenu, np. monooleinian polioksyetylenosorbitanu. Emulsje mogą również zawierać środki słodzące oraz środki smakowo-zapachowe.

Syropy i eliksiry można formułować ze środkami słodzący mi, takimi jak, np. gliceryna, glikol propylenowy, sorbitol i sacharoza. Takie preparaty mogą dodatkowo zawierać środki łagodzące podrażnienie, środki konserwujące, środki smakowo-zapachowe oraz środki barwiące. Postacie farmaceutyczne mogą być sterylnymi, wodnymi lub olejowymi zawiesinami do iniekcji. Takie zawiesiny można wytwarzać znanymi sposobami z użyciem opisanych powyżej odpowiednich środków zawieszających i zwilżających. Sterylny preparat do injekcji może również stanowić sterylny roztwór lub zawiesina do iniekcji w nietoksycznym, dopuszczalnym do pozajelitowego stosowania rozcieńczalniku lub rozpuszczalniku, np. jako roztwór w 1,3-butanodiolu. Do dopuszczalnych nośników i rozpuszczalników należą woda, roztwór Ringera oraz izotoniczny roztwór chlorku sodu. Ponadto jako rozpuszczalniki lub ośrodki zawieszające często stosuje się sterylne, nielotne oleje. Do tego celu może służyć dowolny łagodny nielotny olej, w tym syntetyczne mono- i diglicerydy. Ponadto, w sporządzaniu preparatów do iniekcji znajdują zastosowanie kwasy tłuszczowe, takie jak np. kwas oleinowy.

Związki o wzorze (I) można również podawać w postaci czopków przeznaczonych do podawania leku doodbytniczo. Takie kompozycje można sporządzać poprzez mieszanie leku z odpowiednią, niepowodującą podrażnień zaróbką, stałą w temperaturze otoczenia, płynną zaś w temperaturze panującej w odbytnicy, która ulegnie rozpuszczeniu w odbytnicy z uwolnieniem substancji lekowej. Do takich środków należą masło kakaowe i glikole polietylenowe.

W przypadku stosowania miejscowego znajdują zastosowanie kremy, maści, galaretki, roztwory lub zawiesiny itp., zawierające związki o wzorze (I), przy czym podawanie miejscowe obejmuje płukanie jamy ustnej i gardła.

W leczeniu wskazanych powyżej stanów i chorób użyteczne są dzienne dawki wynoszące od około 0,05 mg do około 140 mg na kilogram masy ciała (około 2,5 mg - 7 g/pacjenta/dziennie). Przykładowo stany zapalne można skutecznie leczyć podając dziennie od około 0,01 do 50 mg związku na kilogram masy ciała (około 0,5 mg - 3,5 g/pacjenta/dziennie).

PL 193 829 B1

Ilość substancji czynnej, jaką można mieszać z materiałami nośnikowymi w celu wytworzenia pojedynczej postaci dawkowanej, będzie zmieniać się w zależności od leczonego organizmu i danej drogi podawania leku. Przykładowo w preparatach do podawania doustnego w przypadku ludzi dawka może zmieniać się od około 5 do około 95% w przeliczeniu na całość preparatu. Jednostkowe postaci dawkowane będą zazwyczaj zawierać od około 1 do 500 mg substancji czynnej.

Jest zrozumiale, że konkretne dawki w przypadku indywidualnego pacjenta zależeć będą od różnych czynników, w tym od aktywności konkretnego zastosowanego związku, wieku pacjenta, jego wagi oraz ogólnego stanu zdrowia, płci, czasu diety podawania, drogi podawania, szybkości wydalania, połączenia leków oraz od ciężkości danej leczonej choroby.

Związki według wynalazku zostały zilustrowane poniższymi przykładami, przy czym związki z przykładów 1 - 36 są związkami pośrednimi stosowanymi do wytworzenia związków według wynalazku.

W przykł adach uż yto nastę pują cych skrótów:

TNFa czynnik martwicy nowotworu α

LPS lipopolisacharyd

ELISA enzymatyczny test immunoadsorpcyjny

EDC 1-etylo-2-dimetyloaminopropylokarbodiimid

Związek pośredni 1. 4-Acetylotiofenol

Związek tytułowy wytworzono zgodnie z EP 302321.

TLC Rf 0,3 (5% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 2. Bis(4-Benzenokarboksylano)disulfid

Do roztworu kwasu 4-merkaptobenzoesowego (1,5 g) w metanolu (30 ml) dodano porcjami w temperaturze pokojowej jodu (1,23 g). Mieszanie kontynuowano przez 3 godziny. Dodano wody (1 ml) i siarczynu sodu (0,2 g), a potem mieszaninę reakcyjną mieszano przez 30 minut. Metanol usunięto pod próżnią i związek tytułowy odsączono w postaci białej substancji stałej (1,38 g, 93%).

TLC Rf 0,05 (2,5% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 3. Bis (4-N,N-Dimetylokarboksyamidobenzeno)disulfid

Roztwór związku pośredniego 2 (0,5 g) w mieszaninie tetrahydrofuranu (15 ml) i DMF (7 ml) mieszano w temperaturze pokojowej. Dodano chlorowodorku dimetyloaminy (0,27 g), trietyloaminy (1,37 ml) i EDAC (0,63 g), a potem mieszaninę reakcyjną mieszano przez noc. Rozpuszczalniki usunięto pod próżnią, a pozostałość rozdzielono pomiędzy wodę i octan etylu. Fazę wodną wyekstrahowano octanem etylu i połączone fazy organiczne wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano surowy produkt, który oczyszczono drogą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym z elucją 5% metanolem w dichlorometanie. Związek tytułowy wyodrębniono w postaci białej substancji stałej (0,245 g, 42%).

TLC Rf 0,24 (5% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 4. 4-Sulfanylo-N,N-dimetylobenzoamid

Do roztworu związku pośredniego 3 (0,245 g) w etanolu (10 ml) dodano porcjami w temperaturze pokojowej borowodorku sodu (0,076 g) i mieszaninę mieszano przez 16 godzin. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i pozostałość roztworzono w wodzie. Otrzymany roztwór zakwaszono do pH 2, a następnie wyekstrahowano octanem etylu. Po usunięciu rozpuszczalników otrzymano związek tytułowy w postaci białej substancji stałej (0,23 g, 93%).

TLC Rf 0,41 (5% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 5. 1-Bromo-5-fenylopentan-2-on Wytwarzanie diazometanu: w naczyniu reakcyjnym standardowego urządzenia do produkcji diazometanu (wyposażonego w chłodnicę z CO2, łapacz i dodatkowy wkraplacz) umieszczono roztwór wodorotlenku potasu (5,00 g) w wodzie (8 ml) i etanolu (10 ml). Naczynie reakcyjne ogrzewano do 65°C i wkroplono przez dodatkowy wkraplacz roztwór N-metylo-N-nitrozo-4-toluenosulfonoamidu (Diazald® 5,00 g) w eterze dietylowym (45 ml) w ciągu 30 minut. Roztwór diazometanu zebrano drogą ciągłej destylacji. W atmosferze azotu i w temperaturze -12°C do roztworu kwasu 4-fenylomasłowego (1,36 g) i N-metylomorfoliny (1,28 ml) w THF (15 ml) w trakcie mieszania wkroplono chloromrówczan etylu. Zaczął się wytrącać biały osad, który odsączono po 90 minutach. Na przesącz podziałano uprzednio otrzymanym roztworem diazometanu (16,6 mmola) w eterze dietylowym w 0°C. Połączone roztwory diazometanu i bezwodnika mieszano w 0°C przez 3,5 godziny, a potem w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Następnie powoli dodano roztworu bromowodoru w kwasie octowym (45%, 10 ml) i wodzie (10 ml). Mieszaninę mieszano przez 20 minut, a potem dodano nasyconego wodnego roztworu NaHCO3 (200 ml). Mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu (3 x 200 ml) i połączone ekstrakty przemyto solanką, a następnie

PL 193 829 B1 wysuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i pozostałość wyeluowano z kolumny z krzemionką 10% eterem dietylowym w heksanie, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnej cieczy (765 mg, 38%).

TLC Rf 0,6 (3:1 heksan-eter dietylowy).

Związek pośredni 6. 1-(4-Metoksyfenylosulfanylo)-5-fenylopentan-2-on W atmosferze azotu i w temperaturze pokojowej na roztwór związku poś redniego 5 (365 mg) i 4-metoksytiofenolu (0,186 ml) w DMF (15 ml) podziałano trietyloaminą (0,210 ml). Mieszaninę mieszano przez 4 godziny, a potem wylano ją do 0,5N roztworu HCl (100 ml). Mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu (3 x 100 ml) i połączone ekstrakty przemyto solanką i wysuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i pozostałość wyeluowano z kolumny z krzemionką 10% eterem dietylowym w heksanie, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnej substancji stałej (375 mg, 83%).

TLC Rf 0,3 (3:1 heksan-eter dietylowy).

Związek pośredni 7. 3-(4-Metoksyfenylosulfanylo)metylo-6-fenyloheks-2-enian metylu W atmosferze azotu i w temperaturze -12°C do roztworu heksametylodisilazydku potasu (0,5M w toluenie, 2,67 ml) w THF (20 ml) w trakcie mieszania wkroplono dietylofosfonooctan metylu (0,246 ml). Mieszaninę mieszano przez 20 minut, a potem w atmosferze azotu i w -12°C dodano roztworu związku pośredniego 6 (365 mg) w THF (20 ml) przez igłę z dwoma czubkami. Mieszaninę mieszano w temperaturze nie przekraczającej 0°C przez 1 godzinę, a następnie pozwolono by mieszanina ogrzała się do temperatury pokojowej, a potem całość ogrzewano do 40°C przez 20 godzin. Dodano nasyconego wodnego roztworu NH4Cl (100 ml). Mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu (3 x 100 ml) i połączone ekstrakty przemyto solanką i wysuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i pozostałość wyeluowano z kolumny z krzemionką 10% eterem dietylowym w heksanie, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy jako równoobję tościową mieszaninę izomerów E i Z w postaci bezbarwnej cieczy (265 mg, 61%).

TLC Rf 0,25 i 0,35 (5:1 heksan-eter dietylowy).

Związek pośredni 8. 3-(4-Metoksyfenylosulfonylo)-metylo-6-fenyloheksanian metylu

Roztwór związku pośredniego 7 (265 mg) w octanie etylu (20 ml) dodano do odgazowanej kolby do uwodarniania zawierającej 10% palladu na węglu drzewnym (150 mg). Mieszaninę odgazowano, a potem przez mieszaninę przepuszczono wodór i mieszano ją przez noc. Katalizator usunię to drogą odsączenia na Celite® i rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci jasnożółtej cieczy (242 mg, 91%).

TLC Rf 0,4 (5:1 heksan-eter dietylowy).

Związek pośredni 9. Bis(4-Hydroksybenzeno)disulfid W trakcie mieszania, w temperaturze otoczenia do roztworu 4-hydroksytiofenolu (5,09 g) w metanolu (50 ml) dodano jodu (5,12 g). Po mieszaniu przez 2 godziny dodano wody (2 ml) i siarczynu sodu (0,62 g) do odbarwienia roztworu, a potem po krótkim mieszaniu mieszaninę zatężono do sucha pod próżnią. Otrzymaną pomarańczową substancję stalą rozdzielono pomiędzy eter dietylowy (50 ml) i wodę, a potem warstwy rozdzielono. Warstwę organiczną przemyto wodą (3 x 20 ml), nasyconą solanką (10 ml), wysuszono nad siarczanem magnezu i zatężono do sucha pod próżnią, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci żółtej substancji stałej (5,06 g, 100%).

TLC Rf 0,29 (5% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 10. Bis(4-Karbamoilometyloksybenzeno)disulfid

Związek pośredni 9 (3,00 g), 2-bromoacetoamid (3,47 g) i węglan potasu (3,48 g) ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin w acetonie (100 ml). Po 7 godzinach mieszaninę ochłodzono na lodzie i wytrąconą białą substancję stałą odsączono, przemyto acetonem, wodą i acetonem, wysuszono do stał ej wagi pod próż nią , w wyniku czego otrzymano zwią zek tytuł owy (3,659 g, 84%) w postaci bezbarwnej substancji stałej.

TLC Rf 0,23 (5% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 11. 2-(4-Sulfanylofenoksy)acetoamid

Związek pośredni 10 (1,46 g) i borowodorek sodu (0,45 g), ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin w absolutnym etanolu przez 90 minut. Do ogrzewanej w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin mieszaniny dodawano (ostrożnie) borowodorku sodu, aż do zakończenia reakcji, co stwierdzono na drodze analizy metodą chromatografii cienkowarstwowej. Po ochłodzeniu, roztwór zatężono do sucha pod próżnią i pozostałość przeprowadzono w stan suspensji w wodzie (40 ml). Zasadową wodną mieszaninę zakwaszono z użyciem stężonego kwasu chlorowodoPL 193 829 B1 rowego i wyekstrahowano eterem dietylowym (100 ml). Ten eterowy roztwór przemyto wodą (2 x 50 ml), nasyconą solanką (20 ml), wysuszono nad siarczanem magnezu i zatężono do sucha pod próżnią, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy (1,22 g, 84%) w postaci pomarańczowej substancji stałej.

TLC Rf 0,54 (5% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 12. (3-Sukcynimidopropylo)malonian dibenzylu

Do roztworu malonianu dibenzylu (29,5 g) w THF (300 ml) dodano wodorku sodu (60% dyspersja w oleju mineralnym, 4,4 g) i mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 30 minut, a następnie wkroplono roztwór 1-bromo-3-chloropropanu (10 ml) w THF (30 ml). Roztwór ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 18 godzin, a następnie ochłodzono go i odparowano pod próżnią. Oleistą pozostałość rozpuszczono w heksanie (500 ml), a potem przemyto wodą i solanką, a następnie wysuszono nad siarczanem magnezu i odparowano, w wyniku czego otrzymano bezbarwny olej. Ten olej rozpuszczono w acetonie (300 ml) i dodano jodku sodu (20 g). Roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 18 godzin, a następnie odparowano go i pozostałość rozdzielono pomiędzy wodę i heksan. Warstwy rozdzielono i warstwę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezu, a potem odparowano, w wyniku czego otrzymano jasnożółty olej, który rozpuszczono w bezwodnym DMF. Dodano soli potasowej sukcynimidu (15 g) i mieszaninę ogrzewano w 80°C przez 18 godzin. Mieszaninę ochłodzono, wlano do wody (500 ml) i wyekstrahowano eterem dietylowym (3 x 200 ml). Warstwy eterowe połączono, przemyto wodą, wysuszono i odparowano. Pozostałość oczyszczono droga chromatografii kolumnowej z elucją eterem dietylowym i otrzymano związek tytułowy (9,65 g, 23%) w postaci bezbarwnego oleju.

TLC Rf 0,45 (eter dietylowy).

Związek pośredni 13. 1-(2-Bromoetylo)-3,4,4-trimetylohydantoina

Do roztworu 3,4,4-trimetylohydantoiny (5,5 g) w DMF (20 ml) w temperaturze pokojowej dodano wodorku sodu (60% dyspersja w oleju mineralnym, 1,7 g). Mieszaninę mieszano przez 30 minut, a następnie wkroplono dibromoetan (3,5 ml) i roztwór mieszano przez noc. Mieszaninę dodano do wody (200 ml) i wyekstrahowano eterem dietylowym. Warstwę eterową przemyto wodą, wysuszono nad siarczanem magnezu i odparowano, a pozostałość oczyszczono drogą chromatografii kolumnowej z elucją eterem dietylowym, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy (4,2 g, 50%) w postaci bezbarwnej substancji stałej.

TLC Rf 0,5 (eter dietylowy).

Związek pośredni 14. 1-(3-Jodopropylo)-3,4,4-trimetylohydantoina

Do roztworu 3,4,4-trimetylohydantoiny (7,1 g) w DMF (50 ml) w temperaturze pokojowej dodano wodorku sodu (2,2 g) i mieszaninę mieszano przez 1 godzinę. Następnie dodano 3-chloro-1-bromopropanu (4,9 ml) i roztwór mieszano przez noc. Następnie mieszaninę wlano do wody (300 ml) i wyekstrahowano eterem dietylowym. Warstwę eterową wysuszono nad siarczanem magnezu i odparowano, a pozostałość rozpuszczono w acetonie (100 ml) do którego dodano jodku sodu (10 g). Mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 18 godzin, a następnie odparowano i pozostałość rozpuszczono w eterze dietylowym, a potem przemyto wodą, wysuszono nad siarczanem magnezu i odparowano, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy (11 g, 70%) w postaci brązowego oleju.

TLC Rf 0,85 (eter dietylowy).

Związek pośredni 15. 4-Benzoilobenzenotiol

W atmosferze azotu roztwór monohydratu wodorosiarczku sodu (43 g) w N-metylopirolidynonie (400 ml) mieszano i ogrzewano w 160°C z użyciem nasadki Deana-Starka; w ciągu 90 minut zebrano 10 ml azeotropu wody. Mieszaninę ochłodzono do 140°C i dodano 4-chlorobenzofenonu (50 g). Mieszaninę mieszano w 160°C przez 3 godziny, a potem pozwolono by mieszanina ochłodziła się do temperatury pokojowej przez noc. N-metylopirolidynon usunięto pod próżnią i czarną oleistą pozostałość rozpuszczono w wodzie (500 ml). Roztwór zakwaszono z użyciem 6N roztworu HCl i mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu (3 x 300 ml). Połączone ekstrakty przemyto solanką, rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i otrzymano brązową substancję stałą (41 g). Tę substancję stałą rozpuszczono w octanie etylu (500 ml) i roztwór wyekstrahowano NaOH (5%, 4 x 200 ml). Połączone ekstrakty zakwaszono do wartości pH 3 z użyciem 6N HCl i wytrącony osad odsączono, przemyto wodą i wysuszono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci beżowej substancji stałej (21 g, 43%).

TLC Rf 0,4 (3:1 heksan-octan etylu).

Związek pośredni 16. Benzo[1,3]dioksolo-5-tiol

PL 193 829 B1

Związek tytułowy wytworzono zgodnie ze sposobem podanym przez Hitotsuyangi i inni, (J. Chem. Soc, Perkin Trans 1, 1995, 1387-1390) z 5-bromobenzo[1.3]dioksolu w postaci bezbarwnego oleju (7,48 g, 61%).

TLC Rf 0,5 (10% octan etylu/heksan).

Związek pośredni 17. 4-Acetylosulfanylotetrahydropiran

W trakcie mieszania do roztworu trifenylofosfiny (12,1 g) w THF (80 ml) dodano azodikarboksylanu dietylu (7,24 ml) i całość mieszano w temperaturze pokojowej przez 10 minut. Dodano kwasu tiolooctowego (3,29 ml) i tetrahydro-4H-pirano-4-olu (2,3 g) (Uwaga: reakcja egzotermiczna) i mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez dalsze 18 godzin. Po usunięciu THF pod zmniejszonym ciśnieniem, a potem mieszanie z heksanem (50 ml) i wodę (50 ml) spowodowało wytrącenie się osadu, który następnie odsączono. Dwufazowy przesącz rozdzielono i fazę wodną wyekstrahowano jednokrotnie heksanem (50 ml). Połączone ekstrakty w heksanie przemyto wodą (30 ml), solanką (10 ml), wysuszono nad siarczanem magnezu i odparowano, w wyniku czego otrzymano żółtą ciecz (2,73 g). Po oczyszczeniu drogą chromatografii na krzemionce z elucją heksanem/eterem dietylowym (10:1) otrzymano związek tytułowy w postaci jasnożółtej cieczy (0,98 g, 27%).

TLC Rf 0,20 (heksan/eter dietylowy (10:1)).

Związek pośredni 18. Tetrahydropirano-4-tiol

W atmosferze azotu do roztworu związku poś redniego 17 w metanolu (15 ml) w trakcie mieszania dodano w 0°C borowodorku sodu (0,278 g). Po 2 godzinach dodano jeszcze porcję borowodorku sodu (0,370 g) i pozwolono by mieszanina ogrzała się do temperatury pokojowej przez 18 godzin. Mieszaninę reakcyjną następnie zadano 1M kwasem chlorowodorowym (50 ml) i wyekstrahowano eterem dietylowym (2 x 30 ml). Połączone ekstrakty organiczne przemyto solanką (10 ml), wysuszono nad siarczanem magnezu i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnej cieczy (0,472 g, 60%).

TLC Rf 0,70 (heksan/octan etylu (3:1)).

Związek pośredni 19. 1-Benzoilo-4-bromopiperydyna

Do roztworu bromowodorku 4-bromopiperydyny (2,45 g) w THF (30 ml) w 0°C dodano chlorku benzoilu (1,41 g), a następnie trietyloaminy (2,2 g, 2,2 równ.). Roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę, a potem go odparowano. Pozostałość rozpuszczono w dichlorometanie (100 ml), przemyto wodą, 1M roztworem HCl i nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu, wysuszono i odparowano, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnego oleju (2,76 g, 100%).

TLC Rf 0,55 (eter).

Związek pośredni 20. 1-Benzoilo-4-(acetylosulfanylo)piperydyna

Do roztworu związku pośredniego 19 w DMF (50 ml) dodano w temperaturze pokojowej tiooctanu potasu (2,3 g). Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 dni, a następnie dodano ją do wody i wyekstrahowano eterem. Rozpuszczalnik przemyto wodą i roztworem wodorowęglanu sodu, wysuszono i odparowano, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci jasnobursztynowego oleju (2,6 g, 100%).

TLC Rf 0,45 (eter).

Związek pośredni 21. 1-Benzoilopiperydyno-4-tiol

Na roztwór tiooctanu związku pośredniego 20 (2,6 g) w metanolu (100 ml) podziałano borowowodorkiem sodu (1,2 g) i mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 4 godziny, a następnie odparowano i pozostałość rozpuszczono w wodzie. Roztwór zakwaszono z użyciem kwasu cytrynowego i wyekstrahowano dichlorometanem (2 x 100 ml). Rozpuszczalnik przemyto solanką, wysuszono i odparowano, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci brązowego oleju (2,0 g).

TLC Rf 0,30 (eter).

Związek pośredni 22. 1-tert-Butyloksykarbonylo-4-bromopiperydyna

Do suspensji bromowodorku 4-bromopiperydyny (5 g) w dichlorometanie (100 ml) dodano w 0°C roztworu diwę glanu di-tert-butylu (4,4 g) w dichlorometanie, a nastę pnie trietyloaminy (5,1 g). Roztwór mieszano przez 3 godziny w temperaturze pokojowej, a potem przemyto go wodą, 0,5M roztworem HCl i nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu, wysuszono i odparowano, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnego oleju (5,3 g, 99%).

TLC Rf 0,70 (eter).

Związek pośredni 23. 1-tert-Butyloksykarbonylo-4-(acetylosulfanylo)piperydyna

Do roztworu związku pośredniego 22 (5,3 g) w DMF (100 ml) dodano tiooctanu potasu (4,4 g) i mieszaninę ogrzewano do 100°C przez 4 godziny, a nastę pnie ochłodzono i dodano do wody. MiePL 193 829 B1 szaninę wyekstrahowano eterem i rozpuszczalnik następnie przemyto wodą i wodorowęglanem sodu, wysuszono i odparowano, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy (5,10 g, 96%).

TLC Rf 0,60 (eter).

Związek pośredni 24. 4-(4-Sulfanylobenzoilo)pirydyna

Suspensję wodorosiarczku sodu (6 g) w DMF (100 ml) ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 1 godzinę, a następnie ochłodzono i dodano 4-(4-chlorobenzoilo)pirydyny (5 g). Mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 2 godziny, a następnie ochłodzono i dodano do wody. Ten brązowy roztwór przemyto eterem, a potem zakwaszono z użyciem kwasu cytrynowego i wyekstrahowano dichlorometanem (2 x 100 ml). Rozpuszczalnik wysuszono i odparowano, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci beżowego proszku (2,4 g, 50%).

TLC Rf 0,45 (eter).

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 25. 2-(4-Sulfanylobenzoilo)tiofen

Związek tytułowy wytworzono z 2-(4-fluorobenzoilo)tiofenu (10 g) w postaci beżowej substancji stałej (4,50 g, 42%).

TLC Rf 0,65 (eter).

Związek pośredni 26. 4-Metoksy-1-(2-fenyloetylosulfanylo)benzen

Roztwór 4-metoksybenzenotiolu (5,7 g), trietyloaminy (4,1 g) i 2-bromoetylobenzenu (5,6 ml) w DMF (50 ml) mieszano w 0°C przez 2 godziny, a następnie dodano do wody i wyekstrahowano eterem. Rozpuszczalnik przemyto wodą, 1M roztworem NaOH i solanką, a następnie wysuszono i odparowano, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnego oleju (8,9 g, 95%).

TLC Rf 0,80 (eter).

Związek pośredni 27. 2-(3-Ftalimidopropylo)malonian dibenzylu

Na roztwór malonianu dibenzylu (20 g) w bezwodnym THF (200 ml) w 0°C podziałano wodorkiem sodu (60% dyspersja w oleju mineralnym, 3,1 g). Pozwolono by mieszanina ogrzała się do temperatury pokojowej i mieszaninę mieszano w atmosferze azotu przez 30 minut. Na mieszaninę podziałano roztworem N-(3-bromopropylo)ftalimidu (20,5 g) w THF (100 ml) i całość ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 12 godzin. Następnie mieszaninę reakcyjną ochłodzono, przesączono i przesącz odparowano pod próżnią. Pozostałość rozdzielono pomiędzy octan etylu (200 ml) i nasycony wodny roztwór chlorku amonu (150 ml). Warstwę organiczną przemyto wodą (100 ml), solanką (100 ml), wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i przesącz odparowano pod próżnią. Pozostałość oczyszczono drogą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym z elucją 20% octanem etylu w heksanie i otrzymano związek tytułowy (17,5 g, 50%) w postaci białej substancji stałej.

TLC Rf 0,16 (20% octan etylu-heksan).

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 28. 2-(2-Ftalimidoetylo)malonian dibenzylu

Związek tytułowy wytworzono z malonianu dibenzylu (20 g) i N-(2-bromoetylo)ftalimidu (18,7 g) w postaci jasnej żywicy (32 g, 100%).

TLC Rf 0,15 (20% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 29. (2-(3,4,4-Trimetylohydantoin-1-ylo)etylo)malonian dibenzylu

Związek tytułowy wytworzono z malonianu dibenzylu (4,8 g) i związku pośredniego 13 (4,2 g) w postaci bezbarwnego oleju (7,2 g, 100%).

TLC Rf 0,4 (eter dietylowy).

Związek pośredni 30. (3-(3,4,4-Trimetylohydantoin-1-ylo)propylo)malonian dibenzylu

Związek tytułowy wytworzono z malonianu dibenzylu (5,7 g) i związku pośredniego 14 (6,2 g) w postaci bezbarwnego oleju (7,1 g, 80%).

TLC Rf 0,53 (eter dietylowy).

Związek pośredni 31. (3-Fenylopropylo)malonian dibenzylu

Związek tytułowy wytworzono z malonianu dibenzylu (30 g) i 1-bromo-3-fenylopropanu (21 g) w postaci bezbarwnego oleju (34 g, 80%).

TLC Rf 0,48 (20% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 32. Propylomalonian dibenzylu

Związek tytułowy wytworzono z malonianu dibenzylu (22 ml) i 1-bromopropanu (7,3 g) w postaci bezbarwnego oleju (25,9 g, 100%).

PL 193 829 B1

TLC Rf 0,31 (20% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 33. (3-(Etoksykarbonylo)propylo)malonian dietylu

Związek tytułowy wytworzono z malonianu dietylu (5,0 g) i 4-bromomaślanu etylu (6,65 g) w postaci jasnej żywicy (3,79 g, 45%).

TLC Rf 0,29 (20% octanem etylu w heksanie).

Związek pośredni 34. Kwas 2-metyleno-5-ftalimidopentanowy

Na roztwór związku pośredniego 27 (16,75 g) w dioksanie (200 ml) podziałano 10% palladem na węglu drzewnym (1,7 g) i mieszaninę uwodorniano pod ciśnieniem atmosferycznym, aż do chwili ustania wchłaniania się wodoru. Katalizator odsączono na Celite® i na przesącz podziałano w temperaturze po kojowej piperydyną (3,2 g). Po 30 minutach na mieszaninę reakcyjną podziałano formaldehydem (37% roztwór w wodzie, 15 ml) i całość mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, a następnie ogrzewano w 80°C przez 2 godziny. Mieszaninę ochłodzono, rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i pozostałość rozdzielono pomiędzy octan etylu (200 ml) i 10% wodny roztwór kwasu cytrynowego (100 ml). Warstwę organiczną przemyto wodą (100 ml), solanką (100 ml), wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i przesącz odparowano pod próżnią. Pozostałość oczyszczono drogą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym z elucją 40% octanem etylu w heksanie i otrzymano związek tytułowy (12,2 g, 70%) w postaci białej substancji stałej.

TLC Rf 0,44 (50% octan etylu-heksan).

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 35. Kwas 2-metyleno-4-ftalimidobutanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 28 (10 g) w postaci białej substancji stałej (5 g, 93%).

TLC Rf 0,12 (50% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 36. Kwas 2-metyleno-5-sukcynimidopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 12 (9,65 g) w postaci bezbarwnego oleju (2,85 g, 59%).

TLC Rf 0,6 (eter dietylowy).

Związek pośredni 37. Kwas 2-metyleno-4-(3,4,4-trimetylohydantoin-1-ylo)butanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 29 (7,2 g) w postaci bezbarwnej substancji stałej (1,5 g, 37%).

TLC Rf 0,35 (octan etylu).

Związek pośredni 38. Kwas 2-metyleno-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 31 (17,6 g) w postaci bezbarwnego oleju (5,0 g, 60%).

TLC Rf 0,31 (20% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 39. Kwas 2-metyleno-5-(3,4,4-trimetyiohydantoin-1-ylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 30 (10 g) w postaci bezbarwnego oleju (5,40 g, 95%).

TLC Rf 0,4 (octan etylu).

Związek pośredni 40. Kwas 2-metyleno-3-fenylopropanowy

Związek tytułowy wytworzono z benzylomalonianu dibenzylu (10 g) w postaci bezbarwnego oleju (4,5 g, 100%).

TLC Rf 0,34 (eter dietylowy).

Związek pośredni 41. Kwas 2-metylenopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 32 (25,9 g) w postaci bezbarwnego oleju (5,8 g, 64%).

TLC Rf 0,33 (octan etylu).

Związek pośredni 42. Kwas 1-metylenobutano-1,4-dikarboksylowy

Na roztwór związku pośredniego 33 (3,79 g) w etanolu (10 ml) podziałano wodą (50 ml) i wodorotlenkiem potasu (4,65 g). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano w 100°C przez 2 godziny i rozpuszczalnik organiczny usunięto pod próżnią. Wodną pozostałość przemyto octanem etylu (50 ml), oddzielono i warstwę zasadową zakwaszono do wartości pH 1 z użyciem 6M kwasu chlorowodorowego. Ten produkt wyekstrahowano octanem etylu (3 x 100 ml), ekstrakty połączono, wysuszono nad siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz odparowano pod próżnią i na pozostałość w temperaturze pokojowej podziałano piperydyną (0,7 g). Po 30 minutach na mieszaninę reakcyjną podziałano formaldehydem (37% roztwór w wodzie, 3,3 ml) i całość mieszano w temperaturze pokojowej przez

PL 193 829 B1 godziny, a następnie ogrzewano w 80°C przez 2 godziny. Mieszaninę ochłodzono, rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i pozostałość rozdzielono pomiędzy octan etylu (100 ml) i 10% wodny roztwór kwasu cytrynowego (50 ml). Warstwę organiczną przemyto wodą (50 ml), solanką (50 ml), wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i przesącz odparowano pod próżnią. Pozostałość oczyszczono drogą chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją 50% octanem etylu w heksanie, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci białej substancji stałej (1,0 g, 49%).

TLC Rf 0,28 (50% octan etylu w heksanie).

Związek pośredni 43. Kwas 2-metyleno-3-metylobutanowy

Do roztworu kwasu izopropylomalonowego (5 g) w dioksanie (70 ml) dodano piperydyny (6 ml) i mieszaninę reakcyjną mieszano przez pół godziny. Dodano formaldehydu (37% wodnego roztworu, 6 ml) i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 16 godzin. Mieszaninę reakcyjną ogrzewano do 80°C przez 2 godziny, ochłodzono do temperatury pokojowej i rozdzielono pomiędzy octan etylu i wodę. Fazę wodną zakwaszono do wartości pH 1 i wyekstrahowano dichlorometanem. Połączone organiczne fazy wysuszono i rozpuszczalniki usunięto pod próżnią, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnego oleju (3,1 g, 79%).

TLC Rf 0,5 (5% metanol/dichlorometan).

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 44. Kwas 2-metyleno-4-(piryd-2-ylo)butanowy

Związek tytułowy wytworzono z kwasu 2-(2-pirydyloetylo)-malonowego (2,5 g) w postaci bezbarwnej substancji stałej (1,80 g, 90%).

TLC Rf 0,3 (EtOAc).

Związek pośredni 45. Kwas 2-bromometylo-5-ftalimidopentanowy

Na związek pośredni 34 (1,0 g) podziałano 45% bromowodorem w kwasie octowym (30 ml) w temperaturze pokojowej. Po 3 godzinach roztwór wylano do wody (300 ml) i produkt wyekstrahowano octanem etylu (3 x 100 ml). Ekstrakty połączono, przemyto wodą (100 ml), solanką (100 ml), wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i przesącz odparowano pod próżnią. Pozostałość wysuszono drogą destylacji azeotropowej z toluenem (2 x 10 ml) i otrzymano związek tytułowy w postaci białej substancji stałej (1,3 g, 100%).

TLC Rf 0,34 (50% octan etylu-heksan).

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 46. Kwas 2-bromometylo-4-ftalimidobutanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 35 (4,7 g) w postaci białej substancji stałej (5,3 g, 85%).

TLC Rf 0,36 (50% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 47. Kwas 2-bromometylo-5-sukcynimidopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 36 (2,86 g) w postaci bezbarwnej substancji stałej (2,50 g, 63%).

TLC Rf 0,3 (octan etylu).

Związek pośredni 48. Kwas 2-bromometylo-4-(3,4,4-trimetylohydantoin-1-ylo)butanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 37 (1,5 g) w postaci bezbarwnej substancji stałej (0,80 g, 45%).

TLC Rf 0,2 (5% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 49. Kwas 2-bromometylo-5-(3,4,4-trimetylohydantoin-1-ylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 39 (5,4 g) w postaci lepkiego oleju (4,0 g, 56%).

TLC Rf 0,35 (octan etylu).

Związek pośredni 50. Kwas 2-bromometylo-3-fenylopropanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 40 (26,2 g) w postaci bezbarwnego oleju (33,2 g, 86%).

TLC Rf 0,45 (1:1 octan etylu-heksan).

Związek pośredni 51. Kwas 2-(bromometylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 41 (4,8 g) w postaci bezbarwnego oleju (7,0 g, 85%).

TLC Rf 0,36 (20% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 52. Kwas 2-bromometylo-5-fenylopentanowy

PL 193 829 B1

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 38 (3,4 g) w postaci bezbarwnego oleju (4,2 g, 87%).

TLC Rf 0,32 (20% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 53. Kwas 1-(bromometylo)butano-1,4-dikarboksylowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 42 (0,6 g) w postaci białej substancji stałej (0,8 g, 88%).

TLC Rf 0,38 (50% octan etylu w heksanie).

Związek pośredni 54. Kwas 2-bromometylo-3-metylobutanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 43 (3,1 g) w postaci bezbarwnego oleju (4,6 g, 87%).

MS 196 MH+.

Związek pośredni 55. Bromowodorek kwasu 2-bromometylo-4-(2-pirydylo)butanowego

Związek pośredni 44 (1,80 g) rozpuszczono w 48% HBr/kwasie octowym (20 ml) i całość mieszano przez 2 godziny, a następnie odparowano pod próżnią i poddano destylacji azeotropowej z izopropanolem (4 x 100 ml), w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci beżowej substancji stałej (3,3 g, 90%).

TLC Rf 0,40 (1:4:4 woda/EtOAc/MeOH).

Związek pośredni 56. 2-(Bromometylo)-5-fenylopentanian metylu

Na związek pośredni 52 (5,0 g) podziałano roztworem diazometanu w eterze dietylowym. Po usunięciu rozpuszczalnika pod próżnią otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnego oleju (5,2 g, 100%).

TLC Rf 0,31 (5% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 57. 2-Acetylosulfanylometylo-5-fenylopentanian metylu

Na roztwór związku pośredniego 56 w DMF podziałano tiooctanem potasu (6,0 g) w 60°C przez 18 godzin. Mieszaninę dodano do wody i wyekstrahowano eterem, a następnie rozpuszczalnik przemyto wodą i solanką, wysuszono i odparowano, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci brązowego oleju (8,5 g, 90%).

TLC Rf 0,80 (eter).

Związek pośredni 58. 2-Chlorosulfonylometylo-5-fenylopentanian metylu

Przez suspensję związku pośredniego 57 (0,7 g) w lodowatej wodzie (20 ml) przepuszczano chlor w ciągu 30 minut. Następnie tę żółtą suspensję wyekstrahowano dichlorometanem i rozpuszczalnik przemyto wodą, metawodorosiarczynem sodu i solanką, a potem wysuszono i odparowano, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy (0,7 g, 100%) w postaci bezbarwnego oleju

TLC Rf 0,45 (eter).

Związek pośredni 59. Kwas 2-(4-hydroksy-3,5-dimetylobenzoilo)benzoesowy

Związek tytułowy wytworzono według Chem. Ber., 1983, 116, 970.

Związek pośredni 60. 1-tert-Butoksykarbonylopiperydyno-4-tiol

Do roztworu związku pośredniego 23 (5,1 g) w metanolu (200 ml) dodano borowodorku sodu (5,0 g). Roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, a potem odparowano pod próżnią. Pozostałość ostrożnie rozpuszczono w wodzie i dodano kwasu cytrynowego (5,0 g). Ten produkt wyekstrahowano dichlorometanem (2 x 100 ml), ekstrakty połączono, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i przesącz odparowano pod próżnią, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci jasnożółtego oleju (4,70 g, 98%).

TLC Rf 0,40 (eter).

Związek pośredni 61. Kwas 2-(4-benzoilofenylosulfanylometylo)-5-ftalimidopentanowy

Roztwór związku pośredniego 45 (1,0 g) w THF (20 ml) przepłukiwano azotem przez 5 minut, a potem podział ano zwią zkiem poś rednim 15 (0,7 g) i trietyloaminą (1,0 ml). Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 24 godziny, a nastę pnie rozpuszczalnik usunię to pod próż nią . Pozostałość rozdzielono pomiędzy octan etylu (100 ml) i wodę (100 ml). Warstwę wodną wyekstrahowano octanem etylu (50 ml), ekstrakty połączono, przemyto solanką, wysuszono nad siarczanem magnezu i przesą czono. Przesącz odparowano pod pró ż nią i pozostał o ść oczyszczono drogą chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją 50% octanem etylu w heksanie, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy (0,5 g, 35%) w postaci jasnej żywicy.

TLC Rf 0,33 (50% octan etylu-heksan).

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 62. Kwas 3-(4-benzoilofenylosulfanylo)propanowy

PL 193 829 B1

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 15 (1,5 g) i kwasu 3-bromopropanowego (1,07 g) w postaci białej substancji stałej (0,32 g, 16%).

TLC Rf 0,05 (50% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 63. Kwas 2-(4-acetylofenylosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 1 (0,37 g) i związku pośredniego 52 (1,34 g) w postaci pomarańczowego oleju (0,5 g, 41%).

TLC Rf 0,47 (5% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 64. Kwas 2-(tiazol-2-ilosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 52 (1,16 g) i 2-merkaptotiazolu (0,5 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,125 g, 9%).

TLC Rf 0,6 (5% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 65. Kwas 2-(4-N,N-dimetylokarbamoilofenylosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 52 (0,2 g) i związku pośredniego 4 (0,344 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,29 g, 59%).

TLC Rf 0,22 (5% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 66. Kwas 2-(4-metoksybenzenosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono z 4-metoksybenzenotiolu (0,556 g) i związku pośredniego 52 (1,08 g) w postaci jasnożółtego oleju (1,021 g, 78%).

TLC Rf 0,80 (50% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 67. Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfanylometylo)-5-ftalimidopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 45 (1,0 g) i 4-metoksybenzenotiolu (0,45 g) w postaci jasnej żywicy (1,1 g, 94%).

TLC Rf 0,62 (4% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 68. Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfanylometylo)-4-ftalimidobutanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 46 (1,0 g) i 4-metoksybenzenotiolu (0,47 g) w postaci jasnej żywicy (0,92 g, 78%).

TLC Rf 0,19 (2% metanol-dichlorometan).

TLC Rf 0,41 (50% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 69. Kwas 5-fenylo-2-(fenylosulfanylometylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono z benzenotiolu (0,107 g) i związku pośredniego 52 (0,248 g) w postaci mlecznobiałego oleju (0,223 g, 82%).

TLC Rf 0,46 (4:1 heksan-octan etylu).

Związek pośredni 70. Kwas 2-(2-metoksyfenylosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono z 2-metoksybenzenotiolu (0,324 g) i związku pośredniego 52 (0,597 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,539 g, 74%).

TLC Rf 0,29 (20% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 71. Kwas 2-(3-metoksyfenylosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono z 3-metoksybenzenotiolu (0,318 g) i związku pośredniego 52 (0,585 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,662 g, 93%).

TLC Rf 0,29 (20% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 72. Kwas 2-(4-(karbamoilometyloksy)fenylosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 11 (0,503 g) i związku pośredniego 52 (0,744 g) w postaci białej substancji stałej (0,884 g, 86%).

TLC Rf 0,41 (5% metanol-dichlorometan).

Związek pośredni 73. Kwas 2-(4-benzoilofenylosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 52 (5,6 g) i związku pośredniego 15 (4,6 g) w postaci jasnobursztynowego oleju (7,5 g, 92%).

TLC Rf 0,32 (3:1 heksan-octan etylu).

Związek pośredni 74. Kwas 2-(piryd-4-ylosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono z 4-merkaptopirydyny (0,33 g) i związku pośredniego 52 (0,84 g) w postaci białej substancji stałej (0,53 g, 58%).

TLC Rf 0,45 (octan etylu).

Związek pośredni 75. Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfanylometylo)-5-sukcynimidopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 47 (1,5 g) i 4-metoksybenzenotiolu (0,71 g) w postaci bezbarwnego oleju (1,56 g, 80%).

TLC Rf 0,3 (eter dietylowy).

PL 193 829 B1

Związek pośredni 76. Kwas 2-(4-benzoilofenylosulfanylometylo)-5-sukcynimidopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 15 (0,21 g) i związku pośredniego 47 (0,29 g) w postaci białej substancji stałej (0,34 g, 80%).

TLC Rf 0,27 (octan etylu).

Związek pośredni 77. Kwas 2-(4-acetamidofenylosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono z 4-acetamidobenzenotiolu (0,17 g) i związku pośredniego 52 (0,28 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,25 g, 45%).

TLC Rf 0,5 (eter dietylowy).

Związek pośredni 78. Kwas 2-((1-metyloimidazol-2-ilo)metylosulfanylo)-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono z 2-merkapto-1-metyloimidazolu (1,14 g) i związku pośredniego (2,8 g) w postaci białej substancji stałej (0,5 g, 16%).

TLC Rf 0,30 (6% metanol-dichlorametan).

Związek pośredni 79. Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfanylometylo)-5-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo) pentanowy

Związek tytułowy wytworzono z 4-metoksybenzenotiolu (0,28 g) i związku pośredniego 49 (0,68 g) w postaci białej substancji stałej (0,64 g, 80%).

TLC Rf 0,4 (octan etylu).

Związek pośredni 80. Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfanylometylo-4-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)butanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 48 (0,48 g) i 4-metoksybenzenotiolu (0,21 g) w postaci białej substancji stałej (0,49 g, 87%).

TLC Rf 0,31 (octan etylu).

Związek pośredni 81. Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfanylometylo)-3-fenylopropanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 50 (2,43 g) i 4-metoksybenzenotiolu (1,4 g) w postaci białej substancji stałej (2,95 g, 98%).

TLC Rf 0,55 (octan etylu).

Związek pośredni 82. 4-(4-Metoksyfenylo)sulfanylobutanian etylu

Związek tytułowy wytworzono z 4-metoksytiofenolu (10,0 g) i 4-bromomaślanu etylu (10,2 ml) w postaci bezbarwnej cieczy (16,7 g, 92%).

TLC Rf 0,5 (3:1 heksan-eter dietylowy).

Związek pośredni 83. Kwas 2-( 4-metoksyfenylosulfanylometylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 51 (2,0 g) i 4-metoksybenzenotiolu (1,3 ml) w postaci ż ó ł tego oleju (2,6 g, 99%).

TLC Rf 0,40 (50% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 84. Kwas 1-(4-metoksyfenylosulfanylometylo)butano-1,4-dikarboksylowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 53 (0,6 g) i 4-metoksybenzenotiolu (0,38 g) w postaci jasnej ż ywicy (0,57 g, 76%).

TLC Rf 0,36 (50% octan etylu w heksanie).

Związek pośredni 85. Kwas 3-metylo-2-(4-metoksyfenylosulfanylometylo)butanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 54 (3,5 g) i 4-metoksybenzenotiolu (2,51 g) w postaci bezbarwnego oleju (3,26 g, 71%).

TLC Rf 0,25 (5% metanol/dichlorometan).

Związek pośredni 86. Kwas 2-[(benzo(1,3)dioksol-5-ilo)sulfanylometylo]-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 16 (2,0 g) i związku pośredniego 52 (3,52 g) w postaci żółtobrązowego oleju (3,78 g, 85%).

TLC Rf 0,52 (5% metanol/dichlorometan).

Związek pośredni 87. Kwas 2-[(4-trifluorometoksyfenylosulfanylo)metylo]-5-(1,5,5-trimetylohydantoin-3-ylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 49 (0,51 g) i 4-trifluorometoksybenzenotiolu (0,29 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,47 g, 70%).

TLC Rf 0,32 (50% heksan/octan etylu ze śladami kwasu octowego).

Związek pośredni 88. Kwas 2-[(4-trifluorometoksyfenylosulfanylo)metylo]pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 51 (2,00 g) i 4-trifluorometoksybenzenotiolu (1,99 g) w postaci jasnożółtego oleju (2,78 g, 88%).

TLC Rf 0,50 (heksan/octan etylu/kwas octowy (200:50:3)).

Związek pośredni 89. Kwas 2-(chinolin-2-ylosulfanylo)metylo-5-fenylopentanowy

PL 193 829 B1

Związek tytułowy wytworzono z 2-merkaptochinoliny (256 mg) i związku pośredniego 52 (0,3 g) w postaci bezbarwnej substancji stałej (0,3 g, 50%).

TLC Rf 0,40 (octan etylu). MS 352 [MH⁺].

Związek pośredni 90. Kwas 2-(4-benzoilofenylo)sulfanylometylo-4-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)butanowy

Związek tytułowy wytworzono z 4-merkaptobenzofenonu (0,17 g) i związku pośredniego 48 (0,20 g) w postaci białej substancji stałej (0,20 g, 85%).

TLC Rf 0,50 (eter). MS 470 [M⁺].

Związek pośredni 91. Kwas 2-(4-benzoilofenylo)sulfanylometylo-5-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono z 4-merkaptobenzofenonu (0,34 g) i związku pośredniego 49 (0,40 g) w postaci jasnobursztynowego oleju (0,52 g, 62%).

TLC Rf 0,45 (octan etylu). MS 468 [M⁺].

Związek pośredni 92. Kwas 2-(4-benzoilofenylo)sulfanylometylo-3-fenylopropanowy Związek tytułowy wytworzono z 4-merkaptobenzofenonu (0,85 g) i związku pośredniego 50 (0,80 g) w postaci jasnożółtej żywicy (1,01 g, 59%).

TLC Rf 0,60 (eter). MS 372 [MH⁺].

Związek pośredni 93. Kwas 2-(4-metoksyfenylo)sulfanylometylo-4-(piryd-2-ylo)butanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 55 (1,0 g) i 4-metoksybenzenotiolu (0,42 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,25 g, 25%).

TLC Rf 0,25 (10% MeOH/dichlorometan). MS 318 [MH⁺].

Związek pośredni 94. Kwas 2-(4-(4-pirydynoilo)fenylosulfanylo)metylo-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 24 (1,1 g) i związku pośredniego 52 (1,4 g) w postaci białej substancji stałej (1,62 g, 80%).

TLC Rf 0,6 (EtOAc). MS 406 [M⁺].

Związek pośredni 95. Kwas 2-(4-(2-tienoilo)fenylosulfanylo)metylo-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 25 (1,3 g) i związku pośredniego 52 (1,4 g) w postaci białej substancji stałej (1,8 g, 85%).

TLC Rf 0,60 (eter). MS 410 [MH⁺].

Związek pośredni 96. Kwas 2-(4-(4-pirydynoilo)fenylo)sulfanylometylo-5-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 24 (0,21 g) i związku pośredniego 49 (0,34 g) w postaci białej substancji stałej (0,25 g, 65%).

TLC Rf 0,50 (10% MeOH/dichlorometan). MS 469 [MH⁺].

Związek pośredni 97. Kwas 2-(4-(2-tienoilo)fenylo)sulfanylometylo-5-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 25 (0,66 g) i związku pośredniego 49 (1,0 g) w postaci białej substancji stałej (1,3 g, 90%).

TLC Rf 0,70 (EtOAc).

Związek pośredni 98. Kwas 2-(4-hydroksyfenylo)sulfanylometylo-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono z 4-merkaptofenolu (1,26 g) i związku pośredniego 52 w postaci bezbarwnego oleju (3,0 g, 95%).

TLC Rf 0,63 (eter).

Związek pośredni 99. Kwas 2-((chinolin-8-ylo)sulfanylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono z 8-chinolinotiolu (120 mg) i związku pośredniego 52 (170 mg) w postaci bezbarwnej substancji stałej (105 mg, 50%).

TLC Rf 0,50 (eter).

Związek pośredni 100. Kwas 2-(furan-2-ylometylosulfanylo)metylo-5-fenylopentanowy W atmosferze azotu w trakcie mieszania do roztworu furfurylotiolu (0,186 ml) w dichlorometanie (20 ml) dodano w 0°C tert-butanolanu potasu (415 mg). Mieszaninę mieszano przez 3 minuty, a potem dodano roztworu związku pośredniego 37 (500 mg) w dichlorometanie (5 ml). Pozwolono by mieszanina ogrzała się do temperatury pokojowej i mieszaninę mieszano przez 6 godzin, a następnie wylano do HCl (0,5M, 100 ml). Mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu (2 x 100 ml). Połączone organiczne fazy przemyto solanką i wysuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci żółtego oleju (560 mg, 99%).

TLC Rf 0,3 (4:1 heksan-octan etylu).

PL 193 829 B1

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 101. Kwas 2-(cyklopentylosulfanylo)metylo-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 52 (500 mg) i cyklopentanotiolu (0,198 ml) w postaci jasnożółtego oleju (540 mg, 99%).

TLC Rf 0,4 (4:1 heksan-octan etylu).

Związek pośredni 102. Kwas 2-(benzylosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono z merkaptanu benzylowego (0,059 g) i związku pośredniego 52 (0,128 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,116 g, 78%).

TLC Rf 0,49 (heksan-octan etylu-kwas octowy (200:50:3)).

Związek pośredni 103. Kwas 5-fenylo-2-[(tetrahydropiran-4-ylosulfanylo)metylo]pentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 18 (0,40 g) i związku pośredniego 52 (0,700 g) w postaci jasnożółtego oleju (0,99 g, 94%).

TLC Rf 0,50 (heksan/eter dietylowy (1:1)). MS 373 [M+NH4⁺].

Związek pośredni 104. Kwas 2-(2-fenyloetylosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy

Do roztworu merkaptanu fenyloetylowego (0,7 g) w THF (50 ml) dodano w -78°C heksametylodisilazydku potasu (0,5M w toluenie, 20 ml) i roztwór mieszano przez 10 minut, a następnie wkroplono roztwór związku pośredniego 52 (1,4 g) w THF (10 ml) i mieszaninę mieszano przez 3 godziny, przy czym podczas mieszania mieszanina ogrzewała się do temperatury pokojowej. Mieszaninę dodano do wody i roztwór przemyto eterem dietylowym, zakwaszono z użyciem kwasu octowego i wyekstrahowano eterem. Warstwę w eterze przemyto wodą i solanką, wysuszono i odparowano, a pozostałość oczyszczono drogą chromatografii kolumnowej, z elucją 20% octanem etylu w heksanie, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy (1,30 g, 78%) w postaci bezbarwnego oleju.

TLC Rf 0,3 (20% octan etylu-heksan).

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 105. Kwas 2-(3-fenylopropylosulfanylo)metylo-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono z merkaptanu fenylopropylowego (1,5 g) i związku pośredniego (2,8 g) w postaci bezbarwnego oleju (1,6 g, 50%).

TLC Rf 0,86 (eter).

Związek pośredni 106. Kwas 2-(2-metylopropylosulfanylometylo)-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono z merkaptanu izobutylowego (0,9 g) i związku pośredniego 52 (2,8 g) w postaci bezbarwnego oleju (2,6 g, 93%).

TLC Rf 0,83 (eter dietylowy).

Związek pośredni 107. Kwas 2-(1-benzoilopiperydyn-4-ylo)sulfanylometylo-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 21 (2,0 g) i związku pośredniego 52 (2,0 g) w postaci bezbarwnego oleju (1,6 g).

TLC Rf 0,34 (eter).

Związek pośredni 108. Kwas 2-((1-tert-butyloksykarbonylo)piperydyn-4-ylo)sulfanylometylo-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 61 (4,2 g) i związku pośredniego 52 (5,2 g) w postaci bezbarwnego oleju (4,5 g, 53%).

TLC Rf 0,3 (1:1 eter/heksany).

Związek pośredni 109. Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfanylometylo)-5-(metoksykarbonylo)pentanowy Na roztwór związku pośredniego 85 (0,5 g) w metanolu (10 ml) podziałano kwasem

4-toluenesulfonowym (16 mg) w temperaturze pokojowej. W atmosferze azotu mieszaninę ogrzewano w 40°C przez 2 godziny, a następnie ochłodzono i rozpuszczalnik usunięto pod próżnią. Pozostałość porozdzielano pomiędzy octan etylu (100 ml) i wodę (50 ml). Warstwę organiczną oddzielono, wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i przesącz odparowano pod próżnią. Pozostałość oczyszczono drogą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym z elucją 40% octanem etylu w heksanie i otrzymano związek tytułowy w postaci białej substancji stałej (0,38 g, 72%).

TLC Rf 0,48 (50% octan etylu w heksanie).

Związek pośredni 110. 2-(4-Bromofenylosulfanylometylo)-5-fenylopentanian metylu Na roztwór związku pośredniego 46 (4,70 g) i 4-bromotiofenolu (4,79 g) w tetrahydrofuranie (50 ml) podziałano 10% wodorotlenkiem sodu w wodzie (4,0 ml) i całość ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 3 godziny. Mieszaninę reakcyjną zatężono pod próżnią do uzyskania wodnej pozostałości, którą rozdzielono pomiędzy eter dietylowy (250 ml) i wodę (150 ml). Fazę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezu, zatężono na krzemionce pod próżnią i oczyszczono

PL 193 829 B1 drogą chromatografii na krzemionce z elucją 20% octanem etylu w heksanie, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnego oleju (6,46 g, 71%).

TLC Rf 0,2 (3% octan etylu-heptan).

Związek pośredni 111. 3-(4-Metoksyfenylosulfanylo)propanian metylu

W trakcie mieszania do roztworu akrylanu metylu (3,08 ml) w dichlorometanie (60 ml) dodano w 0°C 4-metoksytiofenolu (4,80 g). Dodano węglanu potasu (4,72 g) i pozwolono by mieszanina ogrzała się do temperatury pokojowej w ciągu nocy. Mieszaninę przesączono przez złoże Celite® i rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci żółtej cieczy (7,70 g, 100%).

TLC Rf 0,3 (2:1 heksan-octan etylu).

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 112. 3-(4-Bromofenylosulfanylo)propanian metylu

Związek tytułowy wytworzono z 4-bromotiofenolu (6,26 g) w postaci żółtego oleju (8,75 g, 96%).

TLC Rf 0,5 (60% octan etylu-heksan).

Związek pośredni 113. 3-[4-(Chlorofenylo)fenylosulfanylometylo)propanian metylu

W atmosferze azotu i w temperaturze pokojowej na roztwór związku pośredniego 112 (2,80 g) i kwasu 4-chlorobenzenoboronowego (1,91 g) w THF (80 ml) podziałano dichlorkiem bis(trifenylofosfina)palladu (II) (1,43 g). Dodano wodnego roztworu węglanu sodu (2M) i mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez noc. Mieszaninę ochłodzono do temperatury pokojowej i THF usunięto pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w eterze dietylowym, przemyto solanką i wysuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i pozostałość poddano chromatografii kolumnowej na krzemionce z elucją 10% eterem dietylowym w heksanie, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci białej substancji stałej (700 mg, 22%).

TLC Rf 0,2 (5% eter dietylowy-heksan). MS 323 MNH4⁺.

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 114. 2-[4-(4-Chlorofenylo)fenylosulfanylo)metylo]-5-fenylopentanian metylu

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 110 (5,20 g) i kwasu 4-chlorobenzenoboronowego (2,48 g) w postaci bezbarwnego oleju (4,07 g, 74%).

TLC Rf 0,3 (10% eter dietylowy-heptan). MS 425 MH⁺.

Związek pośredni 115. Kwas 3-(4-bromofenylosulfanylo)propanowy

Roztwór związku pośredniego 112 (1,01 g) w THF (15 ml) i wody (5 ml) poddano w 0°C działaniu wodorotlenku litu (154 mg). Pozwolono by mieszanina powoli ogrzała się do temperatury pokojowej i całość mieszano przez noc. Mieszaninę zakwaszono do wartości pH 5 z użyciem 10% wodnego roztworu kwasu cytrynowego, a potem rozcieńczono wodą (75 ml) i octanem etylu (100 ml). Fazę wodną wyekstrahowano octanem etylu (100 ml) i połączone fazy organiczne przemyto solanką i wysuszono nad siarczanem magnezu. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci białej substancji stałej (890 mg, 93%).

TLC Rf 0,3 (1:2 heksan-octan etylu). MS 261 MH⁺.

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 116. Kwas 3-[4-(chlorofenylo)fenylosulfanylo)propanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 113 (450 mg) w postaci białej substancji stałej (430 mg, 100%).

TLC Rf 0,3 (10% eter dietylowy-heksan). MS 244.

Związek pośredni 117. Kwas 3-(4-metoksyfenylo)sulfanylopropanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 111 (5,00 g) w postaci białej substancji stałej (4,40 g, 94%).

TLC Rf 0,4 (1:1 heksan-octan etylu). MS 330 MNH4⁺.

Związek pośredni 118. Kwas 3-(4-metoksyfenylosulfanylometylo)-6-fenyloheksanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 8 (240 mg) w postaci bezbarwnego oleju (234 mg, 100%).

TLC Rf 0,1 (3:1 heksan-eter dietylowy).

Związek pośredni 119. Kwas 4-(4-metoksyfenylosulfanylo)butanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 82 (5,00 g) w postaci białej substancji stałej (4,10 g, 92%).

TLC Rf 0,1 (3:1 heksan-eter dietylowy).

Związek pośredni 120. Kwas 2-[4-(4-chlorofenylo)fenylosulfanylometylo]-5-fenylopentanowy

PL 193 829 B1

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 114 (1,57 g) w postaci białej substancji stałej (1,42 g, 93%).

TLC Rf 0,3 (10% eter dietylowy-heptan). MS 428 MNH4⁺.

P r z y k ł a d 1

Kwas 2-(4-benzoilofenylosulfinylometylo)-5-fenylopentanowy

Roztwór związku pośredniego 73 (84 mg) w dichlorometanie (10 ml) ochłodzono do 0°C i podziałano kwasem 4-chloronadbenzoesowym (73 mg). Mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury pokojowej i całość mieszano przez 3 godziny. Mieszaninę reakcyjną zatężono na krzemionce pod próżnią i oczyszczono drogą chromatografii na krzemionce z elucją 1% kwasem octowym i 1% metanolem w dichlorometanie, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnego oleju (42 mg, 48%).

TLC Rf 0,10 (30% octan etylu-heksan). MS 421 MH⁺.

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 121. Kwas 3-(4-metoksyfenylosulfinylo)propanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 117 (1,00 g) w postaci białej substancji stałej (688 mg, 63%).

TLC Rf 0,1 (1:2 heksan-octan etylu). MS 229 MH⁺.

P r z y k ł a d 2

Kwas 2- (4-benzoilofenylosulfonylometylo)-5-ftalimidopentanowy

Na roztwór związku pośredniego 61 (0,4 g) w metanolu (50 ml) podziałano w temperaturze pokojowej roztworem Oxone© (0,52 g) w wodzie (10 ml). Mieszaninę mieszano przez 24 godziny i rozpuszczalnik organiczny usunięto pod próżnią. Pozostałość rozcieńczono wodą (100 ml) i wyekstrahowano octanem etylu (3 x 100 ml). Ekstrakty organiczne połączono, przemyto solanką (40 ml), wysuszono nad siarczanem magnezu. Przesącz odparowano pod próżnią i pozostałość oczyszczono drogą chromatografii na żelu krzemionkowym z elucją 2% metanolem w dichlorometanie, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci białej substancji stałej (0,37 g, 87%).

TLC Rf 0,24 (2% metanol-dichlorometan). MS 506 MH⁺.

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 122. Kwas 3-(4-benzoilofenylosulfonylo)propanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 62 (0,257 g) w postaci białej substancji stałej (0,20 g, 69%).

TLC Rf 0,3 (octan etylu). MS 319 MH⁺.

P r z y k ł a d 3

Kwas 2-(4-acetylofenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 63 (0,12 g) w postaci kremowej substancji stałej (0,094 g, 72%).

TLC Rf 0,43 (10% metanol-dichlorometan). MS 374 MH⁺.

Związek pośredni 123. Kwas 2-(2-tiazolilosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 64 (0,125 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,094 g, 67%).

TLC Rf 0,4 (5% metanol-dichlorometan). MS 341 MH⁺.

P r z y k ł a d 4

Kwas 2-(4-N,N-dimetylokarbamoilosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 65 (0,289 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,250 g, 83%).

TLC Rf 0,36 (10% metanol-dichlorometan). MS 404 MH⁺.

P r z y k ł a d 5

Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-5-ftalimidopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 67 (0,9 g) w postaci białej substancji stałej (0,7 g, 72%).

TLC Rf 0,58 (5% metanol-dichlorometan). MS 432 MH⁺.

P r z y k ł a d 6

Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-4-ftalimidobutanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 68 (0,9 g) w postaci białej substancji stałej (0,8 g, 82%).

TLC Rf 0,19 (4% metanol-dichlorometan). MS 418 MH⁺.

PL 193 829 B1

Związek pośredni 124. Kwas 3-(4-bromofenylosulfonylo)propanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 115 (260 mg) w postaci białej substancji stałej (241 mg, 83%).

TLC Rf 0,3 (1:2 heksan-octan etylu). MS 294 MH⁺.

Związek pośredni 125. Kwas 3-[4-(chlorofenylo)fenylosulfonylo]propanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 116 (195 mg) w postaci białej substancji stałej (196 mg, 90%).

TLC Rf 0,2 (10% eter dietylowy-heksan). MS 341 MNH4⁺.

Związek pośredni 126. Kwas 3-(4-metoksyfenylosulfonylo)propanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 117 (1,00 g) w postaci białej substancji stałej (1,13 g, 98%).

TLC Rf 0,2 (1:2 heksan-octan etylu). MS 262 MNH4⁺.

P r z y k ł a d 7

Kwas 2-(furan-2-ylometylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 100 (560 mg) w postaci bezbarwnego oleju (401 mg, 64%).

TLC Rf 0,3 (3:1 heksan-octan etylu). MS 354 MNH4⁺.

P r z y k ł a d 8

Kwas 2-(cyklopentylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 101 (540 mg) w postaci bezbarwnego oleju (387 mg, 64%).

TLC Rf 0,3 (3:1 heksan-octan etylu). MS 342 MNH4⁺.

P r z y k ł a d 9

Kwas 3-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-6-fenyloheksanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 118 (230 mg) w postaci bezbarwnego oleju (157 mg, 62%).

TLC Rf 0,2 (1:2 heksan-octan etylu). MS 394 MNH4⁺.

P r z y k ł a d 10

Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 66 (0,50 g) w postaci białej substancji stałej (0,52 g, 95%).

TLC Rf 0,61 (50% octan etylu-heksan). MS 380 MNH4⁺.

P r z y k ł a d 11

Kwas 2-(benzylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 102 (0,569 g) w postaci białej substancji stałej (0,613 g, 98%).

TLC Rf 0,53 (50% octan etylu-heksan). MS 364 MNH4⁺.

P r z y k ł a d 12

Kwas 5-fenylo-2-(fenylosulfonylometylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 69 (0,494 g) w postaci białej substancji stałej (0,543 g, 100%).

TLC Rf 0,52 (50% octan etylu-heksan). MS 348 MNH4⁺.

P r z y k ł a d 13

Kwas 2-(2-metoksybenzenosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 70 (0,539 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,561 g, 95%).

TLC Rf 0,47 (50% octan etylu-heksan). MS 380 MNH4⁺.

P r z y k ł a d 14

Kwas 2-(3-metoksyfenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 71 (0,610 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,617 g, 92%).

TLC Rf 0,58 (50% octan etylu-heksan). MS 380 MNH4⁺.

Związek pośredni 127. Kwas 2-(4-(karbamoilometyloksy)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 72 (0,864 g) w postaci białej substancji stałej (0,653 g, 70%).

TLC Rf 0,29 (5% metanol-dichlorometan). MS 423 MNH4⁺.

PL 193 829 B1

P r z y k ł a d 15

Kwas 2-(4-benzoilofenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 73 (7,5 g) w postaci bezbarwnej substancji stałej (7,4 g, 91%).

TLC Rf 0,3 (1:1 octan etylu-heksan). MS 437 MH⁺.

P r z y k ł a d 16

Kwas 2-(piryd-4-ylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 74 (0,52 g) w postaci białej substancji stałej (0,55 g, 96%).

TLC Rf 0,25 (5% metanol-dichlorometan). MS 334 MH⁺.

Związek pośredni 128. Kwas 2-((4-acetyloamino)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 77 (0,20 g) w postaci bezbarwnej substancji stałej (0,12 g, 56%).

TLC Rf 0,3 (octan etylu). MS 390 MH⁺.

Związek pośredni 129. Kwas 2-((1-metyloimidazol-2-ilo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 78 (0,5 g) w postaci białej substancji stałej (0,35 g, 64%).

TLC Rf 0,2 (6% metanol-dichlorometan). MS 337 MH⁺.

P r z y k ł a d 17

Kwas 2-(2-fenyloetylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 104 (1,35 g) w postaci białej substancji stałej (1,40 g, 94%).

TLC Rf 0,5 (eter dietylowy). MS 361 MH⁺.

P r z y k ł a d 18

Kwas 2-((2-metylopropylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 106 (2,6 g) w postaci białej substancji stałej (1,70 g, 59%).

TLC Rf 0,5 (40% eter dietylowy-heksan). MS 312 M⁺.

P r z y k ł a d 19

Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-5-sukcynimidopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 75 (1,56 g) w postaci białej substancji stałej (1.4 g, 82%).

TLC Rf 0,15 (octan etylu). MS 383 M⁺.

P r z y k ł a d 20

Kwas 2-(4-benzoilofenylo)sulfonylometylo-5-sukcynimidopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 76 (0,34 g) w postaci białej substancji stałej (0,28 g, 78%).

TLC Rf 0,2 (octan etylu). MS 457 M⁺.

P r z y k ł a d 21

Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-5-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 79 (0,8 g) w postaci białej substancji stałej (0,6 g, 70%).

TLC Rf 0,4 (6% metanol-dichlorometan). MS 427 MH⁺.

P r z y k ł a d 22

Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-4-(3,3,4-trimetylohydaintoin-1-ylo)butanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 80 (0,57 g) w postaci białej substancji stałej (0,50 g, 79%).

TLC Rf 0,35 (10% metanol-dichlorometan). MS 413 MH⁺.

P r z y k ł a d 23

Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-3-fenylopropanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 81 (2,95 g) w postaci białej substancji stałej (3,0 g, 90%).

TLC Rf 0,43 (octan etylu). MS 334 M⁺.

Związek pośredni 130. Kwas 4-(4-metoksyfenylosulfonylo)butanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 119 (1,00 g) w postaci białej substancji stałej (1,12 g, 98%).

PL 193 829 B1

TLC Rf 0,2 (2:1 heksan-octan etylu). MS 259 MH⁺.

P r z y k ł a d 24

Kwas 2-[(4-(4-chlorofenylo)fenylosulfonylo)metylo]-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 120 (1,24 g) w postaci białej substancji stałej (1,01 g, 75%).

TLC Rf 0,2 (10% eter dietylowy-heptan). MS 443 MH⁺.

P r z y k ł a d 25

Kwas 2-[4-metoksyfenylosulfonylometylo]pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 83 (2,6 g) w postaci białej substancji stałej (2,2 g, 74%).

TLC Rf 0,32 (5% metanol-dichlorometan). MS 287 (M+H).

Związek pośredni 131. Kwas 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-5-(metoksykarbonylo)pentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 109 (0,3 g) w postaci białej substancji stałej (0,2 g, 61%).

TLC Rf 0,19 (50% octanem etylu w heksanie). MS 345 MH⁺.

P r z y k ł a d 26

Kwas 3-metylo-2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)butanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 85 (3,26 g) w postaci białej substancji stałej (2,3 g, 63%).

TLC Rf 0,43 (10% metanol/dichlorometan).

Związek pośredni 132. Kwas 2-((benzo[1,3]dioksol-5-ilo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 86 w postaci bezbarwnego oleju (3,4 g, 81%). TLC Rf 0,48 (10% metanol/dichlorometan).

P r z y k ł a d 27

Kwas 2-[(4-trifluorometoksyfenylosulfonylo)metylo]-5-(1,5,5-trimetylohydantoin-3-ylo)pentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 87 (0,47 g) w postaci białej substancji stałej (0,49 g, 96%).

TLC Rf 0,43 (heksan/octan etylu (1:2) ze śladami kwasu octowego). MS 481 (MH⁺).

P r z y k ł a d 28

Kwas 2-[(4-trifluorometoksyfenylosulfonylo)metylo]pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 88 (2,77 g) w postaci białej substancji stałej (2,79 g, 91%).

TLC Rf 0,73 (50% heksan/octan etylu ze śladami kwasu octowego). MS 358 (M+NH4⁺).

Związek pośredni 133. Kwas 5-fenylo-2-((tetrahydropiran-4-ylosulfonylo)metylo)pentanowy Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 103 (0,99 g), w postaci woskowej białej substancji stałej (0,62 g, 57%).

TLC Rf 0,10 (octan etylu/heksan/kwas octowy (49:49:2)).

P r z y k ł a d 29

Kwas 2-((chinolin-2-ylo)sulfanylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 89 (0,2 g) w postaci jasnożółtej żywicy (0,10 g).

TLC Rf 0,53 (60% EtOAc-heksany). MS 384 (MH⁺).

P r z y k ł a d 30

Kwas 2-(4-benzoilofenylo)sulfonylometylo-4-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)butanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 90 (0,3 g) w postaci białej substancji stałej (0,20 g, 66%).

TLC Rf 0,54 (10% MeOH/dichlorometan). MS 486 (M⁺).

P r z y k ł a d 31

Kwas 2-(4-benzoilofenylo)sulfonylometylo-5-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 91 (0,6 g) w postaci białej substancji stałej (0,25 g, 40%).

TLC Rf 0,50 (10% MeOH/dichlorometan). MS 500 (M⁺).

P r z y k ł a d 32

Kwas 2-((4-benzoilofenylosulfonylo)metylo)-3-fenylopropanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 92 (1,10 g) w postaci białej substancji stałej (0,80 g, 60%).

TLC Rf 0,60 (10% MeOH/dichlorometan). MS 408 (M⁺).

PL 193 829 B1

Związek pośredni 134. Kwas 2-((1-benzoilopiperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 107 (1,6 g) w postaci białej substancji stałej (1,05 g, 26%).

TLC Rf 0,57 (EtOAc). MS 443 (M⁺).

P r z y k ł a d 33

Kwas 2-((4-metoksyfenylo)sulfonylometylo)-4-(2-pirydylo)butanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 93 (0,25 g) w postaci białej substancji stałej (0,26 g, 100%).

TLC Rf 0,22 (10% MeOH/dichlorometan). MS 350 (MH⁺).

Związek pośredni 135. Kwas 2-(4-(4-pirydynoilo)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 94 (1,62 g) w postaci białej substancji stałej (1,20 g, 65%).

TLC Rf 0,65 (10% MeOH/dichlorometan). MS.

Związek pośredni 136. Kwas 2-(4-(2-tienoilo)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 95 (1,8 g) w postaci białej substancji stałej (1,60 g, 80%).

TLC Rf 0,60 (10% MeOH/dichlorometan). MS 442 (M⁺).

Związek pośredni 137. Kwas 2-(4-(4-pirydynoilo)fenylosulfonylometylo)-5-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 96 (0,25 g) w postaci białej substancji stałej (0,12 g, 50%).

TLC Rf 0,45 (EtOAc). MS 502 (MH⁺).

Związek pośredni 138. Kwas 2-(4-(2-tienoilo)fenylosulfonylometylo)-5-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)pentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 97 (1,3 g) w postaci białej substancji stałej (1,2 g, 85%).

TLC Rf 0,45 (EtOAc). MS 506 (M⁺).

Związek pośredni 139. Kwas 2-((4-hydroksyfenylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 98 (3,0 g) w postaci białej substancji stałej (3,1 g, 95%).

TLC Rf 0,30 (EtOAc). MS 348 (M⁺).

P r z y k ł a d 34

Kwas 2-((chinolin-8-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 109 (100 mg) w postaci białej substancji stałej (60 mg, 55%).

TLC Rf 0,30 (EtOAc). MS 391 (M⁺).

P r z y k ł a d 35

Kwas 2-(3-fenylopropylosulfonylo)metyIo-5-fenylopentanowy

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 105 (1,6 g) w postaci bezbarwnej substancji stałej (1,45 g, 90%).

TLC Rf 0,75 (eter). MS 374 (M⁺).

Związek pośredni 140. 4-Metoksy-1-(2-fenyloetylosulfonylo)benzen

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 26 (8,9 g) w postaci białej substancji stałej (10,0 g, 100%).

TLC Rf 0,75 (eter).

P r z y k ł a d 36

Kwas 3-(4-metoksybenzenosulfonylo)-4-fenylobutanowy

Do roztworu związku pośredniego 140 (2,75 g) w THF dodano w -78°C n-butylolitu (12,5 mmola) i roztwór mieszano w tej temperaturze przez 4 godziny, a następnie wkroplono roztwór bromooctanu litu (10 mmoli). Mieszaninę mieszano w -78°C przez 2 godziny, a potem mieszaninę ogrzano do temperatury pokojowej i zadano ją rozcieńczonym wodnym roztworem HCl, a potem odparowano pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w rozcieńczonym NaOH, przemyto eterem, a potem zakwaszono z użyciem wodnego roztworu HCl i wyekstrahowano octanem etylu. Ekstrakty w octanie etylu połączono, przemyto wodą, wysuszono i odparowano, a pozostałość oczyszczono drogą chromatografii rzutowej z elucją 40% EtOAc w heksanie, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnej substancji stałej (150 mg, 7%).

PL 193 829 B1

TLC Rf 0,40 (40% EtOAc/heksany).

Związek pośredni 141. Kwas 2-((1-tert-butyloksykarbonylopiperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Do roztworu związku pośredniego 108 (4,5 g) i octanu sodu (5 g) w metanolu (200 ml) i wodzie (50 ml) dodano w temperaturze pokojowej Oxone© (13 g) i mieszaninę mieszano przez 18 godzin, a następnie odparowano, rozcieńczono wodą i produkt odsączono, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci białej substancji stałej (3,50 g, 75%).

TLC Rf 0,35 (EtOAc). MS 439 (M⁺).

Związek pośredni 142. 2-((Pirolidyn-1-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanian metylu

Do roztworu związku pośredniego 58 (0,7 g) i trietyloaminy (0,5 ml) w dichlorometanie (20 ml) dodano w -10°C pirolidyny (0,2 ml) i roztwór mieszano przez 18 godzin, a następnie przemyto go wodą, wodorowęglanem sodu i 0,5M roztworem HCl. Rozpuszczalnik wysuszono, odparowano i pozostałość oczyszczono drogą chromatografii rzutowej z elucją 40% eterem/heksanach, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnego oleju (0,16 g, 25%).

TLC Rf 0,28 (40% eter/heksany).

Związek pośredni 143. Kwas 2-((pirolidyn-1-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowy

Do roztworu estrowego związku pośredniego 142 (0,16 g) w metanolu (5 ml), THF (10 ml) i wodzie (5 ml) dodano wodorotlenku litu (100 mg) i roztwór mieszano przez 6 godzin, a następnie odparowano pod próżnią i pozostałość rozpuszczono w wodzie. Ten wodny roztwór przemyto eterem, a potem zakwaszono z użyciem kwasu cytrynowego i wyekstrahowano dichlorometanem. Ekstrakty w dichlorometanie połączono i przemyto wodą, wysuszono i odparowano, w wyniku czego otrzymano surowy produkt. Ten produkt oczyszczono drogą chromatografii rzutowej z elucją 60% eterem/heksanach, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnego oleju (60 mg, 40%).

TLC Rf 0,40 (60% eter/heksany).

P r z y k ł a d 37

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-benzoilofenylosulfonylometylo)-5-ftalimidopentanowego

Na roztwór związku z przykładu 2 (0,1 g) w bezwodnym THF (10 ml) podziałano w temperaturze pokojowej O-(tert-butylodimetylosililo)hydroksyloaminą (0,032 g) i chlorowodorkiem 1-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimidu (0,042 g). Mieszaninę mieszano przez 24 godziny i rozpuszczalnik organiczny usunięto pod próżnią. Pozostałość rozdzielono pomiędzy wodę (30 ml) i octan etylu (50 ml). Ekstrakt organiczny przemyto solanką (40 ml), wysuszono nad siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz odparowano pod próżnią i pozostałość rozpuszczono w THF (10 ml). Na ten roztwór podziałano w temperaturze 0°C 1,0M roztworem fluorku tetrabutyloamoniowego w THF (1,0 ml) i całość mieszano przez 1 godzinę. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i pozostałość rozdzielono pomiędzy octan etylu (50 ml) i wodę (40 ml). Warstwę organiczną przemyto solanką (20 ml), wysuszono nad siarczanem magnezu, przesączono i przesącz odparowano pod próżnią. Pozostałość oczyszczono drogą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym z elucją 2% metanolem w dichlorometanie i otrzymano związek tytułowy w postaci białej substancji stałej (0,06 g, 58%).

TLC Rf 0,74 (octan etylu). MS 521 MH⁺.

Podobnie wytworzono:

P r z y k ł a d 38

N-Hydroksyamid kwasu 3-(4-benzoilofenylosulfonylo)propanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 122 (0,158 g) w postaci białej substancji stałej (0,032 g, 20%).

TLC Rf 0,15 (5% metanol-dichlorometan). MS 334 MH⁺.

P r z y k ł a d 39

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-acetylofenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 3 (0,080 g) w postaci białej substancji stałej (0,022 g, 30%).

TLC Rf 0,36 (5% metanol-dichlorometan). MS 389 MH⁺.

P r z y k ł a d 40

N-Hydroksyamid kwasu 2-(tiazol-2-ilosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 123 (0,125 g) w postaci oleistej półstałej substancji (0,023 g, 26%).

TLC Rf 0,3 (5% metanol-dichlorometan). MS 354 MH⁺.

PL 193 829 B1

P r z y k ł a d 41

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-N,N-dimetylokarbamoilofenylosulfanylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 4 (0,232 g) w postaci białej substancji stałej (0,046 g, 25%).

TLC Rf 0,49 (10% metanol-dichlorometan). MS 419 MH⁺.

P r z y k ł a d 42

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-5-ftalimidopentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 5 (0,35 g) w postaci białej substancji stałej (0,12 g, 43%).

TLC Rf 0,52 (5% metanol-dichlorometan). MS 447 MH⁺.

P r z y k ł a d 43

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-4-ftalimidobutanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 6 (0,3 g) w postaci białej substancji stałej (0,11 g, 35%).

TLC Rf 0,48 (5% metanol-dichlorometan). MS 433 MH⁺.

P r z y k ł a d 44

N-Hydroksyamid kwasu 3-(4-bromofenylosulfonylo)propanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 124 (130 mg) w postaci białej substancji stałej (87 mg, 64%).

TLC Rf 0,1 (1:2 heksan-octan etylu). MS 310 MH⁺.

P r z y k ł a d 45

N-Hydroksyamid kwasu 3-[4-(chlorofenylo)fenylosulfonylo]propanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 125 (123 mg) w postaci białej substancji stałej (39 mg, 30%).

TLC Rf 0,1 (10% eter dietylowy-heksan). MS 341 MH⁺.

P r z y k ł a d 46

N-Hydroksyamid kwasu 3-(4-metoksyfenylosulfonylo)propanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 126 (764 mg) w postaci białej substancji stałej (100 mg, 12%).

TLC Rf 0,1 (1:2 heksan-octan etylu). MS 277 MHN4⁺.

P r z y k ł a d 47

N-Hydroksyamid kwasu 3-(4-metoksyfenylosulfinylo)propanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 121 (200 mg) w postaci bezbarwnego oleju (32 mg, 15%).

TLC Rf 0,1 (1:1 heksan-octan etylu). MS 261 MHN4⁺.

P r z y k ł a d 48

N-Hydroksyamid kwasu 2-[(4-benzoilofenylo)sulfinylometylo]-5-fenylopentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 1 (450 mg) w postaci białej substancji stałej (42 mg, 9%).

TLC Rf 0,3 (octan etylu). MS 436 MH⁺.

P r z y k ł a d 49

N-Hydroksyamid kwasu 2-(furan-2-ylometylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 7 (350 mg) w postaci bezbarwnego oleju (228 mg, 62%).

TLC Rf 0,4 (1:2 heksan-octan etylu). MS 369 MHN4⁺.

P r z y k ł a d 50

N-Hydroksyamid kwasu 2-(cyklopentylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 8 (342 mg) w postaci bezbarwnego oleju (265 mg, 75%).

TLC Rf 0,2 (1:2 heksan-octan etylu). MS 357 MHN4⁺.

P r z y k ł a d 51

N-Hydroksyamid kwasu 3-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-6-fenyloheksanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 9 (135 mg) w postaci bezbarwnego oleju (86 mg, 61%).

TLC Rf 0,2 (1:2 heksan-octan etylu). MS 392 MH⁺.

PL 193 829 B1

P r z y k ł a d 52

N-Hydroksyamid kwasu 2-(fenylometylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 11 (0,559 g) w postaci białej substancji stałej (0,500 g, 86%).

TLC Rf 0,41 (octan etylu-heksan (2:1)). MS 362 MH⁺.

P r z y k ł a d 53

N-Hydroksyamid kwasu 5-fenylo-2-(fenylosulfonylometylo)pentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 12 (0,478 g) w postaci białej substancji stałej (0,394 g, 79%).

TLC Rf 0,51 (octan etylu-heksan (2:1)). MS 348 MH⁺.

P r z y k ł a d 54

N-Hydroksyamid kwasu 2-(2-metoksyfenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 13 (0,547 g) w postaci białej substancji stałej (0,392 g, 69%).

TLC Rf 0,25 (octan etylu-heksan (2:1)). MS 378 MH⁺.

P r z y k ł a d 55

N-Hydroksyamid kwasu 2-(3-metoksyfenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 14 (0,636 g) w postaci białej substancji stałej (0,460 g, 70%).

TLC Rf 0,48 (octan etylu-heksan (2:1)). MS 378 MH⁺.

P r z y k ł a d 56

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-(4-chlorofenylo)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 24 (0,511 g) w postaci białej substancji stałej (0,348 g, 66%).

TLC Rf 0,61 (octan etylu-heksan (2:1)). MS 459, 461 (M-O+NH4⁺).

P r z y k ł a d 57

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-(karbamoilometyloksy)benzenosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 127 (0,297 g) w postaci białej substancji stałej (0,049 g, 16%).

TLC Rf 0,18 (octan etylu). MS 422 M-O+NH4⁺.

P r z y k ł a d 58

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-benzoilofenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 15 (7,4 g) w postaci bezbarwnej substancji stałej (3,80 g, 50%).

TLC Rf 0,42 (10% metanol-dichlorometan) . MS 452 MH⁺.

P r z y k ł a d 59

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 10 (0,425 g) w postaci białej substancji stałej (0,185 g, 40%).

TLC Rf 0,31 (octan etylu-heksan (2:1)). MS 378 MH⁺.

P r z y k ł a d 60

N-Hydroksyamid kwasu 2-(piryd-4-ylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 16 (0,23 g) w postaci bezbarwnej substancji stałej (0,2 g, 80%).

TLC Rf 0,2 (5% metanol-dichlorometan). MS 337 MH⁺.

P r z y k ł a d 61

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-acetyloaminofenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 128 (0,12 g) w postaci beżowej substancji stałej (0,04 g, 32%).

TLC Rf 0,2 (5% metanol-dichlorometan). MS 406 MH⁺.

P r z y k ł a d 62

N-Hydroksyamid kwasu 2-(1-metyloimidazol-2-ilosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 129 (0,20 g) w postaci białej substancji stałej (0,06 g, 31%).

TLC Rf 0,35 (10% metanol-dichlorometan). MS 352 MH⁺.

PL 193 829 B1

P r z y k ł a d 63

N-Hydroksyamid kwasu 2-((2-fenyloetylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 17 (0,50 g) w postaci białego proszku (0,23 g, 42%).

TLC Rf 0,4 (eter dietylowy). MS 376 (MH⁺).

P r z y k ł a d 64

N-Hydroksyamid kwasu 2-(2-metylopropylo)sulfonylometylo-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 18 (1,7 g) w postaci białej substancji stałej (0,85 g, 47%).

TLC Rf 0,32 (eter dietylowy). MS 328 MH⁺.

P r z y k ł a d 65

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo-5-sukcynimidopentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 19 (1,15 g) w postaci białej substancji stałej (0,90 g, 74%).

TLC Rf 0,35 (10% metanol-dichlorometan). MS 398 M⁺.

P r z y k ł a d 66

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-benzoilofenylo)sulfonylometylo-5-sukcynimidopentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 20 (0,26 g) w postaci białej substancji stałej (0,22 g, 79%).

TLC Rf 0,45 (10% metanol-dichlorometan). MS 471 (M⁺).

P r z y k ł a d 67

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo-5-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)pentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 21 (0,6 g) w postaci białej substancji stałej (0,45 g, 70%).

TLC Rf 0,55 (10% metanol-dichlorometan). MS 442 (MH⁺).

P r z y k ł a d 68

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo-4-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)butanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 22 (0,42 g) w postaci białej substancji stałej (0,22 g, 53%).

TLC Rf 0,32 (10% metanol-dichlorometan). MS 428 MH⁺.

P r z y k ł a d 69

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-3-fenylopropanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 23 (1,7 g) w postaci białej substancji stałej (1,4 g, 78%).

TLC Rf 0,55 (10% metanol-dichlorometan). MS 349 M⁺.

P r z y k ł a d 70

N-Hydroksyamid kwasu 4-(4-metoksyfenylosulfonylo)butanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 130 (500 mg) w postaci białej substancji stałej (210 mg, 40%).

TLC Rf 0,1 (1:2 heksan-octan etylu). MS 291 MHN4⁺.

P r z y k ł a d 71

N-Hydroksyamid kwasu 2-[4-metoksyfenylosulfonylometylo]pentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 25 (500 mg) w postaci białej substancji stałej (390 mg, 73%).

TLC Rf 0,29 (5% metanol-dichlorometan). MS 302 MH⁺.

P r z y k ł a d 72

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-5-(metoksykarbonylo)pentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 131 (0,2 g) w postaci białej substancji stałej (0,08 g, 38%).

TLC Rf 0,45 (10% metanol w dichlorometanie). MS 360 MH⁺.

P r z y k ł a d 73

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-metoksyfenylosulfonylometylo)-3-metylobutanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 26 (2,2 g) w postaci białej substancji stałej (0,46 g, 34%).

PL 193 829 B1

TLC Rf 0,2 (10% metanol/dichlorometan). MS 302 MH⁺.

P r z y k ł a d 74

N-Hydroksyamid kwasu 2-((benzo[1,3]dioksol-5-ilo)sulfanylometylo)-5-fenylopentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 132 w postaci brązowej substancji stałej (1,636 g, 70%).

TLC Rf 0,36 (10% metanol/dichlorometan). MS 392 MH⁺.

P r z y k ł a d 75

N-Hydroksyamid kwasu 2-((4-trifluorometoksyfenylosulfonylo)metylo)-5-(1,5,5-trimetylohydantoin-3-ylo)pentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 27 (0,46 g) w postaci białej substancji stałej (0,36 g, 77%).

TLC Rf 0,16 (octan etylu/heksan (3:1) ze śladami kwasu octowego). MS 496 MH⁺.

P r z y k ł a d 76

N-Hydroksyamid kwasu 2-((4-trifluorometoksybenzenosulfonylometylo)pentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 28 (2,70 g) w postaci białej substancji stałej (2,09 g, 74%).

TLC Rf 0,53 (10% metanol/dichlorometan). MS 373 (M+NH4⁺).

P r z y k ł a d 77

N-Hydroksyamid kwasu 5-fenylo-2-((tetradydropiran-4-ylosulfonylo)metylo)pentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 133 (0,60 g) w postaci białej substancji stałej (0,40 g, 65%).

TLC Rf 0,20 (octan etylu/heksan (5:1) ze śladami kwasu octowego). MS 373 (M+NH4⁺).

P r z y k ł a d 78

N-Hydroksyamid kwasu 2-((chinolin-2-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 29 (100 mg) w postaci jasnożółtej substancji stałej (0,046 g, 42%).

TLC Rf 0,5 (6% MeOH/dichlorometan). MS 396 (MH⁺).

P r z y k ł a d 79

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-benzoilofenylo)sulfonylometylo-4-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)butanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 30 (0,25 g) w postaci białej substancji stałej (0,20 g, 80%).

TLC Rf 0,55 (6% MeOH/dichlorometan). MS 501 (M⁺).

P r z y k ł a d 80

N-Hydroksyamid kwasu 2-((4-benzoilofenylo)sulfonylometylo)-5-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)pentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 31 (0,25 g) w postaci białej substancji stałej (0,20 g).

TLC Rf 0,50 (6% MeOH/dichlorometan). MS 515 (M⁺).

P r z y k ł a d 81

N-Hydroksyamid kwasu 2-((4-benzoilofenylo)sulfonylometylo)-3-fenylopropanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 32 (0,80 g) w postaci białej substancji stałej (0,43 g, 50%).

TLC Rf 0,43 (10% MeOH/dichlorometan). MS 423 (M⁺).

P r z y k ł a d 82

N-Hydroksyamid kwasu 2-((1-benzoilopiperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 134 (1,05 g) w postaci białej substancji stałej (0,85 g, 80%).

TLC Rf 0,43 (7% MeOH/dichlorometan). MS 458 (M⁺).

P r z y k ł a d 83

N-Hydroksyamid kwasu 2-((1-ter-tbutyloksykarbonylopiperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 141 (3,5 g) w postaci białej pianki (2,40 g, 66%).

TLC Rf 0,7 (7% MeOH/dichlorometan). MS 454 (M⁺).

PL 193 829 B1

P r z y k ł a d 84

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-metoksyfenylo)sulfonylometylo)-4-(piryd-2-ylo)butanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 33 (0,26 g) w postaci białej substancji stałej (0,20 g, 75%).

TLC Rf 0,5 (10% MeOH/dichlorometan). MS 365 (MH⁺).

P r z y k ł a d 85

N-Hydroksyamid kwasu 2-((4-pirydynoilofenylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 135 (1,08 g) w postaci białej substancji stałej (0,75 g, 67%).

TLC Rf 0,40 (7% MeOH/dichlorometan). MS 453 (MH⁺).

P r z y k ł a d 86

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-(2-tienoilo)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 136 (1,4 g) w postaci białej substancji stałej (0,85 g, 57%).

TLC Rf 0,63 (10% MeOH/dichlorometan). MS 457 (M⁺).

P r z y k ł a d 87

N-Hydroksyamid kwasu 2-((4-(4-pirydynoilo)fenylo)sulfonylometylo)-5-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)pentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 137 (0,10 g) w postaci białej substancji stałej (0,025 g, 26%).

TLC Rf 0,60 (10% MeOH/dichlorometan). MS 517 (MH⁺).

P r z y k ł a d 88

N-Hydroksyamid kwasu 2-((4-(2-tienoilo)fenylo)sulfonylometylo)-5-(3,3,4-trimetylohydantoin-1-ylo)pentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 138 (1,2 g) w postaci białej substancji stałej (0,66 g, 60%).

TLC Rf 0,52 (7% MeOH/dichlorometan). MS 521 (M⁺).

P r z y k ł a d 89

N-Hydroksyamid kwasu 2-((4-hydroksyfenylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 139 (0,35 g) w postaci białej substancji stałej (0,20 g, 60%).

TLC Rf 0,40 (7% MeOH/dichlorometan). MS 363 (M⁺).

P r z y k ł a d 90

N-Hydroksyamid kwasu 2-((pirolidyn-1-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 143 (60 mg) w postaci bezbarwnej substancji stałej (30 mg, 50%).

TLC Rf 0,40 (7% MeOH/dichlorometan). MS 340 (M⁺).

P r z y k ł a d 91

N-Hydroksyamid kwasu 2-((chinolin-8-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 34 (60 mg) w postaci białej substancji stałej (20 mg, 30%).

TLC Rf 0,30 (5% MeOH/dichlorometan). MS 396 (MH⁺).

P r z y k ł a d 92

N-Hydroksyamid kwasu 3-(4-metoksyfenylosulfonylo)-4-fenylobutanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 36 (100 ml) w postaci białej substancji stałej (60 ml, 60%).

TLC Rf 0,30 (6% MeOH/dichlorometan). MS 348 (M⁺).

P r z y k ł a d 93

N-Hydroksyamid kwasu 2-(3-fenylopropylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 35 (1,45 g) w postaci białej substancji stałej (1,35 g, 90%).

TLC Rf 0,42 (5% MeOH/dichlorometan). MS 389 (M⁺).

P r z y k ł a d 94

N-Hydroksyamid kwasu 3-(4-chlorofenylosulfonylo)butanowego

Związek tytułowy wytworzono z kwasu 3-(4-chlorofenylosulfonylo)butanowego (2,63 g) w postaci bezbarwnej substancji stałej (1,00 g, 37%).

PL 193 829 B1

TLC Rf 0,37 (5% MeOH/dichlorometan). MS 277 (M⁺).

P r z y k ł a d 95

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-metoksyfenylosulfanylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 66 (0,53 g) w postaci bezbarwnej substancji stałej (0,17 g, 31%).

TLC Rf 0,25 (5% MeOH/dichlorometan). MS 345 (M⁺).

P r z y k ł a d 96

N-Hydroksyamid kwasu 5-fenylo-2-(4-(fenylometylo)fenylosulfonylometylo)pentanowego

Związek z przykładu 58 (0,203 g) i trietylosilan (0,42 ml) ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin w kwasie trifluorooctowym (10 ml) przez 30 godzin. Rozpuszczalnik usunięto pod próżnią i pozostałość roztarto dwukrotnie z heksanem, a potem po wysuszeniu pod próżnią otrzymano czerwoną substancję stałą (0,253 g). Ten surowy czerwony produkt następnie oczyszczono drogą chromatografii na krzemionce z elucją mieszaniną 4% metanol/dichlorometan otrzymano jako frakcje o Rf 0,27 białą substancję stałą. W wyniku dalszego oczyszczania w kolumnie z elucją 2% metanolem/dichlorometanem otrzymano jako frakcje o Rf 0,14 białą substancję stałą (0,10 g). W celu usunięcia resztkowych ś ladów kwasu hydroksamowego, pozostałość oczyszczono w następujący sposób: 2,4-dinitrofenylohydrazynę (0,15, g) przeprowadzono w stan suspensji w metanolu i podziałano stężonym kwasem siarkowym (0,3 ml), a potem ciepłą mieszaninę przesączono. Do przesączu dodano oczyszczonego w kolumnie roztworu produktu w metanolu (3 ml) i mieszaninę krótko ogrzewano. Do dano acetonu (1 ml) i mieszaninę pozostawiono do wykrystalizowania. Substancje stałe odsączono, a pozostałość otrzymaną drogą zatężenia przesączu rozcieńczono wodą (20 ml) i wyekstrahowano octanem etylu (2 x 30 ml). Połączone ekstrakty organiczne przemyto wodą (2 x 10 ml), solanką (10 ml), wysuszono nad siarczanem magnezu i odparowano pod próżnią. Uzyskany czerwony olej oczyszczono drogą chromatografii na krzemionce z elucją 4% metanolem/dichlorometanem i otrzymano związek tytułowy w postaci jasno pomarańczowej substancji stałej (0,061 g, 31%).

TLC Rf 0,29 (4% metanol/dichlorometan). MS 439 (M-O+NH4⁺).

P r z y k ł a d 97

Trifluoroctan N-hydroksyamidu kwasu 2-((piperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Do roztworu kwasu z przykładu 83 (2,4 g) w dichlorometanie (20 ml) dodano w temperaturze pokojowej kwasu trifluorooctowego (20 ml) i roztwór mieszano przez 2 godziny, a następnie odparowano go pod próżnią i pozostałość poddano destylacji azeotropowej z toluenem (2 x 50 ml). Otrzymaną substancję stałą następnie wytrącono z metanolu przez dodanie eteru i otrzymano związek tytułowy (1,54 g, 65%).

TLC Rf 0,25 (10% MeOH/dichlorometan 2% NH4OH). MS 323 (MH⁺).

P r z y k ł a d 98

N-Hydroksyamid kwasu 2-((1-benzylopiperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Do roztworu związku z przykładu 97 (0,23 g), trietyloaminy (60 mg) i benzaldehydu (106 mg) w mieszaninie dichlorometanu (10 ml) i metanolu (2 ml) dodano triacetoksyborowodorku sodu (0,22 g). Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 6 godzin, a następnie odparowano pod próżnią i pozostałość rozdzielono pomiędzy wodę i dichlorometan. Rozpuszczalnik organiczny przemyto wodą, wysuszono i odparowano i pozostałość oczyszczono drogą chromatografii z elucją 6% MeOH w dichlorometanie i 1% NH4OH, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci białej substancji stałej (60 mg, 25%).

TLC Rf 0,35 (6% MeOH/dichlorometan 1% NH4OH). MS 445 (MH⁺).

Podobnie wytworzono:

P r z y k ł a d 99

N-Hydroksyamid kwasu 2-((1-(4-cyjanobenzylo)piperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku z przykładu 97 (0,23 g) i 4-cyjanobenzaldehydu (65 mg) w postaci białej substancji stałej (35 mg, 14%).

TLC Rf 0,40 (6% MeOH/dichlorometan). MS 470 (MH⁺).

Związek pośredni 144. N-tert-Butyloksyamid kwasu 2-((4-hydroksyfenylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Do roztworu związku pośredniego 139 (3,5 g), trietyloaminy (1,0 g) i chlorowodorku O-tert-butylohydroksyloaminy (1,3 g) w dichlorometanie (100 ml) w temperaturze pokojowej dodano EDC (2,0 g) i mieszaninę mieszano przez 18 godzin. Mieszaninę następnie przemyto wodą, 1M roztworem

PL 193 829 B1

HCl i nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu, wysuszono i odparowano, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnej substancji stałej (4,0 g, 95%).

TLC Rf 0,46 (eter).

Związek pośredni 145. N-tert-Butyloksyamid kwasu 2-((4-benzyloksyfenylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Do suspensji związku pośredniego 144 (0,42 g) i węglanu cezu (0,33 g) w DMF (10 ml) dodano bromku benzylu (0,16 g) i mieszaninę mieszano przez 18 godzin w temperaturze pokojowej, a następnie dodano do wody i wyekstrahowano eterem. Rozpuszczalnik przemyto wodą i solanką, wysuszono i odparowano. Pozostałość oczyszczono drogą chromatografii rzutowej z elucją eterem i otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnego oleju (0,25 g, 50%).

TLC Rf 0,70 (eter).

Podobnie wytworzono:

Związek pośredni 146. N-tert-Butyloksyamid kwasu 2-(4-(1-metyloet-1-yloksy)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 144 (0,42 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,35 g, 80%).

TLC Rf 0,65 (eter).

Związek pośredni 147. N-tert-Butyloksyamid kwasu 2-((4-butyloksy)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 144 (0,42 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,40 g, 90%).

TLC Rf 0,75 (eter).

Związek pośredni 148. N-tert-Butyloksyamid kwasu 2-((4-cyklopentyloksy)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

TLC Rf 0,68 (eter).

Związek pośredni 149. N-tert-Butyloksyamid kwasu 2-(4-(4-cyjanobenzyloksy)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 144 (0,42 g) w postaci bezbarwnego oleju (0,35 g, 75%).

TLC Rf 0,63 (eter).

P r z y k ł a d 100

N-Hydroksyamid kwasu 2-((4-benzyloksyfenylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Roztwór związku pośredniego 145 (0,17 g) w TFA (10 ml) i dichlorometanie (10 ml) mieszano przez noc, a potem odparowano pod próżnią. Pozostałość poddano destylacji azeotropowej z toluenem, a potem oczyszczono drogą rzutowej chromatografii rzutowej z elucją mieszaniną 7% MeOH/dichlorometan i otrzymano związek tytułowy w postaci bezbarwnej substancji stałej (0,06 g, 40%).

TLC Rf 0,45 (5% MeOH/dichlorometan). MS 453 (M⁺).

P r z y k ł a d 101

N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-(1-metyloet-1-yloksy)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 146 (0,35 g) w postaci białej substancji stałej (0,20 g, 48%).

TLC Rf 0,25 (5% MeOH/dichlorometan). MS 405 (M⁺).

P r z y k ł a d 102

N-Hydroksyamid kwasu 2-((4-butyloksy)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 147 (0,40 g) w postaci białej substancji stałej (0,20 g, 45%).

TLC Rf 0,30 (5% MeOH/dichlorometan). MS 419 (M⁺).

P r z y k ł a d 103

N-Hydroksyamid kwasu 2-((4-cyklopentyloksyfenylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 148 (0,40 g) w postaci białej substancji stałej (0,15 g, 33%).

TLC Rf 0,30 (5% MeOH/dichlorometan). MS 431 (M⁺).

Przykład 104. N-Hydroksyamid kwasu 2-(4-(4-cyjanobenzyloksy)fenylosulfonylometylo)-5-fenylopentanowego

PL 193 829 B1

Związek tytułowy wytworzono ze związku pośredniego 149 (0,25 g) w postaci białej substancji stałej (0,265 g, 100%).

TLC Rf 0,25 (6% MeOH/dichiorometan). MS 469 (M⁺).

P r z y k ł a d 105

N-Hydroksyamid kwasu 2-[(4-(1-hydroksy-1-fenylometylo)fenylo)sulfonylometylo]-5-fenylopentanowego

Do roztworu związku z przykładu 58 (0,45 g) w MeOH (100 ml) dodano borowodorku sodu (0,38 g) i roztwór mieszano przez 2 godziny, a następnie odparowano go i pozostałość rozpuszczono w wodzie, zakwaszono z użyciem kwasu cytrynowego i wyekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną przemyto solanką, wysuszono i odparowano, w wyniku czego otrzymano surowy produkt, który oczyszczono drogą chromatografii kolumnowej z elucją 7% MeOH w dichlorometanie, z otrzymaniem związku tytułowego (0,43 g, 95%) w postaci białej substancji stałej.

TLC Rf 0,53 (7% MeOH/dichlorometan). MS 454 (M⁺).

P r z y k ł a d 106

Chlorowodorek N-hydroksyamidu kwasu 2-(piryd-4-ylosulfonylometylo)-5-fenylopentananowego

Związek z przykładu 60 rozpuszczono w dichlorometanie i podziałano nadmiarem 1M roztworu HCl w eterze dietylowym, a potem odparowano i otrzymano związek tytułowy (0,20 g) w postaci jasnożółtej substancji stałej.

P r z y k ł a d A

Aktywność hamowania kolagenaz

Skuteczność związków o ogólnym wzorze (I) jako inhibitorów kolagenazy wykazano stosując procedurę według Cawstona i Barreta (Anal. Biochem., 99: 340-345, 1979). Polegała ona na inkubacji 1 mM roztworu badanego inhibitora lub jego rozcieńczeń w temperaturze 37°C przez 16 godzin z kolagenem i kolagenazą (buforowanymi przy pomocy 50 mM Tris, pH 7,6, zawierającego 5 mM CaCl2, 0,05% Brij 35, 60 mM NaCl i 0,02% NaN3). Jako kolagen stosowano acetylowany ¹⁴C lub ³H kolagen przygotowany sposobem według Cawstona i Murphy'ego (Methods in Enzymology, 80:711, 1981). Wybór znacznika radioaktywnego nie miał wpływu na zdolność kolagenazy do degradacji kolagenu. Próbki wirowano w celu oddzielenia niezdegradowanego kolagenu i jednakową objętość radioaktywnego supernatantu pobierano w celu oznaczenia licznikiem scyntylacyjnym, co stanowiło miarę hydrolizy. Aktywność kolagenazy w obecności 1 mM inhibitora lub jego rozcieńczenia porównywano z aktywnością roztworu kontrolnego niezawierającego inhibitora, a wyniki przedstawiano w postaci stężenia inhibitora, jakie w 50% hamuje aktywność kolagenazy (IC50).

P r z y k ł a d B

Aktywność hamowania stromielizyny

Skuteczność związków o ogólnym wzorze (I) jako inhibitorów stromielizyny wykazano stosując procedurę według Nagase'a i innych (Methods in Enzymology, tom 254, 1994). Polegała ona na inkubacji 1 mM roztworu badanego inhibitora lub jego rozcieńczeń w temperaturze 37°C przez 16 godzin ze stromielizyną i ³H transferyną (buforowanymi przy pomocy 50 mM Tris, pH 7,6, zawierającego 10 mM CaCl2, 150 mM NaCl, 0,05% Brij 35 i 0,02% NaN3). Zastosowano transferynę karboksymetylowaną kwasem ³H jodooctowym. Aktywność stromielizyny w obecności 1 mM inhibitora lub jego roztworu porównywano z aktywnością roztworu kontrolnego niezawierającego inhibitora, a wyniki przedstawiano w postaci stężenia inhibitora, jakie w 50% hamuje aktywność stromielizyny (IC50).

P r z y k ł a d C

Hamowanie aktywności żelatynazy

Skuteczność związków o wzorze ogólnym (I) jako inhibitorów żelatynaz wykazano stosując procedurę według Harrisa i Krane'a (Biochem Biophys. Acta, 258: 566-576, 1972). Polegała ona na inkubacji 1 mM roztworu badanego inhibitora lub jego rozcieńczeń w temperaturze 37°C przez 16 godzin z żelatynazą i termicznie denaturowanym ³H lub ¹⁴C-acetylowanym kolagenem (buforowanymi przy pomocy 50 mM Tris, pH 7,6, zawierającego 5 mM CaCl2, 0,05% Brij 35 i 0,02% NaN3). Żelatynę ³H lub ¹⁴C przygotowywano poprzez denaturację ³H lub ¹⁴C kolagenu według metody Cawstona i Murphy'ego (Methods in Enzymology, 80:711, 1981) poprzez inkubację w temperaturze 60°C przez 30 minut. Niezdegradowaną żelatynę wytrącano poprzez dodanie kwasu trichlorooctowego i wirowanie. Aktywność żelatynazy w obecności 1 mM inhibitora lub jego roztworu porównywano z aktywnością roztworu kontrolnego niezawierającego inhibitora, a wyniki przedstawiano w postaci stężenia inhibitora, jakie w 50% hamuje aktywność żelatynazy (IC50).

PL 193 829 B1

P r z y k ł a d D

Fluorometryczna ocena zdolności hamowania MMP

Skuteczność związków o ogólnym wzorze (I) jako inhibitorów kolagenazy-1 (MMP-1), kolagenazy-2 (MMP-8), kolagenazy-3 (MMP-13), żelatynazy-A (MMP-2), żelatynazy-B (MMP-9) i stromielizyny (MMP-3) określano stosując następującą procedurę:

Inhibitory rozpuszczono w dimetylosulfotlenku zawierającym 0,02% β-merkaptoetanolu i przygotowano seryjne rozcieńczenia. Aktywowany enzym inkubowano w buforze do oznaczenia, zawierającym 50 mM Tris, pH 7,4, 5 mM CaCl2, 0,002% NaN3 i Brij 35, w obecności i bez inhibitora. Próbki wstępnie inkubowano w temperaturze 37°C przez 15 minut przed dodaniem substratu do fluorymetrii (Mca-Pro-Leu-Gly-Leu-Dpa-Ala-Arg-NH₂) w ostatecznym stężeniu 10 μM. Inkubację prowadzono przez 20-30 minut w temperaturze 37°C, a następnie odczytywano wyniki na aparacie Fluoroscan II przy λ_βχ (340 nm) i ź-_em (405 nm).

Aktywność enzymu porównywano z aktywnością roztworu kontrolnego niezawierającego inhibitora, a wyniki przedstawiono w postaci stężenia inhibitora, jakie w 50% hamuje aktywność stromielizyny (IC50).

P r z y k ł a d E

Hamowanie wytwarzania TNFa

Skuteczność związków o ogólnym wzorze (I) jako inhibitorów wytwarzania TNFa określono za pomocą następującej procedury.

Roztwór 100 μM badanego inhibitora lub jego rozcieńczenia inkubowano w temperaturze 37°C w atmosferze zawierającej 5% CO2 wraz z komórkami THP-1 (ludzkie monocyty), zawieszonymi w medium RPM1 1640 z β-merkaptoetanolem w stężeniu 20 μM, przy gęstości komórek 1 x 10⁶/ml, stymulowanych przy pomocy LPS. Po 18 godzinach oznaczano poziom TNFa w supernatancie przy pomocy dostępnego na rynku zestawu do ELISA (R & D Systems).

Aktywność w obecności 0,1 mM inhibitora lub jego rozcieńczeń porównywano z aktywnością roztworu kontrolnego niezawierającego inhibitora, a wyniki przedstawiono w postaci stężenia inhibitora, jakie powoduje 50% zahamowanie wytwarzania TNFa.

P r z y k ł a d F

Hamowanie złuszczania L-selektyny

Związki o ogólnym wzorze (I) oceniano przy pomocy oznaczenia złuszczania L-selektyny przez jednojądrzaste komórki krwi obwodowej (PBMC). PBMC wyizolowano z kożucha krwinek białych standardowymi procedurami z zastosowaniem preparatu Ficoll. Roztwór 100 μM badanego inhibitora lub jego rozcieńczenie inkubowano przez 20 minut w temperaturze 37°C w atmosferze zawierającej 5% CO2 wraz z 4 x 10⁶/ml PBMC, stymulowanych przy pomocy PMA. Następnie komórki odwirowywano, a w supernatantach badano obecność sL-selektyny przy pomocy dostępnego na rynku zestawu do ELISA (R & D Systems).

Aktywność w obecności 100 μM inhibitora lub jego rozcieńczeń porównywano z aktywnością roztworu kontrolnego niezawierającego inhibitora, a wyniki przedstawiono w postaci stężenia inhibitora, jakie powoduje 50% zahamowanie złuszczania L-selektyny.

P r z y k ł a d G

Hamowanie złuszczania sI1-1RII

Związki o ogólnym wzorze (I) oceniano przy pomocy oznaczenia złuszczania sl1-1RII przez jednojądrzaste komórki krwi obwodowej (PBMC). PBMC wyizolowano z kożucha krwinek białych standardowymi procedurami z zastosowaniem preparatu Ficoll. Roztwór 100 μM badanego inhibitora lub jego rozcieńczenie inkubowano przez 18 godzin w temperaturze 37°C w atmosferze zawierającej 5% CO2 wraz z 2 x 10⁶/ml PBMC, stymulowanych przy pomocy II-13. Następnie komórki odwirowano, a w supernatantach badano obecność sI1-1RII przy pomocy dostępnego na rynku zestawu do ELISA (R & D Systems).

Aktywność w obecności 100 μM inhibitora lub jego rozcieńczeń porównywano z aktywnością roztworów kontrolnych niezawierających inhibitora, a wyniki przedstawiono w postaci stężenia inhibitora, jakie powoduje 50% zahamowanie złuszczania sI1-1RIl.

P r z y k ł a d H

Hamowanie złuszczania I1-6R

Związki o ogólnym wzorze (I) oceniano przy pomocy oznaczenia złuszczania sI1-6R przez komórki HL-60. PBMC wyizolowano z kożucha krwinek białych standardowymi procedurami z zastosowaniem preparatu Ficoll. Roztwór 100 μM badanego inhibitora lub jego rozcieńczenie inkubowano przez 24 godziny w temperaturze 37°C w atmosferze zawierającej 5% CO2 wraz z 2 x 10⁶/ml komórek

PL 193 829 B1

HL-60, stymulowanych przy pomocy PMA. Następnie komórki odwirowano, a w supernatantach zbadano obecność sI1-6R przy pomocy dostępnego na rynku zestawu do ELISA (R & D Systems).

Aktywność w obecności 100 μΜ inhibitora lub jego rozcieńczeń porównywano z aktywnością roztworu kontrolnego niezawierającego inhibitora, a wyniki przedstawiono w postaci stężenia inhibitora, jakie powoduje 50% zahamowanie złuszczania I1-6R.

P r z y k ł a d I

Hamowanie złuszczania TNF RII

Skuteczność związków o ogólnym wzorze (I) jako inhibitorów złuszczania TNF RII określono stosując następującą procedurę. Roztwór 100 μΜ badanego inhibitora lub jego rozcieńczenia inkubowano w temperaturze 37°C w atmosferze zawierającej 5% CO2 wraz z komórkami THP-1 (ludzkie monocyty), zawieszonymi w ośrodku RPMI 1640 z β-merkaptoetanolem w stężeniu 20 μΜ, przy gęstości komórek 1 x 10⁶/ml, stymulowanych przy pomocy LPS. Po 18 godzinach oznaczano poziom TNF RII w supernatancie przy pomocy dostępnego na rynku zestawu do ELISA (R & D Systems).

Aktywność w obecności 0,1 mM inhibitora lub jego rozcieńczeń porównywano z aktywnością roztworu kontrolnego niezawierającego inhibitora, a wyniki przedstawiono w postaci stężenia inhibitora, jakie powoduje 50% zahamowanie złuszczania TNF RII.

P r z y k ł a d J

Model wywołanego adiuwantem zapalenia stawów u szczura

Związki o ogólnym wzorze (I) oceniano w modelu wywołanego adiuwantem zapalenia stawów u szczura w oparciu o metody opisane przez B. B. Newboulda (1963) w Br. J. Pharmacol., 21: 127-136, oraz C. M. Pearsona i F. D. Wooda (1959), Arthritis Rheum., 2:440-459. W skrócie, polegają one na wstrzyknięciu szczurom (180-200 g) w okolicy podstawy ogona adiuwantu Freunda. Po dwunastu dniach zwierzęta podzielono losowo na grupy doświadczalne. Związki o wzorze (I) podawano drogą doustną w postaci zawiesiny w 1% metylocelulozie lub dootrzewnowo w 0,2% karboksymetylocelulozie, począwszy od dnia 12 do końca eksperymentu w dniu 22. Co dwa dni mierzono objętość tylnych łap, począwszy od 12 dnia, a po zakończeniu eksperymentu wykonywano zdjęcie rentgenowskie stóp tylnych łap. Wyniki przedstawiono w postaci procentowego wzrostu objętości stopy w porównaniu z wartością z dnia 12.

P r z y k ł a d K

Model heteroprzeszczepu mysiego rakowiaka jajnika

Związki o ogólnym wzorze (I) oceniano w modelu heteroprzeszczepu mysiego rakowiaka jajnika, w oparciu o metodę opisaną przez B. Daviesa i wsp. (1993) w Cancer Research, 53: 2087-2091. W skrócie, model ten polega na zaszczepieniu samicom myszy nu/nu 1 x 10⁹ komórek OVCAR3-icr do jamy otrzewnowej. Związki o wzorze (I) podawano drogą doustną w postaci zawiesiny w 1% metylocelulozie lub dootrzewnowo w postaci zawiesiny w buforowanej fosforanami soli fizjologicznej w 0,01% Tween 20. Pod koniec eksperymentu (4-5 tygodni) obliczano liczbę komórek otrzewnowych i ważono ewentualne stałe guzy. W niektórych eksperymentach monitorowano rozwój guzów poprzez pomiar swoistych dla tych guzów antygenów.

P r z y k ł a d L

Model rakowiaka sutka szczura

Związki o ogólnym wzorze (I) oceniano w modelu rakowiaka sutka szczura HOSP.1 (S. Ecceles i wsp. (1995), Cancer Research, w druku). Model ten polega na dożylnym zaszczepieniu samicom szczura CBH/cbi 2 x 10⁴ komórek nowotworowych (komórki podaje się do żyły szyjnej). Związki o wzorze ogólnym (I) podaje się drogą doustną w postaci zawiesiny w 1% metylocelulozie lub dootrzewnowo w postaci zawiesiny w buforowanej fosforanami soli fizjologicznej z dodatkiem 0,01% Tween 20. Pod koniec eksperymentu (4-5 tygodni) zwierzęta są zabijane, usuwane są płuca i liczone są poszczególne guzy po 20 godzinnym utrwalaniu w preparacie Methacarn.

P r z y k ł a d M

Model czerniaka myszy B16

Aktywność związków o wzorze ogólnym (I) w zapobieganiu powstawaniu przerzutów ocenia się w modelu czerniaka B16 w C57BL/6. Myszom wstrzykuje się dożylnie 2 x 10⁵ mysich komórek nowotworowych B16/F10 pobranych z hodowli in vitro. Inhibitory są podawane drogą doustną w postaci zawiesiny w 1% metylocelulozie lub dootrzewnowo w postaci zawiesiny w buforowanej fosforanem soli fizjologicznej o pH 7,2 z dodatkiem Tween-20. Myszy zabija się 14 dni po zaszczepieniu komórek; płuca są usuwane i ważone przed utrwaleniem w roztworze Bouina. Następnie optycznie oblicza się ilość kolonii obecnych na powierzchni każdego płuca.

Claims

1. Pochodne kwasów hydroksamowych o ogólnym wzorze (I)

B-X-(CH2)n-CHR¹-(CH2)m-CONHOH (I) w którym m i n niezależnie oznaczają 0 lub 1, z tym, że m i n nie mogą jednocześnie oznaczać 0; X oznacza S(O)0-2; R¹ oznacza atom wodoru, fenylo-C1-C6-alkil-, pirydylo-C1-C6-alkil-, C1-C6-alkil lub C1-C6-alkil podstawiony grupą wybraną spośród C1-C6-alkoksykarbonylu, ugrupowania ftalimidowego, ugrupowania sukcynimidowego i grupy o poniższym wzorze ₂ w której R² oznacza C1-C6-alkil; B oznacza C1-C6-alkil ewentualnie podstawiony furanylem, fenylem lub fenylem podstawionym grupą -O-Ci-C₆-alkilową, w której C_rC₆-alkil jest podstawiony grupą -C(O)-NH2 lub atomem chlorowca; C3-C6-cykloalkil; fenyl ewentualnie podstawiony chlorowcofenylem, fenylo-Ci-C6-alkilem-, (fenylo) (OH)-Ci-C6-alkilem-, atomem chlorowca, OH, grupą -C(O)R³, w której R³ oznacza Ci-C6-alkil, fenyl, pirydynyl lub tienyl, grupą -OR^3', w której R^3' oznacza C3-C6-cykloalkil, fenylo-Ci-C6-alkil-, fenylo(cyjano)-Ci-C6-alkil- lub ewentualnie podstawiony atomem chlorowca Ci-C6-alkil, grupą -CON(Ci-C6-alkil)2 lub grupą-NH(-CO-Ci-C6-alkil); tiazolil; pirydyl; (Ci-C6-alkilo)imidazolil; benzo[i,3]dioksolil; tetrahydropiranyl; chinolil; pirolidynyl lub piperydynyl ewentualnie podstawiony fenylo-Ci-C6-alkilem-, fenylo(cyjano)-Ci-C6-alkilem-, -C(O)O-Ci-C6-alkilem lub -C(O)-fenylem; a także ich sole; z wyjątkiem N-hydroksyamidu kwasu 3-fenylosulfonylopropanowego.

2. Związek według zastrz. i, w którym B oznacza Ci-C6-alkil ewentualnie podstawiony furanylem, fenylem lub fenylem podstawionym grupą -O-Ci-C6-alkilową, w której Ci-C6-alkil jest podstawiony grupą -C(O)-NH2 lub atomem chlorowca; C3-C6-cykloalkil; fenyl ewentualnie podstawiony chlorowcofenylem, atomem chlorowca, OH, grupą -C(O)R³, w której R³ oznacza Ci-C6-alkil, fenyl, pirydynyl lub

3 3' tienyl, grupą -OR³', w której R^3' oznacza fenylo-Ci-C6-alkil-, fenylo(cyjano)Ci-C6-alkil- lub ewentualnie podstawiony atomem chlorowca Ci-C6-alkil, grupą -CON(Ci-C6-alkil)2 lub grupą -NH(-CO-Ci-C6-alkil); tiazolil; pirydyl; (Ci-C6-alkilo)imidazolil; benzo[i,3]dioksolil; tetrahydropiranyl; pirolidynyl lub piperydynyl ewentualnie podstawiony -C(O)O-Ci-C6-alkilem lub -C(O)-fenylem.

3. Związek według zastrz. i, w którym B oznacza Ci-C6-alkil ewentualnie podstawiony furanylem, fenylem lub fenylem podstawionym grupą -O-Ci-C6-alkilową, w której Ci-C6-alkil jest podstawiony grupą -C(O)-NH2 lub atomem chlorowca; C3-C6-cykloalkil; fenyl ewentualnie podstawiony chlorowcofenylem, fenylo-Ci-C6-alkilem, (fenylo) (OH)-Ci-C6 -alkilem, atomem chlorowca, OH, grupą -C(O)R³, w której R³ oznacza Ci-C6-alkil, fenyl, pirydynyl lub tienyl, grupą -OR^3', w której R^3' oznacza C3-C6-cykloalkil, fenylo-Ci-C6-alkil-, fenylo(cyjano)-Ci-C6-alkil- lub ewentualnie podstawiony atomem chlorowca Ci-C6-alkil, grupą -CON(Ci-C6-alkil)2 lub grupą -NH(-CO-Ci-C6-alkil); tiazolil; pirydyl; (Ci-C6-alkilo)imidazolil lub chinolil.

4. Związek według zastrz. i, w którym m oznacza 0; B oznacza fenyl podstawiony chlorowco-fenylem, fenylo-Ci-C6-alkilem, (fenylo)(OH)-Ci-C6-alkilem, atomem chlorowca, grupą -C(O)R³, w której R³ oznacza Ci-C6-alkil, fenyl, pirydynyl lub tienyl, grupą -OR^3', w której R^3' oznacza C3-C6-cykloalkil, fenylo-Ci-C6-alkil-, fenylo(cyjano)-Ci-C6-alkil- lub ewentualnie podstawiony atomem chlorowca Ci-C6-alkil, grupą -CON(Ci-C6-alkil)2 lub grupą -NH(-CO-Ci-C6-alkil); tiazolil; pirydyl lub (Ci-C6-alkilo)imidazolil; a Rⁱ oznacza Ci-C6-alkil podstawiony grupą wybraną spośród Ci-C6-alkoksykarbonylu, ugrupowania ftalimidowego i ugrupowania sukcynimidowego.

5. Związek według zastrz. i, w którym X oznacza SO2; B oznacza fenyl ewentualnie podstawio33 ny grupą -C(O)R³, w której R³ oznacza Ci-C6-alkil, fenyl, pirydynyl lub tienyl; tiazolil; pirydyl; (Ci-C6-alkilo)imidazolil lub chinolil.

6. Związek według zastrz. i, w którym X oznacza SO2; a B oznacza C3-C6-cykloalkil, benzo[i,3]dioksolil tetrahydropiranyl, pirolidynyl lub piperydynyl ewentualnie podstawiony fenylo-Ci-C6PL 193 829 B1

-alkilem-, fenylo(cyjano)-C1-C6-alkilem-, -C(O)O-C1-C6-alkilem lub -C(O)fenylem, z tym, że B ma znaczenie inne niż niepodstawiony C3-C6-cykloalkil.

7. Zwią zek według zastrz. 1, w postaci pojedynczego enancjomeru lub diastereoizomeru.

8. Zwią zek wybrany z grupy obejmują cej

N-hydroksyamid kwasu 5-fenylo-2-((tetrahydropiran-4-ylosulfonylo)metylo)pentanowego;

N-hydroksyamid kwasu 2-((pirolidyn-1-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego; trifluorooctan N-hydroksyamidu kwasu 2-((piperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego; N-hydroksyamid kwasu 2-((1-benzylopiperydyn-4-ylo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego i N-hydroksyamid kwasu 2-((1-(4-cyjanobenzylo)piperydyn-4-lo)sulfonylometylo)-5-fenylopentanowego.

9. Ś rodek farmaceutyczny do stosowania w terapii zawierają cy substancj ę czynną i farmaceutycznie dopuszczalny rozcieńczalnik lub nośnik, znamienny tym, że jako substancję czynną zawiera pochodną kwasu hydroksamowego o ogólnym wzorze (I) określoną w zastrz. 1.

10. Środek farmaceutyczny do stosowania w terapii zawierający substancję czynną i farmaceutycznie dopuszczalny rozcieńczalnik lub nośnik, znamienny tym, że jako tę substancję czynną zawiera związek określony w zastrz. 8.

11. Zastosowanie pochodnej kwasu hydroksamowego o ogólnym wzorze (I), określonej w zastrz. 1, do wytwarzania leku przeznaczonego do stosowania w leczeniu lub profilaktyce stanu wybranego z grupy obejmującej raka, stan zapalny i choroby na tle stanu zapalnego, zwyrodnienia tkanek, choroby ozębnej, choroby oczu, zaburzenia dermatologiczne, gorączkę, stany związane z układem sercowo-naczyniowym, krwotok, zaburzenia krzepnięcia i odpowiedź fazy ostrej, wyniszczenie, jadłowstręt psychiczny, ostrą infekcję, infekcję HIV, stany wstrząsu, reakcje typu przeszczep przeciw gospodarzowi, choroby autoimmunologiczne, uszkodzenia reperfuzyjne, zapalenie opon, migrenę, niezależne od aspiryny zaburzenia krzepnięcia, rozwój nowotworów, angiogenezę, inwazję nowotworową i rozprzestrzenianie się nowotworów, przerzuty, złośliwą puchlinę brzuszną, złośliwy wysięk opłucnowy, niedokrwienie mózgu, niedokrwienną chorobę mięśnia sercowego, reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie kości i stawów, osteoporozę, astmę, stwardnienie rozsiane, zwyrodnieniowe stany neuronów, chorobę Alzheimer'a, miażdżycę, udar, zapalenie naczyń, chorobę Crohn'a, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, owrzodzenie rogówki, retinopatię, gojenie się ran po zabiegach chirurgicznych, łuszczycę, atopowe zapalenie skóry, przewlekłe owrzodzenie, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, zapalenie ozębnej, zapalenie dziąseł, zapalenie śluzówki nosa, alergiczne zapalenie spojówek, wyprysk, anafilaksję, restenozę, zastoinową niewydolność serca, endometriozę i stany związane ze sklerotyzacją.

12. Zastosowanie związku określonego w zastrz. 8, do wytwarzania leku przeznaczonego do stosowania w leczeniu lub profilaktyce stanu wybranego z grupy obejmującej raka, stan zapalny i choroby na tle stanu zapalnego, zwyrodnienia tkanek, choroby ozębnej, choroby oczu, zaburzenia dermatologiczne, gorączkę, stany związane z układem sercowo-naczyniowym, krwotok, zaburzenia krzepnięcia i odpowiedź fazy ostrej, wyniszczenie, jadłowstręt psychiczny, ostrą infekcję, infekcję HIV, stany wstrząsu, reakcje typu przeszczep przeciw gospodarzowi, choroby autoimmunologiczne, uszkodzenia reperfuzyjne, zapalenie opon, migrenę, niezależne od aspiryny zaburzenia krzepnięcia, rozwój nowotworów, angiogenezę, inwazję nowotworową i rozprzestrzenianie się nowotworów, przerzuty, złośliwą puchlinę brzuszną, złośliwy wysięk opłucnowy, niedokrwienie mózgu, niedokrwienną chorobę mięśnia sercowego, reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie kości i stawów, osteoporozę, astmę, stwardnienie rozsiane, zwyrodnieniowe stany neuronów, chorobę Alzheimer'a, miażdżycę, udar, zapalenie naczyń, chorobę Crohn'a, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, owrzodzenie rogówki, retinopatię, gojenie się ran po zabiegach chirurgicznych, łuszczycę, atopowe zapalenie skóry, przewlekłe owrzodzenie, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, zapalenie ozębnej, zapalenie dziąseł, zapalenie śluzówki nosa, alergiczne zapalenie spojówek, wyprysk, anafilaksję, restenozę, zastoinową niewydolność serca, endometriozę i stany związane ze sklerotyzacją.