Filmy kaczka, cmentarz

W ostatnich dniach II wojny światowej, 14-letni Seita oraz jego czteroletnia siostra zostają osieroceni, gdy ich ojciec ginie na morzu, a matka podczas amerykańskiego nalotu bombowego na miasto Kobe. Po kłótni z ciotką, przeprowadzają się do opuszczonego schronu. Od tamtej pory muszą walczyć o swoje przetrwanie w kraju spustoszonym wojną.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.

W pierwszych latach XVII wieku Północna Ameryka wygląda tak samo, jak przez minione 5 000 lat. Na olbrzymim, bogatym w lasy i zwierzynę terenie mieszka wiele różnorodnych i żyjących w zgodzie z przyrodą plemion zachowujących miedzy sobą wątły rozejm. Niewiele trzeba, aby go zerwać. Wiosną, w kwietniu 1607 roku do brzegów Wirginii przybijają trzy okręty wraz ze 103 osobami na pokładzie. Przybyli z Anglii, by dla zatrudniającej ich firmy - Virginia Company, założyć w Nowym Świecie - jak wtedy określano Amerykę - pierwszą brytyjską kolonię. Wśród pasażerów jednego ze statków jest buntowniczy, 27-letni John Smith (Colin Farrell). Weteran wielu europejskich wojen jest skazany na śmierć za niesubordynację, ale kiedy tylko statki przybijają do brzegu zostaje ułaskawiony przez kapitana Christophera Newporta (Christopher Plummer). Newport wie, że Nowy Świat kryje w sobie wiele niebezpieczeństw i tylko od doświadczonego oraz niestroniącego od ryzyka Smitha może zależeć bezpieczeństwo przyszłej kolonii.

Osierocona przez ojca i niekochana przez krewnych czternastoletnia Michelle (Anicée Alvina) ucieka z domu. W paryskim zoo przypadkowo poznaje o rok starszego Paula (Sean Bury), który przyjechał do Paryża z Anglii po śmierci ojca. Pomiędzy nastolatkami rodzi się więź przyjaźni, która stopniowo przeradza się w coraz głębsze uczucie. Młodzi ludzie postanawiają uciec od świata dorosłych i zamieszkać wspólnie w opuszczonej wiejskiej chacie.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.