Filmy komunizm, chiny

Pani Hu nigdy nie złamała prawa, dopóki 3 lata temu nie urodziła Ruiruiego. Dla Chin Ruirui jest nadprogramowym dzieckiem. Urodził się jako drugie dziecko chińskich rodziców, którzy mają prawo mieć tylko jedno. Rodząc go, matka złamała prawo jednego dziecka. Chiny nie dostrzegają istnienia dzieci, które nie powinny były się narodzić. Nie mają one żadnych praw, nawet do edukacji. Dlatego co rano w granicznym mieście Shenzhen, na południu Chin, tysiące z nich odbywają tę samą drogę do szkoły w Hongkongu, po drugiej stronie granicy. Uczą się tu, bo tu się urodziły. To wybieg wymyślony przez ich mamy, pragnące uciec przed polityką jednego dziecka. Na czas porodu uciekły z Chin za granicę. Tak jak Ruirui 200 000 dzieci urodziło się w klinikach byłej kolonii brytyjskiej, która nie prowadziła kontroli urodzeń.

Rok 1937. Tenzin Gyatso, rozkoszny dwulatek z biednej, tybetańskiej rodziny, przygląda się rozłożonym przed nim przedmiotom. Dla niego to tylko zabawa, ale dla obserwujących tę scenę mnichów buddyjskich bezbłędne rozpoznanie przez malca przedmiotów należących do zmarłego właśnie XIII Dalaj Lamy i uznanie ich za własne to znak, że ów malec jest XIV Dalaj Lamą - XIV wcieleniem (reinkarnacją) Buddy Miłościwego. W przyszłości sądzone mu zatem będzie stać się religijnym i politycznym przywódcą Tybetu...

Zagadnięty, major Bennett Marco (Frank Sinatra) powie, że sierżant Raymond Shaw (Laurence Harvey) jest bohaterem zasługującym na Order Honorowy. Jednak wbrew temu, co mówi, Marco ma mieszane uczucia. Dziwaczny, powtarzający się senny koszmar wywołuje u niego niepokojące przeczucie, że w Shawie jest coś bardziej zdradzieckiego, niż heroicznego. Czy to możliwe, by Shaw był zdrajcą? Czy Marco zdoła przekonać armię do swych podejrzeń? Jaką rolę odegra w tym wszystkim zwariowana na punkcie władzy matka Shawa (Angela Lansbury)? Wiele pytań. A czasu tak mało...

Ostatni cesarz to pełna rozmachu opowieść o tragicznym życiu Pu Yi, ostatniego cesarza Państwa Środka. W wieku trzech lat z woli cesarzowej zabrano go matce i osadzono na tronie. Kiedy miał sześć lat, dynastia abdykowała na rzecz republiki. Kiedy uzyskał pełnoletność z dnia na dzień stał się szarym obywatelem, a potem więźniem komunistycznych Chin.

Binh jest synem Wietnamki i amerykańskiego żołnierza. Podobnie jak inne dzieci z takich związków, będące swoistym efektem ubocznym wojny w Wietnamie, od małego spotyka się z ostracyzmem społecznym. Jest przedmiotem kpin i niechęci ze strony dzieci i dorosłych. Wychowywany przez dziadków, w wieku 17 lat wyrusza do Sajgonu na poszukiwanie matki, a później decyduje się na wyprawę do Ameryki, gdzie ma nadzieję odnaleźć ojca i rozpocząć nowe życie. Podróż okazuje się prawdziwym koszmarem. Straszne warunki, panujące na statku z nielegalnymi emigrantami, pobyt w obozie dla uchodźców, przymieranie głodem na ulicach Nowego Jorku – wszystko to będzie wymagało od Binha niezwykłej wytrwałości fizycznej i hartu ducha. Ale chęć odnalezienia swojego miejsca na ziemi okaże się silniejsza od wszystkiego.

Pekin, rok 1924. Miastem rządzą potężni dowódcy wojskowi. Mały Douzi zaczyna naukę w słynnej szkole operowej. Żeby w ogóle mógł zostać przyjęty, matka obcina mu szósty palec, który miał u dłoni...

Szanghaj jest szybko zmieniającym się, portowym miastem, gdzie ludzie przychodzą i odchodzą. W tym mieście odnajdywali się kapitaliści, rewolucjoniści, politycy, żołnierze, artyści, gangsterzy. Odgrywały się w nim rewolucje, zamachy, a także wielkie miłości. W 1949 roku, po zwycięstwie komunistów, wielu mieszkańców miasta uciekło do Tajwanu i Hongkongu opuszczając swe rodziny, domy na przeszło 30 lat. Ci, którzy zostali, przeżycie rewolucji kulturalnej i wielu innych zmian wprowadzonych przez nową władzę.

Opowieść o kontrowersyjnym chińskim komunistycznym burmistrzu Geng Yanbo.

Dokument o podboju przez komunistów Chin zaczyna się zdjęciami archiwalnymi z 1929 roku, kiedy to Mao Tse Tung i jego niewielka armia utrzymywała tylko kilka miast w północnej części Chin. Grupa rewolucjonistów wzrosła, kiedy ubodzy obywatele dołączyli do komunistycznych szeregów w odpowiedzi na obietnice reform rolnych i doraźnej pomocy. Kiedy Japonia zaatakowała kraj w 1937 roku, wówczas była komunistyczna armia Mao wzięła główny ciężar obrony. Kiedy druga wojna światowa skończyła się, komuniści podjęli zdecydowane działania by przejąć rządy w Chinach...