Sugar Man

Coraz bardziej odnoszę wrażenie że filmy które tak namiętnie oglądasz to chyba z jakiegoś innego internetu pochodzą. Z jakieś innej alternatywnej rzeczywistości. Bardzo ale to bardzo mocno ci z tego powodu współczuję choć rozumiem że możesz tego współczucia nie potrzebować. Podsumowując: O borze przez erzet…..

9/10

SPOILERY

Najlepsze są te fragmenty kiedy widz może w ogóle powątpiewać w istnienie Rodrigueza. Sprzeczne zeznania świadków przeplatają się z miejskimi legendami tak, że można sobie zadać pytanie: a co jeśli to tylko wygłup muzyków z Detroit którzy wstawili na okładkę jakiegoś Meksykanina? Najfajniejsze są za to fragmenty słusznie porównane przez córkę Rodrigueza do bajki o Kopciuszku. Robotnik budowlany, meksykański Ralph Demolka o wyglądzie Edwarda Jamesa Olmosa, na co dzień pracujący ze standardowym panem Mietkiem, nagle przenosi się do alternatywnej rzeczywistości w której jest zmartwychwstałym Elvisem. Panie w dowolnym wieku piszczą na jego widok, spijają słowa z jego ust, kochają go gdy mieszanką głosów Michaela Stipe’a i Boba Dylana śpiewa swoje ballady. American dream pełną gębą który nadal wzrusza i chwyta za serce.

Czy tam w RPA są dziwni? Nie do końca, także w Polsce można odnaleźć podobne przykłady takie jak zespół Archive czy były wokalista Genesis Ray Wilson, oczywiście nie na taką skalę ale pewnie każdy kraj mógłby odszukać swojego Rodrigueza. Niezmiernie warto zobaczyć historię o tym jak Bob Dylan przeniósł się w czasie i zniszczył karierę swojego największego konkurenta :)

Kto miał pieniądze? Wystarczy spojrzeć na nerwową reakcję murzyna, emerytowanego szefa wytwórni. A tak na poważnie, dobry trop podsuwa córka Rodrigueza, ludzie przegrywali sobie tą płytę w podziemiu, na duże tantiemy ze stacji radiowych również nie było co liczyć.

Podzielam zdanie przedmówców i w pełni się z nim zgadzam, film trzeba zobaczyć. Super film. Polecam

Trochę szkoda, że historia przedstawiona w tym dokumencie jest chyba jednak trochę ubarwiona
http://www.wprost.pl/ar/391659/Filmowe-kamstwa/

Jakoś bardzo nie wypaczyli historii, po prostu przystosowali ją do bycia hitem :)

Zawsze gdzieś trzeba nagiąć, takie są realia show biznesu.
To co przeczytałem wyżej nie zmienia mojego zdania o filmie, wręcz przeciwnie.

Dzięki za linka miło jest być uświadomionym. :)

> Quagmire o 2013-03-27 21:40 napisał:
> Trochę szkoda, że historia przedstawiona w tym dokumencie jest chyba jednak
> trochę ubarwiona
> http://www.wprost.pl/ar/391659/Filmowe-kamstwa/

Film został nakręcony zgodnie ze sztuką robienia dokumentów. Jest to rodzaj subiektywnego filmu dokumentalnego, co oddaje lepiej tytuł oryginalny ("W poszukiwaniu Sugar Mana"). Historia opowiadana jest z punktu widzenia Steve’a Segermana, który podjął się próby odnalezienia Sixto. Stąd pewne fakty, jak na przykład popularność muzyki Rodrigueza w Australii, została pominięta, co okazało się słuszną decyzją. Czyli dlatego akcja dzieje się w dwóch krajach – RPA i USA. My nie znamy muzyki naszych sąsiadujących krajów, a skąd przeciętny mieszkaniec RPA miał wiedzieć, że Rodriguez jest jeszcze popularny w Australii?

Z tego co oglądałem wywiady z reżyserem, to on świadomie pominął popularność Sixto w Australii czy Nowej Zelandii, a paru innych rzeczy (właśnie ustalenie kwestii, skąd przywędrowała muzyka i do kogo trafiają pieniądze ze sprzedanych płyt w RPA) po prostu nie zdążył nakręcić. W każdym wywiadzie podkreśla, że film nie jest skończony.

Przekonałeś mnie :)