[go: up one dir, main page]

Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 8 listopada 2025
w Esensji w Esensjopedii

Paul Weitz
‹W doborowym towarzystwie›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW doborowym towarzystwie
Tytuł oryginalnyIn Good Company
Dystrybutor Monolith
Data premiery31 marca 2005
ReżyseriaPaul Weitz
ZdjęciaRemi Adefarasin
Scenariusz
ObsadaDennis Quaid, Topher Grace, Scarlett Johansson, Marg Helgenberger, Selma Blair, Clark Gregg, Philip Baker Hall, Malcolm McDowell, David Paymer
MuzykaStephen Trask
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania109 min
WWW
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Gorzkie uniwersum biznesu
[Paul Weitz „W doborowym towarzystwie” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
“W doborowym towarzystwie” Paula Weitza zostało włożone przez dystrybutora do szufladki komedii romantycznych z domieszką dramatu. Reklamowanie próby zobrazowania wyzutego z uczuć świata materialistów jako komedii sygnowanej nazwiskiem sławnej Scarlett Johansson, to nic więcej jak usiłowanie ściągnięcia większej ilości widzów do kina. Mało ma wspólnego z prawdą.

Ewa Drab

Gorzkie uniwersum biznesu
[Paul Weitz „W doborowym towarzystwie” - recenzja]

“W doborowym towarzystwie” Paula Weitza zostało włożone przez dystrybutora do szufladki komedii romantycznych z domieszką dramatu. Reklamowanie próby zobrazowania wyzutego z uczuć świata materialistów jako komedii sygnowanej nazwiskiem sławnej Scarlett Johansson, to nic więcej jak usiłowanie ściągnięcia większej ilości widzów do kina. Mało ma wspólnego z prawdą.

Paul Weitz
‹W doborowym towarzystwie›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW doborowym towarzystwie
Tytuł oryginalnyIn Good Company
Dystrybutor Monolith
Data premiery31 marca 2005
ReżyseriaPaul Weitz
ZdjęciaRemi Adefarasin
Scenariusz
ObsadaDennis Quaid, Topher Grace, Scarlett Johansson, Marg Helgenberger, Selma Blair, Clark Gregg, Philip Baker Hall, Malcolm McDowell, David Paymer
MuzykaStephen Trask
Rok produkcji2004
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania109 min
WWW
Gatunekkomedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Paul Weitz, dotychczasowo reżyserujący z bratem, postawił sobie trudny do zrealizowania cel: nakręcić film o współczesnych problemach związanych z karierą zawodową pod przykrywką komedii w lekkiej oprawie stylistycznej. Zręcznie przedstawił smutne aspekty obecnych realiów, w których podstawowym elementem jest wyścig szczurów dla młodych ambitnych, podczas gdy starsi przestają być potrzebni mimo posiadanego doświadczenia. Gorzej reżyser poradził sobie z uformowaniem tej jakże aktualnej myśli w optymistyczną błahostkę. Kontrastowanie przygnębiających faktów z radosną beztroską, mające na celu rozweselić widza po zaprezentowaniu kilku gorzkich prawd, to zadanie trudne do zrealizowania. Nic dziwnego, że Weitz nie do końca mu podołał.
Film odbiera się na poziomie niezłego obrazu obyczajowego z precyzyjnie nakreślonymi, ambiwalentnymi postaciami. Jednak oprócz wyizolowania z fabuły ważnego wątku relacji starszy-młodszy, twórcy połakomili się o poruszenie wielu kwestii, wyraźnie wpisanych w charakter dzisiejszych czasów. Wspominają o postrzeganiu przez młodych karierowiczów pracy i rodziny jako antagonizmu. Zarabianie pieniędzy i satysfakcja z sukcesów zawodowych stają się priorytetowe wobec związków z innymi ludźmi. Kluczową postacią tego wątku wydaje się Alex, grana z niespotykaną naturalnością przez Scarlett Johansson. Romans między Alex a nowym szefem jej ojca to pretekst do przedstawienia uczuciowej niedojrzałości młodego pokolenia, skupionego na wykształceniu i myśli o przyszłości zawodowej. Brak zaangażowania oznacza brak zobowiązań, a co za tym idzie możliwość rozwijania się bez obciążenia drugą osobą. Zderzenie powierzchownego związku córki z długoletnim, szczęśliwym małżeństwem ojca przekształca się w hołd tradycyjnym wartościom. Wnioskiem staje się wizja przyszłości wypełnionej nieczułymi, chorobliwie ambitnymi samotnikami.
Inny typ przedstawiciela młodego pokolenia prezentowany jest przez Cartera Duryea, który po awansie zabiera posadę szefa działu reklamy ojcu Alex, Danowi Foremanowi. Dla właścicieli wielkich korporacji nie liczy się doświadczenie i znajomość rynku u wieloletnich pracowników, tylko charyzma i kreatywność młodych, którzy najlepiej wiedzą, czego oczekują potencjalni klienci w granicach wiekowych 18-25 lat. Topher Grace, wcielający się w Cartera, doskonale potrafił pokazać rolę kariery w życiu swojego bohatera, a jednocześnie podkreślić, że w postawie pracoholika kryje się tęsknota za prawdziwymi emocjami i ciepłem rodzinnym. Carter poświęca się pracy, ale dostrzega okrucieństwo systemu, męczy go samotność. Topher Grace, do tej pory niedostrzegany przez filmowców, gra Cartera balansując na granicy radosnej spontaniczności i melancholijnej rezygnacji. Udowadnia w ten sposób, że niesłusznie był do tej pory pomijany w aktorskim światku.
Bohaterowie za chwilę odegrają scenę z makaronem z
Bohaterowie za chwilę odegrają scenę z makaronem z "Zakochanego kundla" - stąd wesołość.
Dennis Quaid w roli Dana dopełnia doborowe towarzystwo aktorów, ilustrując swoją kreacją bezsilność jednostki wobec systemu. Człowiek nie jest ważny, to kolejna śrubka w wielkim mechanizmie. Połączenie dwóch zupełnie różnych osobowości głównych bohaterów daje możliwość przyjrzenia się bliżej konfliktowi pokoleń oraz przeciwstawnych recept na życie. Dla Dana najważniejsza jest rodzina, dla niej pracuje, aby zapewnić wszystkim, których kocha odpowiednie warunki. Między innymi dlatego zyskuje szacunek u nowego szefa. Carter uważa szczęśliwą rodzinę za niedościgniony ideał, prawie oksymoron, nie dający się do końca połączyć z sukcesami zawodowymi.
Poruszenie tak wielu aktualnych problemów nie stwarzało możliwości do zrobienia zabawnej komedii. Podobne kwestie dotyczą wszystkich, dlatego trudno jest osłodzić gorycz rzeczywistości. Paul Weitz próbował na siłę rozjaśnić tą historię. Niestety, umieszczenie jej w wyidealizowanym świecie nowojorskich biznesmenów prowadzi do rozbicia ideologii filmu o ładną stronę wizualną: restauracji, biur i dużych domów, nieźle sfotografowanego Nowego Jorku. Oszlifowanie chropowatej rzeczywistości nie powoduje jednak zniwelowania smutnej refleksji filmu, a wywołuje niesmak fałszywością wyrażonych treści. Podobnie wprowadzenie do zakończenia triumfu tradycji nie pasuje do realistycznego podejścia twórców do reszty filmu.
Mimo to Paul Weitz nakręcił sprawnie zrealizowany obraz, którym nie chce widza smucić, tylko zwrócić mu na pewne rzeczy uwagę. Szkoda tylko, że nie do końca udaje mu się zaangażować odbiorców emocjonalnie w losy bohaterów. Doskonałe aktorstwo głównej trójki nie zmienia sytuacji – przez większą część seansu pozostajemy zdystansowani. Warto jednak zapamiętać, że Weitz potrafi zrobić dobry film bez pomocy brata Chrisa i bez używania sprośnego humoru z “American Pie”. Płynnie prowadzi narrację, aby zupełnie mimochodem napomknąć o rzeczach nie związanych z najważniejszymi wątkami: roli przypadku w życiu człowieka, czy samotności w wielkiej metropolii. Dlatego dystrybutor reklamując “W doborowym towarzystwie” jako komedię romantyczną, niszczy starania nie tylko reżysera, ale całej ekipy. Widz nastawiony na lekką rozrywkę odbierze film Weitza negatywnie. Ale cóż…biznes to biznes.
koniec
5 kwietnia 2005

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Alice in Borderland: Sez. 3. odc. 4. Pora na półfinały, ale wątpliwości przybywa
Marcin Mroziuk

7 XI 2025

Wprawdzie w poprzednim odcinku Usagi i jej towarzysze znaleźli się w sytuacji na pierwszy rzut oka zupełnie beznadziejnej, ale to oczywiście ma tylko zapewnić nam kolejne emocje. Pewne jest również, że półfinałowe rozgrywki nie będą wcale łatwiejsze.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Harbiński łącznik
Sebastian Chosiński

5 XI 2025

W trzecim (dwuczęściowym) filmie z serii „Granica państwowa”, zarazem kolejnym wyreżyserowanym przez Borisa Stiepanowa, przenosimy się na Daleki Wschód. Jego fabuła ponownie wpisuje się w wydarzenia historyczne i dotyka radziecko-chińskiego konfliktu o biegnącą przez Mandżurię Kolej Wschodniochińską. Stąd też jego tytuł – „Wschodnia rubież”.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 5. odc. 3. Stary pierdziel ciągle w formie
Marcin Mroziuk

3 XI 2025

Zgodnie z przewidywaniami agenci ze Slough House przez jakiś czas pozostają odcięci od świata, ale oczywiście nie może to trwać wiecznie. Z kolei naprawdę fascynującym widowiskiem okazuje się przesłuchanie Roddy’ego Ho przez Dianę Taverner.

więcej »
Polecamy
No jak tym mieczem machasz? Chcesz mi krzywdę zrobić?

Z filmu wyjęte:

No jak tym mieczem machasz? Chcesz mi krzywdę zrobić?
— Jarosław Loretz

Ale naprawdę nie stać was nawet na styropian?
— Jarosław Loretz

A masz strażackim żelazem!
— Jarosław Loretz

Z uśmiechem na plaży
— Jarosław Loretz

Gadżet dla policji
— Jarosław Loretz

Monitory przyszłości
— Jarosław Loretz

Książka to jednak książka
— Jarosław Loretz

Popularność w eksporcie
— Jarosław Loretz

A teraz - werble!
— Jarosław Loretz

Swojsko, choć nieswojo
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Pro-choice, czyli pro-life
— Piotr Dobry

Krwiopijca na pół gwizdka
— Jarosław Loretz

Nawet w Niebie go nie chcieli...
— Jarosław Loretz

Był sobie... świetny film
— Bartosz Jeziorski

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

W trakcie

zobacz na mapie »
Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.