Verse 1:
Yo, de Kaapies hier, je weet hoe we rollen,
Met een hut in 't park, waar we altijd dollen.
Tim die clown, altijd boos aan z’n hek,
Dacht hij was gangster, maar was een kleine gek.
Rotte sinaasappels vliegen over de muur,
Tim dacht hij was king, maar kon ons niet sturen.
Bastian en Coen stonden para en hard,
We gooiden terug, right in zijn backyard.
Verse 2:
Tim kwam langs, sloopt onze shit zonder respect,
Maar de Kaapies zijn niet soft, we blijven direct.
Bouwen alles op, harder dan voorheen,
Die hut is van ons, het blijft ons terrein.
Ruzie met Tim, elke dag was er strijd,
Maar de Kaapies blijven sterk, dat is onze pride.
Niemand kan ons breken, we zijn een echte crew,
De Kaapies zijn de baas, dat weet iedereen nu.
Refrein
(Klap, klap) Kaapies in de straat, we zijn terug op de scene,
Met een hut in 't park, ja, dat is ons terrein.
Tim gooide appels, dacht hij was de man,
Maar de Kaapies gooiden terug, bam, dat was de plan.
(Klap, klap) Kaapies in de straat, we blijven hier staan,
Met Bastian en Coen, ja, we schieten naar de maan.
Tim z'n moeder kwam boos, dacht dat ze wat kon,
Maar de Kaapies zijn de baas, altijd nummer één, son.
Verse 3:
Toen kwam er nog een dikke boy, met z’n grote kop,
Dacht dat hij ook stoer was, sloopte onze blok.
Maar de Kaapies lieten hem niet zomaar gaan,
We stonden para, maakten een plan, geen tijd voor blaam.
Die dikke jongen rende snel weg, bang voor ons team,
We chase'n hem door het park, het was net een scene.
Hij dacht hij was hard, maar was softer dan hij leek,
De Kaapies zijn de baas, niemand die ons breekt.
Verse 4:
Tim's ma kwam kloppen, boos als een wild beest,
Schreeuwde en tierde, maar wij waren het meest.
De Kaapies laten ons niet zomaar klein krijgen,
We staan altijd sterk, zelfs als ze ons bedreigen.
We chillen en lachen, om Tim z’n show,
De Kaapies zijn echt, en we blijven zo.
Tim en z’n ma kunnen praten wat ze willen,
Maar wij zijn de Kaapies, en we blijven killen.
Refrein
(Klap, klap) Kaapies in de straat, we zijn terug op de scene,
Met een hut in 't park, ja, dat is ons terrein.
Tim gooide appels, dacht hij was de man,
Maar de Kaapies gooiden terug, bam, dat was de plan.
(Klap, klap) Kaapies in de straat, we blijven hier staan,
Met Bastian en Coen, ja, we schieten naar de maan.
Tim z'n moeder kwam boos, dacht dat ze wat kon,
Maar de Kaapies zijn de baas, altijd nummer één, son.