Filmy rodzina, kino drogi

Griswoldowie planowali tę podróż przez cały rok. W końcu wyruszyli ze swojego domku na przedmieściach Chicago, przez całą Amerykę do parku rozrywki Walley World w Kalifornii, realizując po drodze wszystkie wcześniej zaplanowane atrakcje. Nie uwzględnili jednak wypadków, które mogą się wydarzyć podczas tak długiej drogi...

Tom (John Hawkes) zabiera troje swoich dzieci na podróż samochodem wzdłuż Stanów Zjednoczonych. Obiecuje, że w Kalifornii, gdzie mają zamieszkać, ponownie zobaczą się z mamą. Jednak dojrzewająca 12-letnia Greta (Ryan Simpkins) zaczyna szukać odpowiedzi na pytanie, co jest powodem przeprowadzki i podejrzanego zachowania ojca.

Chilijskie "kino drogi", opowieść o rodzinie, która wyrusza na kilkudniową wakacyjną przejażdżkę, prawdopodobnie ostatnią w ich wspólnym życiu, zapowiadającą rozstanie. Na subtelną, osobistą historię, pięknie sfilmowaną przez argentyńską gwiazdę fotografii Bárbarę Álvarez, składają się zwykłe czynności, rozmowy, codzienna bliskość, która jednak z minuty na minutę staje się coraz bardziej melancholijna, skazana na nieuchronny koniec. Odzwierciedleniem tego procesu jest przesuwający się za oknem, surowy chilijski krajobraz - wysuszony, prześwietlony słońcem, brunatno-piaskowy. Samochód sunie serpentynami szos, przecina szemrzące strumyki i kamienne dróżki między skałami, pokonuje pustynny płaskowyż. Otwarciu perspektywy nieustannie towarzyszy ciasnota wnętrza samochodu, w którym zderzają się niewypowiedziane uczucia dwójki rodziców, oglądanych z tylnego siedzenia przez przeczuwające kryzys dzieci, pragnące zatrzymać czas.

Dziesięcioletni T.S Spivet mieszka na ranczu w Montanie. Wychowuje się w nieco ekstrawaganckiej rodzinie. Matka jest pasjonatką biologii (ze szczególnym uwzględnieniem życia chrząszczy), ojciec zagorzałym kowbojem starej daty, a siostra Grace ma w planach zdobycie tytułu miss Ameryki. Spivet także nie jest zwyczajnym dzieckiem. Od najmłodszych lat fascynuje go kartografia, nauki ścisłe i niezwykle maszyny, które sam konstruuje. Pewnego dnia odbiera telefon z Instytutu Smithsonian. Okazuje się, że za swoje perpetuum mobile otrzymał prestiżową nagrodę, która zostanie mu wręczona na gali w Waszyngtonie. Spivet po kryjomu pakuje się, wsiada do pociągu towarowego i rusza w najważniejszą podróż swojego życia.

Monodram w wykonaniu Redbada Klynstry-Komarnickiego. „Ziemia uderzyła o piłkę” to metaforyczny tytuł monodramu drogi. Mężczyzna w średnim wieku podczas samotnej podróży, w Sylwestra, wraca samochodem z pogrzebu ojca z Amsterdamu do Warszawy i dokonuje aktu symbolicznej spowiedzi. Swój monolog rejestruje, ponieważ pragnie, aby jego dorosły syn, w przyszłości usłyszał tę rodzinną historię. Opowieść mężczyzny jest miejscami gorzkim rozliczeniem z własną przeszłością, choć chwilami pojawiają się także zabawne anegdoty. Widz jest tutaj podglądaczem, świadkiem intymnej spowiedzi aktora o jego niełatwej zawodowej drodze w nowej ojczyźnie, ale przede wszystkim niezwykle trudnych relacjach z najbliższymi. Jedną z ważnych inspiracji dla tego spektaklu był głośny film „Locke” z Tomem Hardym w roli głównej. Pierwotną partyturą był tekst monodramu „Matko Jedyna!”, który był grany w 2017 roku w Instytucie Teatralnym w ramach Festiwalu Nowe Epifanie.